اعتقادات
یکی از نمادها و جلوههای دشمنی وهابیت با حضرت علی علیهالسّلام، اعتقاد به نظریه تثلیث خلفا، تبایغ و انتشار آن در میان جامعه اسلامی و مسلمانان است. ابنتیمیه حرانی در راستای تنقیص حضرت علی علیهالسّلام، نظریه تثلیث خلفا را تبلیغ کرده و امیرالمؤمنین را جزء خلفا نمیشمارد؛ این در حالی است که علمای بزرگ اهل سنت، این نظریه را نپذیرفتهاند.
ابنتیمیه، در توجیه عمل خلاف شرع خلیفه، توجیهاتی بیان کرده که در جوابش گفته میشود: این عمل خلیفه، مصداق ظلم است؛ درخواست حق، توسط حضرت زهرا سلاماللهعلیها، حتی اگر طبق استدلال ابنتیمیه، درخواست دنیایی باشد، مذموم نیست؛ زیرا در قرآن کریم به پیامبر خدا صلیاللهعلیهوآله دستور به توجه امور دنیایی شده است.
از جمله شبهاتی که وهابیت به شیعه وارد میکند، این است که این «محسن» که شیعیان میگویند، رسول خدا صلیاللهعلیهوآله او را محسن نامیده و در موضوع هجوم به خانه فاطمه علیهاالسّلام به شهادت رسیده، چگونه پیامبر صلیاللهعلیهوآله از سالها پیش از به دنیا آمدن چنین فرزندی، باخبر گردید و او را محسن نامید؛
شبهه کردهاند که بزرگان شیعه، خود نیز شهادت حضرت زهرا سلاماللهعلیها را قبول ندارند و برای ایشان، از واژه وفات، استفاده میکنند؛ در پاسخ باید گفت که کلمه وفات، هم شامل مرگ طبیعی و هم شهادت میشود و در کتب شیعه و سنی، برای سایر شهدا نیز از کلمه وفات استفاده شده است.
وهابیت که در تضعیف نمادهای عزاداری شیعه، از هیچ راهکاری رویگردان نشدند، با تمسّک به برخی از روایات اهل بیت، همچون مذّمت پوشیدن لباس سیاه و روایاتی که لباس سیاه را لباس دوزخیان و فرعونیان دانسته و پوشیدن لباس سفید را توصیه کردهاند، پوشیدن جامه سیاه در مراسم عزاداری اهل بیت را نیز در همان سِلک قرار داده و آن را رد نمودهاند.
در یکی از شبکههای وابسته به وهابیون، این شبهه مطرح شده که «در هیچیک از منابع نیامده است که حضرت علی علیهالسلام، حتی در ايام خلافت و حكومت خود، از شهادت همسرش یادی کرده باشد؟» در پاسخ به این شبهه باید گفت که اولاً هدف اصلی شبهه کننده این است که بگوید شهادت حضرت زهرا سلاماللهعلیها دروغ است؛ در حالیکه ثابت شده حضرت توسط جنایت عدهای مهاجم، به شهادت رسیدند.
خبر دادن پیامبر صلیاللهعلیهوآله در مورد تبعیت اصحابش از یهود و نصاری، واقعیتی است که قابل انکار نیست. همانطور که قوم یهود، از اوامر حضرت موسی سرپیچی کرده، او را اذیت میکردند و درغیبتش گوساله پرست شدند و به جانشینش و برادرش یعنی «هارون» پشت کردند، و بدعت در دین ایجاد کردند، اصحاب هم همین کارها را با پیامبر صلیاللهعلیهوآله و برادرش حضرت علی علیهالسلام کردند.
بسیاری از پژوهشگران اهل سنت و وهابیت، در کتابهای خود اقرار کردهاند که اسناد هجوم به خانه حضرت زهرا سلاماللهعلیها صحیح است. روایتی که اقرار به صحت سند آن شده، حدیثی از مصنف ابن ابیشیبه است که عمر در خانه حضرت زهرا سلاماللهعلیها قسم یاد میکند که اگر بیعت نکنند، خانه را به آتش میکشد.
پیروان وهابیت در شبههای به شیعه میگویند: چرا حضرت علی علیهالسّلام شیر خدا، فاتح خیبر، سکوت کرده و کوچکترین اعتراضی نکرده؟ که در پاسخ میگوییم: در صورتیکه فرض را بر این ادعای وهابیت بگیریم که امّکلثوم، همسر عمر بوده، همین شبهه درباره دفاع نکردن عمر از همسرش، امّکلثوم مطرح میگردد که وهّابیت باید از آن پاسخ دهند.
علمای بزرگ اهل سنت، در طول تاریخ به واقعه هجوم به خانه حضرت زهرا علیهاالسّلام تصریح کردند؛ از باب نمونه: نظّام، متکلّم مشهور اهل سنت که بهخاطر زیبایی کلامش، به «نظّام» شهرت یافته و مؤسس فرقه نظّامیه است، واقعه هجوم به خانه وحی را این چنین نقل میکند: «عمر در روز بیعت، چنان ضربهای به پهلوی فاطمه علیهاالسّلام وارد کرد که محسنش سقط شد.»
محمد بن عبدالوهاب مینویسد: «شیعه معتقد است کسانی که با علی جنگیدند، (عایشه، طلحه، زبیر، و معاویه و یارانشان) کافرند، در حالیکه طبق احادیث متواتر، اینان ایمان داشتهاند.» جواب: اگر شیعه معتقد باشد، طبق کلام پیامبر است؛ اینان بر ضد جماعت مسلمین و امام شرعی خود خروج کرده، تفرقه ایجاد کردند.
از دیدگاه شیعه، صحابه، همانند غیر صحابه بوده و صِرف مصاحبت با پیامبر، در ثبوت عدالتشان کفایت نمیکند، اما صحابه نزد اهل سنت، از قداستی خاص برخوردار است و هیچکس حق ندارد در رابطه با خطاهای آنان سخن بگوید، حتی اگر مرتکب فعل حرام یا گناهی شده باشند! صالح بن عبدالعزیز آل شیخ تصریح میکند که این جایگاه در صدر اسلام وجود نداشته است.
متأسفانه وهابیون به شیعه نسبت میدهند که شیعه حکم به کفر و ارتداد صحابه کرده است، درحالی که در کتب معتبر اهل سنت، روایاتی آورده شده که از جهت کمّی بسیار بیشتر از روایاتی است که در این موضوع، در کتب شیعه آمده است و از جهت کیفی، تصریح به کفر و ارتداد صحابه کرده است.
یکی از تناقضات فکری و اعتقادی ابن تیمیه این است که او به شدت از نظریه عدالت صحابه دفاع میکند، لکن در عمل، خود وی اولین کسی است که این نظریه را نقض کرده. وی در مورد معاندین و مخالفین امیرالمؤمنین (ع) به شدت از این قاعده سخن میگوید؛ لکن به برترین اصحاب رسول خدا (ص) که میرسد، از توهین و تهمت و نقل اکاذیب در مورد ایشان کم نمیگذارد.