در برخی روایات، نسبت به حفظ پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم، با احترام به اصحابش امر شده است. از پیامبر نقل شده که فرمود: «من را در حقّ اصحاب و دامادهایم مراعات کنید؛ زیرا کسی که مرا در حقّ آنان حفظ کند، خداوند او را در دنیا و آخرت حفظ خواهد کرد...» حال آیا این حدیث می‌تواند عدالت صحابه را ثابت کند.

خبر شهادت امیرالمؤمنین، در کتب اهل سنت به نقل از پیامبر اکرم (صلی‌الله‌علیه‌وآله) با روایات معتبر و توسط راویان مورد وثوق ذکر شده است. امیرالمؤمنین به این مطلب یقین داشتند، و وقتی عیادت کنندگان در هنگام بیماری ایشان، بی‌تابی می‌کردند، با قاطعیت می‌فرمودند: از این مریضی از دنیا نمی‌روم، چون پیامبر به من فرمود که چگونه به شهادت می‌رسم.

پیامبر اکرم، اشرف مخلوقات است که از فرزندان حضرت ابراهیم بوده و تمام سلسله نسب وی تا حضرت ابراهیم، به پاکی شرافت معروفند؛ همگی موحد و پایبند به اسلام ابراهیمی بوده‌اند. با این وجود برخی در نسب پاک ایشان شبهه پرداکنی و تشکیک کرده، و شبهاتی را در مورد اجداد پاک و طاهر ایشان مطرح کرده‌اند که اساس و پایه‌ای ندارد و تلبیساتی بی‌دلیل است.

برخی از علمای اهل‌سنت بر خلاف وهابیت، برپایی مراسم جشن به مناسبت میلاد پیامبر را ستایش کرده و آن را از اعمال نیک برشمرده‌اند که از جمله آنان ابن عباد است که می‌گوید: «به نظر من مولود نبوی از اعیاد مسلمین است و هر کس در آن روز شادی و سرور کرده و با پوشیدن لباس فاخر و چراغانی، شادی خود را ابراز کند، امری مباح انجام داده است.»

زمخشری از علمای اهل‌سنت مدعی است که ظاهر آیه 67 سوره انفال بر صدور اشتباه از پیامبر اسلام (صلی‌الله‌علیه‌وآله) دلالت دارد. این در حالی است که سرزنش این آیه بر پیروان آن حضرت جاری است، زمانی که پیش از پیروزی کامل، اسیر گرفتند.

خداوند پیامبران را به ملکه عصمت تجهیز نموده تا مردم به کلام و عمل او اعتقاد داشته و بتوانند ایشان را به عنوان میزان و ملاک در جهت خداپرستی برای خود مبنا قرار دهند و اعمال و رفتار خود را بر پایه آن بسنجند؛ اما ابن تیمیه با تشکیک در این امر، عملا منکر مقام عصمت پیامبر (ص) شده و نسبت رسوخ شیطان در کلام ایشان را محتمل دانسته است.