امیرالمؤمنین

امام علی به این دلیل که زمینهای برای پذیرش عدالت در جامعه نبود، خلافت را نپذیرفت. آن حضرت میدانست که مردم در چنین اوضاع، عدالت او را تاب نمیآورند و در برابر ایشان میایستند. سخنان علی (ع) در این باره به خوبی وضع جامعه آن روز را آشکار میکند.

با توجه به اسناد معتبر قرآنی و روایی، پیامبر (ص) قبل از آنکه از دنیا بروند، حکومت را به امیرالمؤمنین (ع) تحویل دادند و ایشان را به عنوان جانشین و وصی خود منصوب کردند. در آیه 55 سوره مائده، خدای رحمان به ولایت خود و پیامبر(ص) و امیرالمؤمنین (ع) بر سایر مسلمانان اشاره کرده و این ولایت دلالت بر امر و نهی دارد که از ویژگیهای حاکم است.

لقب امیرالمؤمنین طبق نظر شیعه، از القاب خاص حضرت علی (ع) است و فرد دیگری حتی سایر ائمه (ع) را به این لقب نمیخوانند. برخی علمای اهل سنت نیز این لقب را برای حضرت به کار برده و در آثار خود، ایشان را به این لقب خواندهاند ولی مانند شیعه انحصار آن را در مورد شخص حضرت علی (ع) نمیدانند.

حديث «تشبيه» يا «اشباه» حديثى كه از نظر سند، صحیح و از جهت دلالت به امامت، در غايت استوارى است. حديث «تشبيه» در بردارنده اين حقيقت است كه ويژگيهاى والا و صفات كريمانهاى كه در پيامبران الهی پراكنده شده، در سرور ما اميرالمؤمنين (عليهالسلام) يكجا فراهم آمده است.

مباهله یکی از مهمترین دلایل محکم در اثبات خلافت و جانشینی امیرالمومنین (ع) است. خداوند در قرآن کریم هنگام معرفی امیرالمومنین (ع) از ایشان به عنوان نفس و جان پیامبر (ص) یاد میکند. بنابراین کسی که شبیهترین مردم به رسول خدا (ص) است، لایق حکمرانی بر مسلمانان است. حضور امیرالمومنین (ع) در مباهله برای اثبات و تصدیق رسالت خاتم الانبیاء (ص) بود.

یکی از فضائل معروف اهلبیت داستان ایثارعلی و فاطمه و فرزندان آنان است که منجر به نزول سوره هل اتی درحق آنان گردید وجمع زیادی ازعلمای شیعه و سنی آن را نقل نمودهاند. آنها بنا به نذری که برای شفای بیماری حسنین کرده بودند سه روز را روزه گرفتند بدون اینکه چیزی میل نمایند زیرا در هر سه شب افطاری خود را به نیازمندان انفاق کردند.

ازدواج حضرت زهرا (س) با امیرمؤمنان (ع) امر الهی بود که ثمره آن شجره طیبه امامت است. این ازدواج که به دستور خدای رحمان انجام شد، یکی از مهمترین اتفاقات مبارکی است که در تاریخ اسلام همانند و نظیری نداشته و ندارد. ازدواج امیرمؤمنان (ع) با حضرت زهرا (س) یکی از دلایل و احتجاج هایی هست که حضرت در شورای شش نفره به آن استدلال کرده اند.

یکی از شبهاتی که از سوی وهابیون مطرح شده آن است که آیا رسول خدا (ص) و امیرمؤمنان (ع) اطلاع ازعهدشکنی مسلمانان و اصحاب خود داشتند؟ و در صورتی که اطلاع داشتند، چرا امر امامت توسط رسول خدا (ص) ابلاغ شد؟ در پاسخ باید گفت: پیامبر (ص) و امیرمؤمنان (ع) از نقض عهد و بیعت اطلاع داشتند، اما وظیفه الهی ایجاب میکرد که پیامبر (ص) به دستور خدای متعال ابلاغ امامت و خلافت را انجام دهند.

روایات نقل شده از امام صادق (ع) نشان از اعتقاد ایشان به حقانیت خود و شایستگی اهل بیت (ع) به مقام خلافت است و یاور نداشتن و ثمربخش نبودن قیام، در زمان حضرت باعث شده بود قیام نکنند و امیرالمؤمنین خواندن منصور از روی تقیه بود تا خلیفه قصد جان امام را نداشته باشد، نه پذیرش مشروعیت منصور و عدم حقانیت امام.

لقب امیرالمؤمنین پس از پیامبر (ص) اولین بار بر خلیفه دوم اطلاق شد. مردم برای بیعت با خلیفه دوم می گفتند: خلیفه خلیفه رسول خدا. عمر گفت این کلام طولانی است، شما مؤمنین هستید و من امیرتان، پس از این به بعد مرا امیرالمؤمنین بخوانید. خلفای بعد هم این لقب را به ارث بردند و خلفای بنی امیه و بنی عباس و نیز سرکردگان داعش و طالبان در عصر حاضر هر یک امیرالمؤمنین خوانده شدند.

بعضی از دشمنان شیعه با ایجاد شبهه پیرامون شخصیت امیرالمؤمنین (ع) ادعا می کنند که حضرت خانه جریر بن عبدالله بجلی را به خاطر مخالفتش با ایشان به آتش کشید و این کار به نوعی زیر پا گذاشتن حقوق شهروندی توسط حضرت است. آنچه مسلم است، استناد آتئیستها به روایت تاریخی ضعیفی است که راویان آن نزد شیعه و اهل سنت هیچ جایگاهی ندارند و در نهایت این روایت تاریخی فاقد اعتبار است.

مفتیان وهابی با استناد به خطبه ای از نهج البلاغه، مدعی شدند حضرت علی (ع) با توسل به اموات مخالف بودند. این ادعا در حالی بیان شده که امیرالمؤمنین (ع) بعد از انجام غسل و کفن کردن پیکر مطهر رسول الله (ص) به ایشان متوسل شدند و از حضرت حوائجی را مسئلت کردند.

خانه کعبه به عنوان قبله مسلمانان از اهمیت ویژهای برخوردار است. از این مکان به عنوان اولین مکان برای عبادت یاد شده است. اما وهابیون معتقدند به دلیل حضور بتها در درون کعبه، تولد امیرالمؤمنین (ع) در این مکان از اهمیتی برخوردار نیست. چرا که این مکان بتکده بود. این ادعا در حالی بیان میشود که علمای اهل سنت ازجمله آلوسی، میلاد حضرت در کعبه را یک فضیلت بینظیر میداند.

کعبه به عنوان قبله مسلمانان از اهمیت ویژه ای برخوردار است و از این مکان به عنوان اولین مکان برای عبادت یاد شده است. اما وهابیون معتقدند، به دلیل حضور بتها درون کعبه، تولد امیرالمؤمنین (ع) در این مکان، مهم نیست؛ زیرا این مکان در آن زمان تنها یک بتکده بوده است. این ادعا در حالی بیان میشود که خداوند با وجود این بتها به پیامبر اکرم (ص) دستور نماز خواندن به سمت این خانه را داده است.