مفتیان وهابی لزوم تقلید از مراجع و تبعیت از ولایت فقیه را حرام می‌دانند و به آیه 31 سوره توبه استدلال می‌کنند. آیه و روایتی که به آن استدلال شده، مطلب صحیحی است که این دو نظریه شیعه، مصداق آن نیستند، بلکه نظریه تبعیت از حاکم در بین اهل سنت را می‌توان مصداق این آیه ذکر کرد.

کارشناس وهابی می‌گوید: «ریشه اسلام در مکه است و ایرانیان نمی‌توانند ادعا کنند اسلام آنها، اسلام اصیل است». یکی از پاسخ‌های این استدلال، آیاتی از قرآن کریم است که با تهدید مسلمانان صدر اسلام، خطاب می‌کند که اگر شما از دین برگردید و روی بگردانید، خداوند قومی غیر شما که بهتر از شمایند را به جایتان برمی‌گزیند.

وهابیت با برگزاری مراسم برائت از مشرکان، به بهانه بدعت و ناسازگاری با اهداف حج، مخالفت می‌کند. این درحالیست که برائت از مشرکین در زمان حیات پیامبر (ص) در روز عید قربان در منا اعلان شد؛ همچنین پیامبر اکرم (ص) و امامان (ع) ‌در موارد متعدد، از مراسم حج و عمره بهره‌گیری سیاسی می‌کردند که این امر، نشان‌دهنده عجین بودن سیاست با مراسم عبادی حج است.

از شبهاتی که نسبت به شیعه طرح کرده‌اند، اعتقاد نژادگرایانه شیعه نسبت به امامان الهی، بدون شایستگی علمی و عملی و تنها بر اساس ذریه حضرت فاطمه و علی(ع) بودن است. در پاسخ می‌توان گفت که همه ائمه شایسته این مقام بودند و حتی از جانب مخالفین شیعه نیز مورد مدح قرار گرفته‌اند. پس این اتهام از روی جهل یا تعصب است.

ورود به بهشت در مورد افراد گنهکاری که به ظاهر اسلام آوردند و خود را مسلمانان می‌نامیدند، اما هیچگاه مقید به اسلام و رسالت نبی اکرم (ص) نبودند، امری غیر قابل پذیرش از نظر قرآن و سنت و عقل است. اما مفتی‌های وهابی با وجود شهرت به دائم الخمر بودن و مردن "وحشی" بر اثر مشروبات، او را اهل بهشت می‌دانند.

شبهه ای وهابیون مطرح کردند که کسی که به ولایت الهی برگزیده می شود، نمی تواند از آن چشم پوشی کند و به غیر واگذارد؛ اما علی (ع) چنین کاری کرد؛ پس از طرف خدا ولایت ندارد. جواب این است که حضرت در جای جای نهج‌البلاغه خلافت را حق خود دانسته و دلیل طعنه حضرت بر بی ارزشی حکومت، نشان از این دارد که شرط محقق شدن حکومت مقبولیت است و این جنبه دنیوی وجود نداشت و با اینکه حق حضرت است، نزد ایشان ارزش ندارد.