سلفیت و وهابیت
قضات و مجتهدین سلفی به پیروی از بنی‌امیه صلوات بر امیرالمومنین (علیهالسلام) را تحمل نمی‌کنند و هنگامیکه قاضی نورالله شوشتری عبارت «علیه الصلاة و السلام» را در حق حضرت علی (علیهالسلام) می‌گوید، وی را تقبیح می‌کنند و با نوشتن طوماری فرمان قتل او را صادر می‌کنند.
سید جمال الدین اسدآبادی خصوصیات اخلاقی منحصر به‌فردی داشت و همه زندگی خود را وقف تبلیغ و اعتلای اسلام کرد؛ وی حتی ازدواج نکرد و فرزندی نداشت.
سید جمال الدین اسدآبادی نگاه تجلیلی به شیعه دارد، ولی معتقد است مسائل اختلافی همچون خلافت پس از پیامبر در حال حاضر نباید مطرح شود.
محمد بن عبدالوهاب پس از گذشت قرن‌ها و به تبعیت از معاویه و با کراهت داشتن از ذکر صلوات و درود بر پیامبر اکرم (صلی‌الله‌علیه‌وآله) بر بالای مناره‌ها، موذن پیر نابینایی را به جرم صلوات فرستادن بر آن رسول گرامی به قتل رساند.
در پاسخ به عقیده جاهلانه و نابخردانه ابن تیمیه درباره حضرت علی و اعتراض به جنگ با عایشه و طلحه و زبیر، حضرت علی (علیه السلام) می‌فرمایند: رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌وآله) درباره جنگ با ناکثین، قاسطین و مارقین به من خبر دادند.
ابن تیمیه می‌گوید: جنگ‌های حضرت علی با عایشه، طلحه و زبیر و معاویه به خاطر دین و آخرت نبوده و بلکه حضرت علی (علیهالسلام) برای رسیدن به قدرت و حکومت با مخالفان خود جنگید. این در حالی است که بسیاری از علمای اسلامی بر این عقیده هستند که آن حضرت درست عمل کرده و افراد مقابل آن ظالم و متجاوزند.
رسول گرامی اسلام (صلی‌الله‌علیه‌وآله) در باب فضیلت امیرالمونین علی (علیهالسلام)، آن حضرت را حق خوانده و از طرف دیگر «حق» را نیز همراه حضرت علی (علیهالسلام) دانسته است.
از آن‌جایی که ابن‌تیمیه در موارد متعدد دشمنی خود را با امیرالمومنین (علیهالسلام) و اهل‌بیت رسول گرامی اسلام (صلی‌الله‌علیه‌وآله) به اثبات رسانده، نزول آیه ولایت را نیز در شأن امیرالمومنین (علیهالسلام) انکار کرده است.
ابن‌تیمیه با تجاهل و تغافل، روایات نبوی در شأن امیرالمومنین (علیهالسلام)، حتی سخن عمر و عایشه را نیز نادیده انگاشته و حاضر به بیان فضیلت و دانایی حضرت علی (علیهالسلام) نشده است.
ابن‌تیمیه دوستداران اهل‌بیت را مرتد و کافر دانسته، اما کسانی را که حضرت علی (علیه السلام) را تکفیر و لعن کرده‌اند را مسلمان واقعی و عمل‌کننده با احکام اسلام معرفی می‌کند.
محمد بن عبدالوهاب در یکی از فتاوایش، فتوا به جواز قتل هر کسیکه عقیده اهل‌سنت و جماعت را دارد می‌دهد، ولی امروزه وهابیت، بنا به مصالحی آن را مطرح نمی‌کند. او در نامه خود به "ابن عیسی" که بر او احتجاج کرده که فقهاء به چیزی بر خلاف فهم او معتقدند؛ فقه مصطلح را که تمام مذاهب اسلامی بدان معتقدند، شرک می‌داند.
وهابیت فرقه‌ای است منسوب به محمد بن عبدالوهاب؛ آنان در کتاب‌های خود نظراتی داده‌اند که برخی را بازگو می‌کنیم؛ از باب نمونه بن‌باز می‌گوید: روزی که پروردگار در روز قیامت می‌آید و ساقش را برای بندگانش کشف می‌کند، نشانهای بین او و آنان است، در این هنگام است که همگی او را شناخته و از او پیروی می‌کنند.
وهابیت فرقه‌ای است منسوب به محمد بن عبدالوهاب؛ آنان در کتاب‌های خود نظراتی داده‌اند که برخی را بازگو می‌کنیم؛ از باب نمونه بن‌باز می‌گوید: روزی که پروردگار در روز قیامت می‌آید و ساقش را برای بندگانش کشف می‌کند، نشانهای بین او و آنان است، در این هنگام است که همگی او را شناخته و از او پیروی می‌کنند.
وهابیت فرقه‌ای است منسوب به محمد بن عبدالوهاب؛ آنان در کتاب‌های خود نظراتی داده‌اند که یکی از آنها از این قرار است: گروه دائمی افتای وهابیان می‌نویسد: «رفتن به غار حرا از جمله شعائر حج و از سنت‌های اسلام نیست؛ بلکه از جمله بدعت‌ها و راهی به شرک است، و لذا باید مردم را از رفتن به آن منع کرد.»