تصوف
یکی از آموزه‌ها و روش‌های سلوکی صوفیان، گدایی و تکدی‌گری بوده، که به مرور زمان منشأ آفاتی از قبیل تن‌پروری و بی‌کارگی صوفیان شد و ذلت نفسی که هدف نهایی صوفیان از تکدی‌گری بود، بر اثر تکرار گدایی از بین رفت و به گدایی دائمی مشغول شدند.
تا سوریه رفته و با تروریست‌های داعش جنگیده بود، اما اینجا در تهران، ام‌القرای جهان اسلام شهید شد؛ به‌دست کسانی که مدعی صلح و دوستی بودند، اما با مأموران تأمین امنیت کشور همان رفتاری را کردند که داعش با مردم سوریه و عراق می‌کرد. اما رد خشونت جایی وسط همین پایتخت امن غرب آسیا سر برآورد؛ تهران خیابان پاسداران، گلستان هفتم، مقابل منزل نورعلی تابنده، قطب دراویش گنابادی.
از آموزه‌های فرقه‌ی صوفیه، تبعیت مرید از مراد است که بی‌چون‌وچرا از قطب اطاعت می‌کنند، اما در پی اغتشاشی که در اسفند 96 توسط دراویش رخ داد و بعضی از افراد به شهادت رسیدند، نورعلی تابنده از این دراویش اعلام برائت کرد، که این پرسش را به ذهن می‌اندازد آیا دراویش نسبت به آموزه‌های صوفیانه اعتقادی ندارند یا این حادثه به دستور مستقیم نورعلی تابنده اتفاق افتاد؟
تجسم صورت قطب در نماز، یکی از انحرافات فرقه‌ی صوفیه‌ی سلطان علیشاهی است، که این اعتقاد رؤسای صوفیه مبنی بر تجسم صورت مرشد در عبادت، کاملا مخالف توحید خداوند متعال بوده و در‌واقع شرک نسبت به حق‌تعالی است.
در پی اغتشاشی که توسط دراویش منحرف صفی علیشاهی در اسفند 96 در خیابان پاسداران صورت گرفت و چندین نفر به شهادت رسیدند، عده‌ای از دراویش متعصب، این اغتشاش و حتی راننده‌ای که با اتوبوس چندین نفر را له کرد را انکار کرده و آن را صحنه‌سازی توسط خود نظام دانستند.
بزرگان فرقه‌ی صوفیه سلطان علیشاهی، یادی را که حضرت امام خمینی از تفسیرملاسلطان کرده‌اند را وسیله‌ی ترویج و تطهیر خود کرده‌اند؛ لکن به این توجه نداشتند که حضرت امام نه تنها در هیچ کجا مطلبی از همان تفسیر نقل نکرده‌اند، بلکه تفسیر ملاسلطان را مذمت هم کرده‌اند.
دراویش گنابادی نعمت‌اللهی از اقطاب خود اطاعت محض کرده و بدون چون‌وچرا تسلیم محض آنان هستند، که این اقطاب با روش‌های مختلف، مریدان خود را فریب می‌دهند تا به مقاصد دنیوی خود برسند و در این بین ظلم و ستم‌های زیادی به مردم، به‌ویژه مخالفین خود وارد کرده‌اند، اما این دراویش همچنان چشم بسته مرید اقطاب خود هستند.
از اتفاقات مهمی که در بهمن و اوج آن در اسفند 96 به‌وقوع پیوست، قضیه اغتشاش و ایجاد ناامنی توسط دراویش نعمت‌اللهی بود که با قلدری و وحشی‌گری با نیروی اتظامی و بسیجیان درگیر شدند، که این آشوب در نهایت منجر به شهادت سه تن از پرسنل نیروی انتظامی و یک بسیجی به‌نام محمد حسين حداديان شد.
یکی از انحرافات فرقه‌ی صوفیه، تفسیر به رأی و برداشت آزاد آنان از آیات قران است. یکی از عوامل موثر در تفسیر به رأی قرآن کریم خواهش‌های نفسانی است. صوفیان از تقدس و ارزش والای قرآن نزد مسلمانان، در راستای زیبا و به حق جلوه دادن خواهش‌های نفسانی خود، سوء استفاده کرده و برای عرضه و پیشبرد هواهای پست خود، دست به تفسیر قرآن با رأی و نظر شخصی می‌زنند.
از اعتقادات انحرافی فرقه‌ی صوفیه، قائل به خیر محض بودن عالم هستند که با این عقیده، تمام شرور عالم خصوصا ابلیس را که نهایت شر را داراست، به‌نوعی خیر دانسته‌اند. در حالی که طبق فرموده‌ی خداوند در قرآن، ابلیس از مستکبرین و دشمنان آشکار حق‌تعالی شمرده شده است.
از عقاید انحرافی فرقه‌ی صوفیه، دفاع از ابلیس است که یکی از این صوفیان، حسین بن منصور حلاج بود که ابلیس را فردی جوانمرد دانسته که به غیر خداوند، سجده نکرده است. در حالی که بنا بر فرموده قرآن، وی از مستکبرین و دشمنان آشکار خداوند، شمرده شد که از انجام دستور الهی سر باز زد.
در بین صوفیان افرادی بودند که در مقام دفاع از شیطان رانده شده از درگاه الهی برآمده و او را مدح کردند، یکی از این افراد صوفی، رابعه عدویه بوده که با توجیه محبت به خداوند، شیطان را دشمن ندانسته و از او دفاع کرده است.
از عقاید سلسله صوفیه گنابادیه، مهدویت نوعیه است. براساس این نظریه علاوه بر مهدویت خاصه حضرت ولی‌عصر (عجل الله فرجه) فرزند امام عسکری (علیه السلام)، مهدویت نوعیه‌ای وجود دارد که به اقطاب سلسله اختصاص می‌یابد و از آن به مهدی ظلی یا تبعی یاد می‌شود.
یکی از انحرافات فرقه صوفیه، ترک مقدسات اسلام و انجام اعمال خلاف شرع است، که توجیهاتی مانند داشتن راهنما و پیر در این مسیر و امتحان مرید توسط مراد و شیخ داشته‌اند که این مسئله چیزی جز استمرار رابطه مراد و مریدی و حفظ تشکیلات خود نیست، لذا مجبور شدند شیخ تراشی‌های زیادی داشته باشند.