پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ یکی از نمادها و جلوه‌های دشمنی وهابیت با حضرت علی علیه‌السّلام، اعتقاد به نظریه تثلیث خلفا، تبلیغ و انتشار آن در میان جامعه اسلامی و مسلمانان است. اساس و ریشه این تفکر، به عبدالله بن عمر بن خطاب برمی‌گردد که با نقل روایتی، نظریه تثلیث خلفا را پایه‌گذاری کرده و ابن‌تیمیه حرانی حنبلی، در راستای تنقیص حضرت علی علیه‌السّلام، نظریه تثلیث خلفا را تبلیغ کرده و معتقد بود بعد از پیامبر اکرم صلی‌الله‌علیه‌وآله، ابوبکر، عمر و عثمان به عنوان خلیفه بر مسلمانان خلافت کرده و شخص دیگری به خلافت نرسید. وی دوران خلافت حضرت علی علیه‌السّلام را دوران فتنه دانسته و با دفاع از امویان، معاویه را خلیفه چهارم مسلمانان معرفی می‌کند.

این در حالی است که با مطالعه تاریخ و شرح حال صحابه روشن می‌شود که بسیاری از آنان، حضرت علی علیه‌السّلام را با تمام وجود دوست داشته، او را از تمامی صحابه، برتر می‌دانسته و آن حضرت را بر خود نیز مقدم می‌داشتند. دوست داشتن حضرت علی علیه‌السّلام نزد آنان، از نشانه‌های ایمان و دشمنی با او، از علایم نفاق به شمار می‌رفت.

ابن‌خلدون مالکی می‌نویسد: «گروهی از صحابه مانند زبیر، عمار بن یاسر و مقداد بن اسود، از شیعیان حضرت علی علیه‌السّلام بودند و ایشان را سزاوارتر از دیگران به خلافت می‌دانستند.»[1]

احمد امین مصری، شروع تشیع را از صحابه دانسته و می‌گوید: «گروهی از صحابه، حضرت علی علیه‌السّلام را بسیار دوست داشته و معتقد بودند آن حضرت، به خاطر صفات ممتاز و ویژه، شایسته‌تربن فرد برای خلافت و جانشینی رسول گرامی اسلام صلی‌الله‌علیه‌وآله است. سلمان، ابوذر و مقداد از مشهورترین این صحابه بودند.»[2]

صبحی صالح می‌گوید: «در زمان پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله نیز گروهی از صحابه، پیرو ربیب و تربیت شده پیامبر اکرم صلی‌الله‌علیه‌وآله، یعنی حضرت علی علیه‌السّلام بودند. ابوذر، مقداد، جابر بن عبدالله، ابی بن کعب، ابوطفیل، عباس و تمامی فرزندان وی، عمار، ابوایوب و ... از جمله این صحابه بودند.»[3]

پی‌نوشت:
[1]. «أنّ جماعة من الصحابة کانوا یتشیّعون لعلیّ و یرون استحقاقه علی غیره... .» تاریخ ابن خلدون، ابن خلدون، دار الفکر، ج3، ص215.
[2]. «و قد بدأ التشیع من فرقة من الصحابة کانوا مخلصین فی حبّهم لعلیّ... .» ضحی الإسلام، احمدامین مصری، المکتبة النهضة المصریة، ج3، ص209.
[3]. «کان بین الصحابة حتّی فی عهد النّبیّ صلی‌الله‌علیه‌وآله شیعة لربییه علیّ... .» النظم الاسلامیة، صبحی صالح، منشورات شریف رضی، ص96.