مباحث روایی
با وجود اینکه معاویه طبق نقل تاریخ فردی جنایت‌کار و سیاست‌مدار شمرده می‌شود، ولی عده‌ای صلح امام حسن با او را، دلیل بر مقدس بودن او می‌دانند و تلاش می‌کنند که او را فردی مقدس جلوه دهند، و این در حالی است که سب ولعن امام حسن که از طرف پیامبر مورد نهی واقع شده، توسط معاویه در منابع اهل سنت ذکر شده است.
ابن عساکر نقل می‌کند: «امام صادق روایت کرده که وقتی آیه مباهله نازل گردید، پیامبر اسلام، ابوبکر و فرزندش، عمر بن خطاب و فرزندش، عثمان و فرزندش، علی و فرزندش را به همراه خود برای مباهله آورده بود.» این روایت در منابع دست اول اهل سنت نیامده و راویان آن تضعیف شده‌اند.
یکی از آیاتی که در فضیلت اهل‌بیت اطهار (علیهم السلام) نازل شده است و در منابع متعدد فریقین آمده است، آیه 33 سوره مبارکه احزاب است که به آیه تطهیر شهرت دارد. خداوند در این آیه اراده کرده است که رجس و پلیدی را از اهل‌بیت پیامبرش (صلی الله علیه و آله و سلم) دور کند و آنها را پاکیزه و مبرا از هرگونه خطا بدارد.
رویداد غدیر خم و آن‌چه در آن اتفاق افتاده است هم‌چون حدیث غدیر، به مثابه رکنی رکین در جهان اسلام مورد پذیرش است. از این‌روی عالمان اهل‌سنت هم‌چون طحاوی و ترمذی بر صحت حدیث غدیر اعتراف دارند و بر واقعه غدیر خم تاکید می‌کنند.
ابوبکر و عمر از طریق دخترانشان عایشه و حفصه، فاطمه (علیها السّلام) را برای خود خواستگاری کردند؛ اما پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) پاسخ مثبت ندادند. تا اینکه حضرت علی (علیه السلام) فاطمه را از رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) خواستگاری کرد و رسول خدا پاسخ مثبت دادند و برای مولا علی و حشرت فاطمه (علیهما السلام) دعای خیر کردند.
در روایات اهل سنت آمده است که عایشه بعد از شنیدن خبر شهادت امام علی (علیه السلام) سجده کرد. ابوالفرج إصفهانى، از دانشمندان بزرگ اهل سنت، در كتاب مقاتل الطالبيين با سند صحيح نقل كرده است که أبوالبخترى گفت وقتى خبر شهادت على (عليه السلام) به عائشه رسيد، سجده كرد. همچنین در منابع اهل سنت آمده است که قلب عائشه نسبت به حضرت علی (علیه السلام) پاک نبود...
نه تنها اجماع شیعه و عقیده‌ی مذهب شیعه بر آن است که حضرت مهدی از فرزندان امام حسن عسکری (علیه السّلام) که در سال 255 هجری به دنیا آمده و افراد زیادی نیز آن حضرت را زیارت کرده‌اند، بلکه بسیاری از علمای اهل سنت نیز در این موضوع با شیعه اتفاق نظر دارند؛ و بر ولادت آن حضرت تصریح کرده‌اند. که در این مقاله به آنها می‌پردازیم.
روایت معروف نبوی «حسین منی و انا من حسین» در بین شیعیان از جایگاه بالایی برخوردار است. با دقت در منابع اهل سنت معلوم می‌شود این روایت نزد اهل سنت نیز روایتی صحیح و حسن است؛ اما اهل سنت کمتر به مضامین این روایت پرداخته‌اند. شاید دلیل این امر عدم آشنایی نویسندگان و اندیشمندان اهل سنت با محکم بودن سند این روایت است.
قیام عاشورا الگویی است الهام بخش که حق‌خواهان را در برابر کفر و ظلم رهبری می‌کند؛ قیامی که فراتر از زمان و مکان، همه ساله در ایام محرم در اعماق جان حسینیان و آزادگان جهان تجلّی یافته و مایه‌ی جاودانگی دین و مکتب می‌گردد. در این باره از باب یادآوری به برخی از فضایل آن حضرت در منابع اهل‌سنت اشاره می‌کنیم...
مبعث رسول گرامی اسلام (صلی الله علیه و آله) از جمله اشتراکات بین همه فرق و مذاهب اسلامی است که در آن خداوند رسالت و هدایت بشریت را بر دوش ایشان نهادند و از آن پس بود که فاز جدیدی در زندگی ایشان به‌وجود آمد که علاوه بر عبادات فردی، ارشاد و هدایت جامعه را نیز با تحمل درد و رنج فراوان در دستور کار خود قرار دادند.
یکی از مسائلی که معتقدیم این است که پیامبر اکرم (صلى الله عليه و آله و سلم) در همه شئون اسوه و الگوست، و تمام سخنان ایشان قابل استفاده و حکیمانه است، حتی اگر در مورد امور دنیوی سخن گفته باشند؛ و برای همین جهت که چون می‌توان از تمام کارهای پیامبر گرامی اسلام (صلى الله عليه و آله و سلم) الگو گرفت، عده‌ای از مسلمانان خود را اهل سنت...
خداوند موجودی از خاک تیره به نام انسان را آفرید و برای اینکه ارزش وجودی پیدا کند از روح خود بر این جسم خاکی دمید، به طوری‌که اشرف مخلوقات عالم گردید و به موازات این کار انسان‌های برگزیده‌ای را خلق کرد که در کیفیت و نوع خلقت با سایر مخلوقات فرق داشتند؛ چرا که آنها را از نور خود به‌وجود آورد که عبارتند از پیامبر و اهل بیت ایشان.
اهل سنت با اتکاء به برخی روایات و آیات وارده از طریق بزرگان خود معتقدند که برخی از افراد منتسب به پیامبر اکرم(صلی الله علیه و آله و سلم) به مانند حضرت ابوطالب ایمان نداشتند و او از دنیا رحلت کرد در حالی که باقی بر اعتقادات پدرانش بوده است. لذا چنان هجمه ای را بر این یار و حامی محکم پیامبر اسلام وارد کردند که اگر کسی از تاریخ اطلاعی نداشته باشد یقیناً او را مشرک میداند
مساله توسل از جمله مسائلی است که علما آن را به منزله نخ لباس می‌دانند. پس همانگونه که اگر لباس نخ‌کش شود، از بین می‌رود و ارزش ندارد، دینی که توسل به بزرگان، در آن وجود نداشته باشد، نیز بی‌ارزش است.