مباحث روایی
در روایت اهل سنت آمده است: هاله خواهر خديجه به حضور پيامبر (صلى الله عليه و آله) اذن ورود خواست و حضرت به ياد اذن گرفتن خديجه افتاد و او را ياد كرد و فرمود: خدايا هاله آمد. سپس عائشه از سر حسادت به از خدیجه به زشتی یاد کرد. پیامبر از سخن عایشه برافروخته شد و به ذکر فضائل و فداکاری‌های خدیجه پرداخت.
یکی از صفات زشتی که در قرآن و روایات آثار منفی و زیان‌باری برای آن بیان شده است، حسادت می‌باشد. نخستین حسد،حسادت قابیل نسبت به برادرش هابیل بود، آن هم به جهت اینکه خداوند قربانی هابیل را پذیرفت ولی قربانی قابیل را نپذیرفت و این موضوع برای قابیل انگیزه‌ای برای کشتن برادرش شد. در آیه دیگری از زشتی این عمل به خدا پناه می‌بریم.
نبی مکرم اسلام (صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم) همواره از حضرت خدیجه (سلام‌الله‌علیها) تعریف می‌کردند و وی را بر دیگر مادران مومنین برتری می‌دادند و در باب بزرگی ایشان بسیار سخن می‌گفتند. در نتیجه برترین همسر رسول خدا از میان همسران ایشان ، فقط یک نفر است و دیگری هم در کنار وی نیست .
حکم سوگند خوردن انسان به غير خدا چیست؟ آیا می‌توان به غیر خدا سوگند خورد؟ آیا پیامبر اکرم (صلی‌الله‌علیه‌وآله) و صحابه چنین قسمی خوردند یا نه؟ در منابع معتبر اهل سنت سوگند خوردن به غیر خداوند وجود دارد از پیامبر اکرم و همچنین از صحابه.
اهل بیت (علیهم‌السلام) نخستین مخلوقات هستند که به عنوان انوار یا شبح‌های نور یا سایه‌های نور از نور خداوند آفریده و در اطراف یا پیش‌رو یا جانب راست عرش الهی به تقدیس و تسبیح خداوند مشغول شدند. پیامبر اکرم فرمود: من و علی چهارده هزار سال قبل از آنکه خداوند آدم را بیافریند،در پیشگاه الهی به صورت نوری بودیم. هنگامی که خداوند آدم را خلق کرد، آن نور را به دو جزء تقسیم کرد و در صلب آدم قرار داد. یک جزء آن من بودم و جزء دیگر علی.
شبهه کرده‌اند که شیعیان یک روایت صحبح السند مبنی بر ولادت امام زمان از کتب خودشان ندارند و به کتب اهل سنت استدلال می‌کنند؛ در حالیکه روایات صحیحی در این مورد وجود دارد و بابی در اصول کافی، 30 حدیث در این زمینه بیان کرده است، با اینکه برای نقلهای تاریخی دقتهای رجالی و بحث سندی مانند مباحث فقهی انجام نمی‌شود.
نه تنها اجماع شیعه و عقیده‌ی مذهب شیعه بر آن است که حضرت مهدی از فرزندان امام حسن عسکری (علیه السّلام) که در سال 255 هجری به دنیا آمده و افراد زیادی نیز آن حضرت را زیارت کرده‌اند، بلکه بسیاری از علمای اهل سنت نیز در این موضوع با شیعه اتفاق نظر دارند؛ و بر ولادت آن حضرت تصریح کرده‌اند. که در این مقاله به آنها می‌پردازیم.
ظهور منجی و اعتقاد به آن در همه‌ی ادیان ابراهیمی و غیر ابراهیمی با وجود اختلافاتی که در جزئیات آن وجود دارد، مورد پذیرش است. از جمله عقایدی که علمای وهابیت برخلاف آن‌چه که در مجامع حدیثی خود دارند، انکار وجود منجی در حال حاضر است و از این‌رو منکر ایشان در این زمان هستند. ولی بر ولادت آن حضرت تصریح دارند.
قیام عاشورا الگویی است الهام بخش که حق‌خواهان را در برابر کفر و ظلم رهبری می‌کند؛ قیامی که فراتر از زمان و مکان، همه ساله در ایام محرم در اعماق جان حسینیان و آزادگان جهان تجلّی یافته و مایه‌ی جاودانگی دین و مکتب می‌گردد. در این باره از باب یادآوری به برخی از فضایل آن حضرت در منابع اهل‌سنت اشاره می‌کنیم...
روایت معروف نبوی «حسین منی و انا من حسین» در بین شیعیان از جایگاه بالایی برخوردار است. با دقت در منابع اهل سنت معلوم می‌شود این روایت نزد اهل سنت نیز روایتی صحیح و حسن است؛ اما اهل سنت کمتر به مضامین این روایت پرداخته‌اند. شاید دلیل این امر عدم آشنایی نویسندگان و اندیشمندان اهل سنت با محکم بودن سند این روایت است.
به اعتقاد فریقین در قرآن چندین آیه درباره عظمت و مقام امام حسین (علیه السلام) وجود دارد. در این نوشتار به طور خلاصه به بررسی چند مورد از این آیات می‌پردازیم. آن هنگام که آیه مباهله (فَقُلْ تَعالَوْا نَدْعُ أَبْناءَنا وَ أَبْناءَکُمْ) نازل شد، رسول خدا، علی و فاطمه و حسنین (علیهم السلام) را به حضور طلبید و فرمود که پروردگارا! اینان اهل بیت من هستند...
همه مسلمانان عقیده دارند که سیره و سنت پیامبر اکرم(ص) در تمام ابعاد برای ما الگو و سرمشق است، درباره عزاداری نیز که یکی از روش‌ها و الگوهای رفتاری رسول خدا(ص) است می‌توان مواردی را جستجو کرد که از وقوع حوادثی محزون و ناراحت بوده‌اند و یا نسبت به پیشامدهای آینده و تلخی و ناگواری آنها ابراز ناراحتی می‌نمودند
حديث «تشبيه» يا «اشباه» حديثى كه از نظر سند، صحیح و از جهت دلالت به امامت، در غايت استوارى است. حديث «تشبيه» در بردارنده اين حقيقت است كه ويژگي‌هاى والا و صفات كريمانهاى كه در پيامبران الهی پراكنده شده، در سرور ما اميرالمؤمنين (عليه‌السلام) يكجا فراهم آمده است.
مبعث رسول گرامی اسلام (صلی الله علیه و آله) از جمله اشتراکات بین همه فرق و مذاهب اسلامی است که در آن خداوند رسالت و هدایت بشریت را بر دوش ایشان نهادند و از آن پس بود که فاز جدیدی در زندگی ایشان به‌وجود آمد که علاوه بر عبادات فردی، ارشاد و هدایت جامعه را نیز با تحمل درد و رنج فراوان در دستور کار خود قرار دادند.