یکی از جانشینان دوازده گانه پیامبر اکرم (صلی‌الله‌علیه‌وآله) حضرت امام علی بن موسی الرضا (علیه‌السلام) است، که دارای فضائل اخلاقی و حامل علم الهی که به نبیّ اکرم اعطا شد و نسل به نسل این علم در میان اهل بیت منتقل گشت تا به ایشان رسید، و جایگاهی بس رفیع در میان دوست و دشمن داشته است.

حضرت امام صادق (علیه السلام) از سلاله پاک رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) و از شجره امام علی و فاطمه زهرا (علیهما السلام) است ، او کسی است که علوم اهل‌بیت را در اوج خفقان دوران خلافت اموی و عباسی همراه با پدر بزرگوارشان گسترش دادند و مذاهب گوناگون اسلامی به فضل و علم این دو بزرگوار معترفند.

بی‌شک آنچه از فضائل و علوم الهی و معنویت این امام همام، از تاریخ حوادث روزگار در امان مانده و به دست ما رسیده است تنها اندکی از گنجینه‌ی عظیم و لایتناهی علم خداوندی است که پروردگار عالم آن را به پیامبر خاتم و بعد ازآن به وارثانش که امام و خلیفه روی زمین بودند عطا کرد، تا اینکه این علم الهی به کسی منتقل شد که وارث امامان قبلی و حامل علوم گوناگون الهی گردید تا همگان از هر...

در میان اهل بیت، امام صادق (علیه‌السلام) جزء کسانی بود که شاگردانی را تربیت کرد که هر یک خود مدافع مهم برای اهل بیت بودند و تمام مردمی که طالب کسب علوم اهل بیت بودند از راه دور و نزدیک رنج سفر از اقصی نقاط مختلف اسلامی را به جان می‌خریدند و عازم شهر مدینه می‌شدند.

اخلاق حسنه اهل بیت (علیهم السلام) با علمای اهل سنت موجب شد که بسیاری از بزرگانِ ایشان، از محضر ائمه استفاده علمی کنند. در مسلک اهل بیت رابطه علمی بین شیعه و سنی همیشه با احترام و حرارت خاصی برقرار بوده است، الان هم باید میان علما و حوزه‌های علمیه شیعه و سنی رابطه علمی بیشتری برقرار کرد، تا دست تفرقه افکنان کوتاه گردد.

اهانت به اهل‌بیت (علیهم السلام) و مخصوصا به حضرت علی که در زمان معاصر از جانب برخی مسلمان‌نماها صورت می‌گیرد، ریشه در تاریخ اهل‌سنت دارد. بسیاری ازعلمای اهل‌سنت در دورانی که ملقب به خیرالقرون بود، به این فعل شنیع دست می‌زدند و برای رسیدن به هدایای حاکمان، امیرالمؤمنین را منافق می‌خواندند و از آن حضرت اعلام بیزاری می‌کردند.