سلفیت و وهابیت
ابن تیمیه می‌گوید: هر کسی که از حاکم چیزی بخواهد، حاکم به او ندهد، برای نرسیدن به دنیا غضبناک می‌شود، و این صفت، صفت منافقین است؛ بنابراین یا باید بگویید حضرت زهرا به خلیفه غضب نکرده، و یا باید بپذیری که او شبیه منافقان شده، چون وقتی به منافقین عطا نشود، خشمگین می‌شوند
چرا حضرت زهرا (علیها السّلام) وصیت نموده تا شبانه دفن شود؟ با توجّه به مدارک موجود و اعترافات بزرگان اهل‌سنّت، دلیل دفن شبانه آن حضرت، وصیت آن حضرت بود که نمی‌خواست افرادی که به خاندان رسالت، ستم روا داشته‌اند، بر جنازه‌اش نماز بخوانند. و این بهترین سند مظلومیت آن حضرت...
طبیعی است اگر وهّابیت بپذیرند که حضرت فاطمه (علیها السّلام) از شیخین (ابوبکر و عمر) خشمگین و غضبناک شده و با همین حال از دنیا رفته، اصل و اساس مشروعیت خلافت آنها را زیر سؤال برده، چرا که این موضوع ثابت می‌کند تنها یادگار پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم)، برترین بانوی دو عالم، سرور زنان اهل بهشت با خلافت آنان مخالفت بوده و طبق روایات معتبری که در صحیح‌ترین کتاب‌های خود آنان آمده...
ابن تیمیه با انکار فضائل اهل بیت، آن روایات را دروغ می‌شمارد، اما زمانی که به روایات فضائل دیگر صحابه می‌رسد، سکوت می‌کند؛ وی نقل می‌کند ابوبکر سه نفر را به خانه برد و در حالی‌که از باقی‌مانده غذا موجود در ظرف طعام، هر سه نفر را سیر کرد و در عین حال غذا از اول هم بیشتر شده بود، همین غذا را نزد پیامبر برد و در آن‌جا نیز گروه فراوانی از این غذا خوردند و سیر شدند.
مفتیان وهابی به این بهانه که جشن میلاد پیامبر (ص) در زمان سلف مرسوم نبوده است، آن را بدعت می‌دانند؛ اما برگزاری جشن‌های ملی و حکومتی که با هزاران گناه همراه است را مشروع و جایز می‌دانند. بن باز می‌گوید: «مراسم میلاد پیامبر (ص) جایز نیست، زیرا حضرت رسول (ص)، خلفای راشدین، صحابه و دیگر تابعین این کار را انجام نداده‌اند.»
یکی از گرایش‌های فکری سلفیه، مکتب دیوبندیه در شبه قاره هند است که پیرو افکار شاه ولی الله دهلوی است. با اینکه مکتب دیوبندیه در بیشتر اعتقادات شبیه به سلفیه وهابی است، اما بر خلاف وهابیت جشن میلاد برای پیامبر را جایز می‌داند. سهارنپوری در این باره می‌گوید: هیچکس مخالف ذکر و جشن تولد پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) نیست.
وهابیان برگزاری مراسم جشن و شادی در ایام میلاد پیامبر اکرم (ص) و ائمه (ع) را به جشن و شادی یهود و نصارا تشبیه می کنند و آن را بدعت و حرام می دانند .ابن تیمیه برگزاری چنین مراسمی را بی پایه و اساس و بدون سابقه و ریشه تاریخی دانسته و آن را به مراسم جشن یهود و نصارا تشبیه کرده است .
در حالی که روحانیت و مراجع شیعه دائما به دنبال تاکید بر مساله‌ی وحدت بوده و هستند، متاسفانه گروه‌های تکفیری وابسته به غرب، که از یک سو، علم اسلام خواهی را پوششی بر جنایات خود قرار داده و از سوی دیگر شیعه را به بدعت در دین متهم می‌نمایند، هرگز به دنبال وحدت بین مسلمین نبوده و نيستند.
خداوند در قران کریم حجت را در زمینه حفظ وحدت در جامعه اسلامی بر همه مسلمین در تمام اعصار تمام کرده است. برخی از مسلمانان در برهه کنونی ایجاد وحدت بین امت اسلامی را یک امر محال می‌پندارد. وهابیت کنونی یکی از سردمدارن شعار تفرقه و جدایی بین مسلمانان به شمارمی‌روند و در راه ایجاد تفرقه و شکاف بین مسلمانان از هر ابزاری بهره می‌گیرند
علی‌رغم حسن رفتار و برخوردهایی که عالمان شیعی نسبت به اهل سنت دارند اما آنان اولین پیش شرط وحدت و تقریب با شیعه را اثبات مسلمان بودن شیعیان دانستند!
فریاد وحدت‌خواهی شیعه خصوصاً رهبران آن، هرگز به معنای یک استراتژی سیاسی، ظاهرسازی یا عوام فریبی نیست. این اعتقاد قلبی شیعه است که برآمده از بیانات و تعالیم اهل بیت عصمت و طهارت (علیهم السلام) است. لذا ادعای وهابیت در انکار واقعی بودن این شعار، ادعایی بی‌اساس است که با مراجعه به متون حدیثی شیعه بطلان این ادعا به خوبی قابل اثبات است.
وحدت از آموزه های رسول اکرم و اهل بیت عصمت و طهارت است. شیعیان با پیروی از سنت رسول الله و اهل بیت، مسلمانان را دعوت به وحدت و یکپارچگی در برابر ظلم و استکبار می‌کنند. اما وهابیت بر خلاف دستورات اسلامی فتوا به تکفیر مسلمانان می‌دهند.
نظر وهابیت در خصوص وحدت شیعه و سنی: تقریب میان شیعه و اهل‌سنّت امکان پذیر نیست، و همانگونه که وحدت اهل‌سنت با یهود، نصارا و بت پرستان امکان‌پذیر نیست، وحدت میان شیعه و سنی هم امکان پذیر نیست؛ چرا که میان این دو گروه اختلاف اعتقادی وجود دارد.
یکی از دلایل مورد ادعای اهل سنت بر خلافت ابوبکر ادّعای امامت جماعت وی از سوی پیامبر اکرم در واپسین روزهای حیات آن حضرت است. در این زمینه ابن‌تیمیه اعتراف کرده است: «این‌گونه نیست که هر کس در زمان حیات، شایستگی نیابت از کسی را داشت پس از وفات او هم صلاحیت جانشینی او را دارا باشد.» گذشته از اینکه امامت جماعت ابوبکر، از جهت سندی اثبات شده نیست.