پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ از جمله شبکه‌های ماهواره‌ای وهّابی که مرکز پخش آن در شهر لندن و به ادّعای خودشان از پر بیننده‌ترین شبکه‌های جهانی بوده، شبکه ماهواره‌ای «المستقله» است که در دهه‌های اخیر، تبلیغ گسترده‌ای علیه شیعیان داشت.

این شبکه، پیش از فرا رسیدن ایّام فاطمیه سال 1386 شمسی با تبلیغ گسترده، در قالب زیرنویس شبانه‌روزی در تمام برنامه‌های خود، این موضوع را برای بینندگان خود به شدّت مورد توجه قرار داد که قصد داریم امسال با دعوت از گروهی از کارشناسان دینی، برای یک‌بار و آخرین‌بار، ادّعای شیعیان در مورد به شهادت رسیدن فاطمه، دختر رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله را طرح کرده و این ادّعا را رد کنیم و ثابت نماییم که شیعیان برای اثبات ادّعای خود، حتی یک روایت صحیح از کتاب‌های خود ندارند و به این شکل، پرونده عزاداری‌های هر ساله شیعیان در ایام فاطمیه را ببندیم. این شبکه چند روز پیش از آغاز برنامه‌های خود، ادّعا کرد، حاضریم تا اگر از سوی شیعیان، کسی به نمایندگی از آنان، توان دفاع از ادّعای شیعیان در به شهادت رسیدن فاطمه علیهاالسّلام را دارد، از او دعوت کرده تا در این برنامه‌ها شرکت نموده و در مناظره‌ای، رو در رو دلایل خود را مطرح سازند.

بزرگان شیعه که از سوء سابقه این شبکه در تحریک عواطف مذهبی شیعه و سنی و ایجاد اختلاف میان جامعه اسلام با خبر بودند، ابتدا بدون توجه به تبلیغات مسموم این شبکه، از کنار آن گذشتند؛ اما از آن‌جا که این شبکه، با دعوت از چهره‌ای عالم‌نما و به ظاهر شیعه، زشت‌ترین و دروغ‌ترین نسبت‌ها را به شیعیان داد، گروهی از مراجع و بزرگان حوزه علمیه قم از جمله حضرت آیت الله العظمی مکارم شیرازی تصمیم گرفتند تا با معرفی آیت الله دکتر حسینی قزوینی به نمایندگی خود، این شبکه و بینندگان آن را از عقاید واقعی شیعیان آگاه ساخته و با شرکت در این مناظره، توطئه جدید وهابیت در ایجاد اختلاف میان شیعه و سنی را خنثی نموده و روایات موجود در اثبات شهادت حضرت صدیقه طاهره علیهاالسّلام را در آن برنامه، در معرض دید تمام مسلمانان جهان قرار دهند.

از جمله شبهاتی که در آن برنامه، با کمال وقاحت و جسارت در موضوع شهادت حضرت زهرا علیهاالسّلام مطرح گردید و در حقیقت، شبهه نبود که نوعی جسارت و اهانت به ساحت مقدس پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله بود، سخن گزافی بود که از سوی یکی از شرکت کنندگان وهّابی در این مناظره، به نام «ابو شوارب» از کشور مصر طرح گردید: «این محسنی که شیعیان می‌گویند رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله او را محسن نامیده و در موضوع هجوم به خانه فاطمه علیهاالسّلام به شهادت رسیده، چگونه پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله از سال‌ها پیش از به دنیا آمدن چنین فرزندی با خبر گردید و او را محسن نامید، آیا کسی به او چنین خبری داده بود یا اینکه پیامبر دستگاه سونوگرافی داشته که با آن، جنین را در شکم مادرش دیده و نام او را نیز محسن گذارده است»؟

در حقیقت ابوشوارب وهّابی، خواسته با سخنان خود و انکار وجود فرزندی از حضرت زهرا علیهاالسّلام، اصل واقعه هجوم را انکار کند، امّا غافل از آنکه این سخنان در حقیقت، زیر سؤال بردن و توهین به مقام و منزلت پیامبر اکرم صلی‌الله‌علیه‌وآله است.

در پاسخ به این‌گونه سخنان توهین‌آمیز وهّابیت که منکر وجود حضرت محسن علیه‌‍السّلام و شهادت او می‌گردند، ارائه برخی از اسناد و مدارک موجود در کتاب‌های مورد قبول وهّابیت، کفایت می‌کند که از جمله آنها، علمای زیر هستند:

این قتیبه دینوری به داشتن فرزندی به نام محسن علیه‌السّلام برای حضرت زهرا علیهاالسّلام و سقط گردیدن او تصریح کرده، ولی دست‌های خیانتکار تاریخ، آن را در سال‌های اخیر حذف نموده‌اند. به این کلام ابن قتیبه که در کتاب‌های شیعه و سنی آمده توجه کنید: «فاطمه علیهاالسّلام پس از پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله فرزند پسری را سقط نموده که آن حضرت او را محسن نامیده بود».[1] این موضوع را ابن شهر آشوب، متوفای 588 هجری در کتاب «المناقب» خود ذکر کرده و گفته: «از فرزندان فاطمه علیهاالسّلام حسن، حسین و محسن است که سقط گردید و در کتاب معارف القتیبی آمده که محسن به واسطه جراحتی که توسط قنفذ عدوی، بر او وارد شد، سقط گردید».[2] امّا اکنون می‌بینیم که کتاب ابن‌قتیبه را تحریف نموده و به جای آن، عبارت زیر را آورده‌اند که با وجود تحریف خائنان، تاریخ ما را به مراد خود می‌رساند: «و اما محسن بن علی علیه‌السّلام در زمانی که کودک خردسال بود، از بین رفت».

مسعودی شافعی در اثبات الوصیه می‌گوید: «سرور زنان جهان را به قدری، میان درب خانه مورد فشار قرار دادند که محسنش سقط گردید».[3] همچنین امام الحرمین جوینی که اعتبار بسیار بالایی، نزد اهل سنت دارد، روایت پیش‌گویی پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله را چنین آورده: «هرگاه فاطمه علیهاالسّلام را می‌بینم، به یاد مصیبت‌هایی که پس از من برای او پیش می‌آید، می‌افتم و گویی که من خود شاهد آن اتفاقات هستم و می‌بینم که ذلت به خانه او وارد شده و حرمتش را هتک نموده و حق او را غصب و ارث او را منع و پهلویش را شکسته و جنین او را سقط نموده‌اند».[4]

شهرستانی به نقل از نظّام می‌گوید: «عمر در روز بیعت به شکم فاطمه علیهاالسّلام ضربه وارد کرد تا اینکه محسن که در شکم او بود، سقط گردید».[5] ابن أبی الحدید در شرح نهج البلاغه می‌گوید: «پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله در روز فتح مکه، خون هبّار بن اسود را مباح کرد؛ من (ابن ابی‌الحدید) این خبر را برای استادم ابوجعفر نقیب خواندم؛ او گفت: هنگامی‌که پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله به خاطر سقط جنین دخترش زینب که به خاطر ترس از هبار بن اسود صورت گرفت، خون هبّار را مباح ساخت، به خوبی روشن می‌گردد، اگر او زنده می‌بود، حکم خون کسی را که دخترش زهرا علیهاالسّلام را ترساند و موجب سقط فرزندش محسن علیه‌السّلام گردید، چه می‌بود».[6]

ذهبی در شرح حال ابن ابی‌دارم می‌گوید: «ابن ابی دارم شخصی بود که در طول عمر خود، با رعایت اعتدال زندگی کرد، ولی در آخرین روز‌های عمرش، بیشترین چیزی که برای او خوانده می‌شد، روایات مثالب (عیوب) بود. او حضور داشت و برای او این روایات خوانده شد: «عمر به پهلوی فاطمه علیهاالسّلام لگد زد و محسنش را سقط نمود».[7]

ابراهیم طرابلسی حنفی، در کتاب «الشجرة» گفته: «محسن علیه‌السّلام فرزند فاطمه علیهاالسّلام سقط گردید و برخی گفته‌اند: او در خردسالی از دنیا رفته است؛ اما صحیح آن است که فاطمه علیهاالسّلام او را سقط نموده است».[8] جمال‌الدین یوسف مقدسی گفته است: «درباره محسن علیه‌السّلام گفته‌اند: سقط شده و قولی هم گفته: در خردسالی از دنیا رفته است، امّا قول صحیح آن است که او سِقط شده است».[9]

پی‌نوشت:
[1]. کفایة الطالب، گنجی شافعی، دار إحياء تراث أهل البيت، ص413، باب فی ذکر عدد أولاده علیه‌السّلام. «إن فاطمة عليهاالسلام اسقطت بعد النبی ذكرا، كان سماه ...»
[2]. مناقب آل أبی طالب، ابن شهر آشوب مازندرانی، علامه، ج3، ص358. «وَ أَوْلَادُهَا الْحَسَنُ وَ الْحُسَيْنُ وَ الْمُحَسِّنُ سَقَطَ ...»
[3]. اثبات الوصیة، مسعودی شافعی، انصاریان، ص146. «و ضغطوا سيّدة النساء بالباب حتى اسقطت (محسنا) و أخذوه بالبيعة.»
[4]. فرائد السمطین، جوینی، مؤسسه محمودی، بیروت، ج2، ص35. «و قد دخل الذلّ بيتها و انتهكت حرمتها و غصب حقها و منعت إرثها ...»
[5]. الملل و النحل، شهرستانی، شریف رضی، ج1، ص71. «إن عمر ضرب بطن فاطمة يوم البيعة حتى ألقت الجنين من بطنها.»
[6]. شرح نهج البلاغه، ابن ابی الحدید، مکتبة آیة الله العظمی مرعشی نجفی، ج14، ص192 و 193. «إذا كان رسول الله ص أباح دم هبار بن الأسود لأنه روع زينب فألقت ذا بطنها فظهر الحال ...»
[7]. سیر أعلام النبلاء، ذهبی، مؤسسه الرسالة، ج15، ص578. «وَرَجُل يَقْرأُ عَلَيْهِ أَنَّ عُمر رفَسَ فَاطِمَة حَتَّى أَسقطتْ محسّناً.»
[8]. مأساة الزهراء، سید جعفر مرتضی عاملی، دار السیره، ج2، ص131. «وقال إبراهيم الطرابلسی الحنفی فی الشجرة التی صنعها للناصر، واستنسخت لخزانة صلاح الدين الأيوبی: .. محسن بن فاطمة (ع)، أسقط...»
[9]. الشجرة النبویة فی نسب خیر البریة، جمال الدین یوسف مقدسی، دار حراء، قاهره، ص120. «قیل: سقط و قیل: بل درج صغیراً، والصحیح ان فاطمة اسقطته جنیناً.»