حضرت فاطمه سلام‌الله‌علیها سرانجام پس از رحلت پدر بزرگوار صلی‌الله‌علیه‌وآله، از حق خلافت همسرش که به تعیین الهی بود به شدت دفاع کرد و در جریان هجوم عمر بن خطاب (به هواداری از خلافت ابوبکر)، به خانه‌اش به گونه‌ای میان درب و دیوار آسیب دیدند که علاوه بر صدمه‌های سخت، جنین ایشان نیز سقط شد و تازیانه‌های بی‌شماری بر جان و روح او نشست.

ابن‌تیمیه حرانی، ناصبی است و عناد و کینه و دشمنی او نسبت به اهل بیت پیامبر، خصوصاً حضرت علی زبانزد عام و خاص است و در هر فرصتی تلاش می‌کند که بلافاصله، ماهیت خود را نسبت به اهل بیت آشکار کند و موضع‌گیری سختی داشته باشد و عقده‌های درونی خود را بروز دهد و این در حالی است که خواسته یا ناخواسته، جهل خود را نمایان می‌کند تا دیگران او را بهتر بشناسند و در برابر عقاید و افکار پوچ و باطل او، حالت دفاعی گرفته و بر او بتازند.

در تاریخ آمده است که بعد از به خلافت رسیدن حضرت علی علیه‌السلام، سه جنگ را بر این امام تحمیل کردند که این جنگ‌ها را پیامبر اکرم پیش‌گویی کرده بود و نسبت به آن‌ها به امیرالمؤمنین متذکر شده بود. برخی به دلایل واهی، کنار کشیدند و جزء متخلفین بودند و برخی دیگر تا آخرین لحظه، در کنار حضرت ماندند و به شهادت رسیدند.

ابن‌کثیر، از علما و مفسرین مورد تأیید وهابیت، نسبت به حیات برزخی و ارتباط بین ارواح در عالم برزخ و این دنیا، بر خلاف نظر اکثر وهابیت معتقد است: مطابق روایات متواتر و صحیح، ارتباط بین عالم برزخ و ارواح آن عالم با عالم دنیا و زنده‌ها برقرار است؛ گرچه افراد این دنیا چنین چیزی را متوجه نمی‌شوند؛ به مردگان در قبرستان سلام می‌دهند و متوجه جواب دادن آنان نمی‌گردند.

تبریک گفتن حاضران به حضرت علی (ع) و بیعت با آن حضرت پس از اتمام خطابه پیامبر (ص) بیانگر آن است که فهم مخاطبان از کل سخنرانی رسول اکرم (ص) مسئله‌ امامت و جانشینی بود؛ زیرا اگر محور خطابه، صرفاً برطرف کردن شکایاتی از حضرت علی (ع) و امر به دوستی نسبت به آن حضرت باشد، تبریک و بیعت اصلاً معنا نداشت.

ابن‌تیمیه از فضایل امام سجاد ایراد گرفته که اینکه گفته شده پیامبر لقب «سیدالعابدین» به ایشان داده، هیچ کسی چنین روایتی نقل نکرده است؛ با بررسی کتب رجال اهل سنت می‌بینیم این لقب برای ایشان بسیار به‌کار برده شده و روایت معتبری که این خبر را نقل کرده با چند سند در کتب اهل سنت آمده است.