مکاتب اهل سنت
احمد بن حنبل به یحیی بن معین گفت چرا از عبیدالله بن موسی زیاد روایت نقل می‌کنی؟ و حال آنکه او از معاویه بدگویی می‌کرد؟ من از او روایت نقل نمی‌کنم. تو هم نقل نکن. یحیی بن معین در جواب گفت: عبدالرزاق نیز پیش ما از عثمان بدگویی کرد، تو از عبدالرزاق روایت نقل نکن تا من هم از عبیدالله بن موسی روایت نقل نکنم.
احمد بن علی بن شعیب معروف به نسایی، نویسنده یکی از صحاح سته اهل‌سنت از جمله بزرگان و حفاظ حدیث است که به دلیل بیان فضائل امام علی (علیه‌السلام) مورد غضب و ضرب و شتم طرفداران و حامیان حکومت اموی قرار گرفت.
حاکم نیشابوری به صورت علنی و آشکارا از معاویه و عملکرد وی انتقاد می‌کرد و به خاطر همین موضع گیری‌ها توسط کرامیه (که قائل به تشبیه و تجسیم خداوند هستند) مورد تعرض قرار گرفت و منبرش شکسته شد و در منزلش محبوس شد.
عبدالله بن محمد بن عثمان واسطی معروف به ابن سقّا که از جمله محدثین معروف و مشهور واسط است، پس از آنکه حدیث طیر را بر سر درس خود نقل کرد، با واکنش شدید واسطی‌ها روبرو شد و مورد ضرب و شتم قرار گرفت.
ابن‌قتیبه می‌گوید: «بسیاری از محدثان از بازگو کردن فضائل حضرت علی (علیه السلام) و اظهار مواردی که شایسته مقام آن حضرت بود خودداری می‌کردند. هر محدثی را که نامی از حضرت علی (علیه السلام) می‌برد و یا حدیثی درباره فضائل ایشان بیان می‌کرد، طرد می‌کردند.»
امام هفتم شیعیان، امام موسی کاظم (علیه‌السلام) وارث علوم نیاکان خود است و در فضل و کرامت و بزرگی چنان معروف و مشهور است که به باب الحوائج الی الله در میان مردم زمان خود و اعصار بعدی ملقب گردیده است و مستمندان به درب منزل این امام همام می‌رفتند و درخواست کمک و یاری از ایشان داشتند.
دکتر بشار عوّاد از محققین معاصر، هنگامیکه با توثیقات حریز بن عثمان توسط علمای عامه مواجه می‌شود، اظهار تعجب می‌کند و می‌نویسد: به خدا قسم در باورم نمی‌گنجد کسیکه به حضرت علی (علیه‌السلام) توهین و جسارت می‌کند، چگونه ثقه و در صراط مستقیم باشد؟ از گزافه گویی‌ها به خدا پناه می‌برم؟
چگونه ممکن است شخصی که به صورت علنی و در موارد متعدد نسبت به خلیفه مسلمین جسارت فاحش می‌کند را احمد بن حنبل و ... توثیق کرده و پیروان ایشان نیز دم بر نمی‌آورند اما اگر کسی کوچک‌ترین جسارتی به عمر و ابوبکر کند او را از عدالت خارج می‌دانند.
ابن حجر عسقلانی با مطرح کردن این سؤال که چرا افرا د ناصبی مانند لمازه توسط علمای رجال توثیق شده‌اند؟ بغض و کینه نواصب نسبت به حضرت علی (علیه‌السلام) را دیانت دانسته و به توجیه شتم و سبّ و لعن امیرالمومنین علی (علیه‌السلام) توسط نواصب پرداخته است.
وقتی از لمازه درباره دوستی با امیرالمومنین سؤال شد، در پاسخ گفت: چگونه کسی را که در یک صبح‌دم شش هزار نفر از اقوام مرا کشت، دوست داشته باشم؟!
در میان اهل بیت، امام صادق (علیه‌السلام) جزء کسانی بود که شاگردانی را تربیت کرد که هر یک خود مدافع مهم برای اهل بیت بودند و تمام مردمی که طالب کسب علوم اهل بیت بودند از راه دور و نزدیک رنج سفر از اقصی نقاط مختلف اسلامی را به جان می‌خریدند و عازم شهر مدینه می‌شدند.
دشمنی مروان بن حکم با پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) و جسارت‌های بی‌ادبانه وی به امیرالمومنین و امام حسن و امام حسین (علیهم‌السلام) بر کسی پوشیده نیست، اما بخاری در کتاب صحیح خود از وی حدیث نقل کرده که مورد اعتراض برخی علمای اهل سنت نیز واقع شد.
عصمت امام، به عنوان مساله‌ای پر اهمیت از دیرباز مورد توجه بوده است. از این‌روی عقل بر آن، مهر صحت نهاده و نبودن امام معصوم را در میان انسان‌ها منجر به تسلسل می‌داند. چرا که هیچ‌گونه امری هم‌چون عدالت نفسانی و... تا زمانی که در پرتو تایید الهی قرار نگیرید (یعنی عصمت)، جواز خطا را در کسی زائل نمی‌کند.
در میان اهل بیت پیامبر، دو امام معصوم، امام باقر و امام صادق (علیهماالسلام) توانستند در فرصتی که در زمان حیاتشان، توسط خلفای غاصب و حکومت ظالم به‌وجود آمده بود، بهره کافی ببرند و شاگردانی تربیت کنند، که کسی را یارای مقاومت در برابر مناظرات و مباحثات علمی در برابر آنان نبود.