پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ شهادت حضرت زهرا (سلام‌الله‌علیها) و آتش‌ کشیدن خانه آن حضرت، از مسلمات نزد شیعیان است؛ ولی برخی از جریانات ضد شیعی منکر هجوم و آتش زدن درب خانه آن حضرت توسط برخی از صحابه هستند و می‌گویند چگونه ممکن است که صحابه رسول الله (صلی‌الله‌علیه‌وآله) دست به این چنین اقدام وحشتناکی بزنند و به حضرت فاطمه (سلام‌الله‌علیها) که پاره تن رسول الله (صلی‌الله‌علیه‌وآله) است جسارت کنند و آن حضرت را به شهادت برسانند.

در پاسخ به این شبهه باید بگوییم که:
روایات بسیاری در کتاب‌های اهل سنت وجود دارد که ثابت می‌کند، خلیفه دوم به همراه عده‌ای دیگر، به خانه حضرت زهرا (سلام‌الله‌علیها) هجوم برده و آن جا را به آتش کشیده‌اند؛ درحالی‌که فاطمه زهرا (سلام‌الله‌علیها) به همراه نوادگان رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌وآله) در داخل خانه بودند.
ابن قتیبه دینوری می‌نویسد: «ابوبکر به دنبال عده‌ای که حاضر نشده بودند با او بیعت کنند بود؛ همان افرادی که نزد علی (علیه‌السلام) تجمع کرده بودند، لذا عمر را به دنبال آنها فرستاد. عمر سر رسید، آنان را صدا کرد، ولی آنها اعتنایی نکرده و از خانه خارج نشدند. عمر هیزم خواست و گفت: «و الذی نفس عمر بیده لتخرجنّ او لاحرقنّها علی من فیها. ...(1) به همان خدایی که جان عمر در دست اوست، سوگند یاد می‌کنم که بیرون بیایید و گرنه خانه را با کسانی که در آن هستند، آتش خواهم زد. به عمر گفتند: ‌ای اباحفص! فاطمه (علیهاالسلام) در این خانه است. عمر پاسخ داد: باشد!»

در روایت دیگری آمده است: «عمر با عده زیادی از انصار و افراد کمی از مهاجرین درب خانه حضرت فاطمه زهرا (سلام‌الله‌علیها) آمده بود. ابن قتیبه می‌افزاید: ... فاطمه (سلام‌الله‌علیها) چون صدای آن‌ها را شنید، با صدای بلند ندا کرد: «یا ابت یا رسول الله ماذا لقینا بعدک من ابن‌الخطاب و ابن‌ابی‌قحافه.(2) ‌ای پدر! ‌ای رسول الله! ما پس از تو چه (ظلم‌ها) که از (خلیفه دوم) بن خطاب و (خلیفه اول) ابن‌ابی‌قحافه دیدیم ...»

روایت طبری:
طبری می‌نویسد: «عمر بن خطاب به خانه علی آمد، در حالی که گروهی از مهاجران در آنجا گرد آمده بودند. وی رو به آنان کرد و گفت: به خدا سوگند خانه را به آتش می‌کشم، مگر اینکه برای بیعت بیرون بیایید. زبیر از خانه بیرون آمد در حالی که شمشیر کشیده بود، ناگهان پای او لغزید و شمشیر از دستش افتاد؛ در این موقع دیگران بر او هجوم آوردند و شمشیر را از دست او گرفتند.»(3)

بسیاری از پژوهشگران اهل سنت و وهابیت در کتاب‌های خود اقرار کرده اند که اسناد هجوم به خانه حضرت زهرا (سلام‌الله‌علیها) صحیح هست. از جمله دكتر حسن بن فرحان مالكی، استاد و محقق امور تربيتى در آموزش و پرورش رياض در «کتاب قراءة فی کتب العقائد المذهب الحنبلی نموذجا» تصریح می‌کند که روایت هجوم به خانه فاطمه با سند‌های صحیح نقل شده است و در پاورقی این کتاب مى‌نويسد: «من در ابتدا فكر مى‌كردم قصه هجوم دروغ است و صحت ندارد تا اینکه سند محکم برای آن پیدا کردم؛ از جمله روایتی که ابن أبی شیبه در کتاب المصنف خود با سند صحیح از اسلم غلام عمر نقل کرده است.»(4)

پی‌نوشت:
1. دینوری، ابن‌قتیبة، الامامة والسیاسة، تحقیق الشیری، ج۱، ص۳۰.
2. همان.
3. طبری، محمد بن جریر، تاریخ الطبری، ج۲، ص۴۴۳. «... عمر بن الخطاب منزل علیّ وفیه طلحة والزبیر ورجال من المهاجرین فقال: واللّه لاحرقنّ علیکم او لتخرجنّ الی البیعة.. .»
4. «وهابیون معاصر و تصحیح سند هجوم به خانه حضرت زهرا (س)»