یکی از فرقه‌هایی که با ادعای اسلام و مسلمانی، از نام اسلام سوء استفاده کرده، صوفیه است. از دلایل بطلان این فرقه، مخلوط بودن آن با تفکرات و اعتقادات ادیان و فرقه‌های مختلف است که رهبران این فرقه وارد این مسلک کرده‌اند، در حالی که بهترین و کامل‌ترین دین، اسلامی است که توسط پیامبر اکرم (ص) برای هدایت بشر آورده‌اند.

مجالس صوفیان خصوصا سماع آنان، که همراه با غنا و رقص است بنا بر نظر اسلام حرمت دارد، حتی بعضی از مجالس آنان که همراه با جذبه و از خود بی‌خود شدن است هر چند با شنیدن آیات قرآن باشد، حرام است مانند حرمتی که بر اثر شراب وضع شده و عقل را زایل می‌کند.

یکی از خصوصیات سران تصوف قبل از قرن هفتم، سنّی بودن مذهب آنان بود که حتی بعضی از آنان، تسنن را شرط ورود به تصوف دانسته‌اند. حال از صوفیان مدعی تشیع، باید پرسید چرا از کسانی که مذهبی غیر از مذهب شیعه داشته پیروی کرده و آنان را از بزرگان خود به‌حساب آورده‌اند.

یکی از انحرافات و کارهای فریب‌دهنده از طرف فرقه‌ی صوفیه، رنگ و لعاب اسلامی به اعتقادات و مبانی خود بود، که در این راستا عقاید و آداب تصوف را با آیات و روایات اسلامی تطبیق و به نفع خودشان تفسیر کردند، تا بدین شیوه به اعتقادات خود جلوه‌ی اسلامی دهند.

یکی از اعتقادات صوفیان، عقیده به صلح کل است که نه‌تنها هیچ عقیده‌ای را غلط نمی‌دانند، بلکه صلح و آشتی و احترام به تمام عقاید را لازم دانسته و از جنگ و خونریزی دوری می‌کنند، که اغتشاشات اخیر دراویش در تهران، بطلان این ادعای آنان را ثابت می‌کند.

نفحات الانس جامی ازجمله کتبی است که در آن اغراق و مبالغه زیادی صورت گرفته است. کراماتی که از حد تصور خارج است و بعضاً در ذهن و فکر یک انسان نیز نمی‌گنجد و باور آنها غیرممکن است و دروغی بیش نیست. برخی از این دروغ‌بافی‌ها به حدی بزرگ هستند که نه در حد کرامت، بلکه در یک معجزه می‌مانند حال‌آنکه هیچ پیامبری این‌چنین معجزه‌ای نداشته است.