در سالروز شکل‌گیری انقلاب اسلامی، کانال‌های خبری تبلیغی بهائیت با نقل حکایتی، بهائی نشدن شاه ایران را علّت فروپاشی این رژیم مستبد معرفی کردند. اما نقل این حکایت و پاسخ محمدرضا پهلوی به خوبی نشان داد که تشکیلات بهائیت بر خلاف ظاهرسازی عدم مداخله‌ی خود در سیاست، سیاست پلکانی را برای سلطه‌ی کامل بر کشور می‌پیماد.

بهائیان سعی دارند تا با استفاده از گذر تاریخ، بر غارت‌هایشان در عصر پهلوی، سرپوش نهند. اما حقیقتاً اسناد تاریخی بسیاری موجود است که از اقدام محاسباتی بهائیت برای غارت ایران، پرده برمی‌دارد. همچنان‌که فردوست می‌گوید: «بهائیان با رسوخ در دربار شاه ایران برای ثروتمند شدن جامعه‌ی بهائی استفاده کرده تا از این طریق اقتصاد مملکت را به دست گیرند».

هرچند که تشکیلات بهائیت درصدد است تا با مظلوم جلوه دادن خود در عصر پهلوی، جنایت‌هایش را علیه ملّت ایران کم‌رنگ جلوه دهد؛ اما حقیقتاً عصر پهلوی را می‌توان دوران رواج و پیشرفت بهائی‌گری نامید. از همین‌روست که پس از انقلاب اسلامی و کوتاه شدن دست بهائیت از چپاول مملکت، شاهد مخالفت بی‌امان بهائیت با نظام اسلامی هستیم.

امام خمینی (ره) پیش از انقلاب اسلامی، جبهه‌گیری‌های روشنی نسبت به جریان صهیونیستی بهائیت در ایران داشته است. اما پس از انقلاب اسلامی در ایران و افشای خیانت‌های تشکیلات بهائیت به اسلام و ایران در اسناد ساواک؛ معلوم شد که واکنش‌های امام خمینی (ره) نسبت به جریان خائن بهائیت، کاملاً صحیح و به موقع بوده است.

پس از کودتای 28 مرداد، نفوذ بهائیت در ارکان اداره‌ی ایران، گسترش یافت. در آن زمان حساس، آیت‌الله فلسفی با هماهنگی آیت‌الله بروجردی (ره) مبارزات خود را برعلیه بهائیت آغاز کرد. مرحوم فلسفی، پس از بررسی مبارزاتش با جریان بهائیت، این‌چنین نتیجه می‌گیرد که نفوذ بهائیت در ایران، با هدف ایجاد پایگاه دومی برای آمریکا در خاورمیانه بوده است.

هژبر یزدانی از اهالی سنگسر و در یک خانواده‌ی متعصب بهائی متولد شد. وی که از حمایت عبدالکریم ایادی و به تبع شاه ایران برخوردار بود، با خط دهی بیت‌العدل و پول صهیونیست‌ها، اقدام به خرید زمین و سهام بانک‌های ایرانی کرده و مافیای بهائیت در ایران را راه‌اندازی کرد. بهائیت نیز از این طریق، به تصرف و چپاول گسترده‌ی ایران می‌پرداخت.