هجوم به خانه وحی
داستان هجوم به بیت وحی، از آنجا آغاز میگردد که خلیفه اول، عمر را مأمور بیعت گرفتن برای خود از امیرالمؤمنین علی علیهالسلام و هر آنکس که در خانه آن حضرت پناه گرفته بود، کرد؛ چنانچه منابع تاریخی، بر این سخن گواهی میدهند.
وهابیت در یکی از شبهات خود گفته است که «سال 1371 هجری شمسی«، در مجلس شورای اسلامی ایران، پس از 1400 سال، ناگهان به راز مهمی پی بردند و آن اینکه حضرت فاطمه -رضیاللهعنها- فوت نکرده، بلکه به «شهادت» رسیده است. اینجا بود که نمایندگان مجلس اعلام کردند، از این پس، در تقویمها به جای «وفات»، از کلمه «شهادت» استفاده شود.
بسیاری از پژوهشگران اهل سنت و وهابیت، در کتابهای خود اقرار کردهاند که اسناد هجوم به خانه حضرت زهرا سلاماللهعلیها صحیح است. روایتی که اقرار به صحت سند آن شده، حدیثی از مصنف ابن ابیشیبه است که عمر در خانه حضرت زهرا سلاماللهعلیها قسم یاد میکند که اگر بیعت نکنند، خانه را به آتش میکشد.
پیروان وهابیت در شبههای به شیعه میگویند: چرا حضرت علی علیهالسّلام شیر خدا، فاتح خیبر، سکوت کرده و کوچکترین اعتراضی نکرده؟ که در پاسخ میگوییم: در صورتیکه فرض را بر این ادعای وهابیت بگیریم که امّکلثوم، همسر عمر بوده، همین شبهه درباره دفاع نکردن عمر از همسرش، امّکلثوم مطرح میگردد که وهّابیت باید از آن پاسخ دهند.
علمای بزرگ اهل سنت، در طول تاریخ به واقعه هجوم به خانه حضرت زهرا علیهاالسّلام تصریح کردند؛ از باب نمونه: نظّام، متکلّم مشهور اهل سنت که بهخاطر زیبایی کلامش، به «نظّام» شهرت یافته و مؤسس فرقه نظّامیه است، واقعه هجوم به خانه وحی را این چنین نقل میکند: «عمر در روز بیعت، چنان ضربهای به پهلوی فاطمه علیهاالسّلام وارد کرد که محسنش سقط شد.»
حضرت فاطمه سلاماللهعلیها سرانجام پس از رحلت پدر بزرگوار صلیاللهعلیهوآله، از حق خلافت همسرش که به تعیین الهی بود به شدت دفاع کرد و در جریان هجوم عمر بن خطاب (به هواداری از خلافت ابوبکر)، به خانهاش به گونهای میان درب و دیوار آسیب دیدند که علاوه بر صدمههای سخت، جنین ایشان نیز سقط شد و تازیانههای بیشماری بر جان و روح او نشست.
برخی از جریانات ضد شیعه، منکر هجوم و آتش زدن درب خانه حضرت زهرا سلاماللهعلیها توسط برخی از صحابه هستند؛ در پاسخ به این افراد باید گفت، بسیاری از پژوهشگران اهل سنت، در کتابهای خود اقرار کردهاند که اسناد هجوم به خانه حضرت زهرا سلاماللهعلیها، صحیح است.
با وجود احادیثی که در کتب معتبر اهل سنت، مبنی بر هجوم به خانه حضرت فاطمه زهرا سلاماللهعلیها وجود دارد، گاهی اوقات دیده میشود، دشمنان اهل بیت علیهمالسلام، در سخنان خود به اباطیل تمسک کردهاند و در مورد این واقعیت که از مسلمات تاریخ است، تشکیک ایجاد کردهاند.
میگویند عربها بيش از هر قوم و ملتى، نسبت به زنان، غیرت داشتند تا جایى كه یک يهودى را به خاطر اهانت به زن مسلمان كشتند؛ پس چگونه مىتوان پذيرفت كه عمر، فاطمه زهرا سلاماللهعلیها را كتک زده باشد و مسلمانان باغيرت عرب، هيچ واكنشى نداشته باشند؟! پاسخ: با توجه به شرح حال افرادی که در هجوم به خانه حضرت زهرا سلاماللهعلیها شرکت داشتند و گزارشاتی که از رفتارشان با زنان نقل شده، نمیتوان با بهانه غیرت عربی، واقعه هجوم به خانه وحی را منکر شد!
برخی گفتهاند که پیامبر صلیاللهعلیهوآله سفارش به صبر کرده بود؛ چرا امیرالمؤمنین از ابتدا بیعت نکرد تا جان حضرت زهرا سلاماللهعلیها نیز به خطر نیفتد؛ پاسخ این است که سفارش حضرت، عدم قیام بود و بیعت نکردن امیرالمؤمنین پس از استقرار حکومت، برای آنان اهمیتی نداشت؛ اهمیت یافتن بیعت حضرت، دفعی اتفاق افتاد و گمان میشد بدون بیعت، مشکلی رخ نمیدهد.
مخالفین، قضیه هجوم به خانه حضرت زهرا سلاماللهعلیها را به گونهای بیان کردهاند که به صورت منطقی، از حضرت علی علیهالسلام عکسالعمل خاصی مورد انتظار است و گفتهاند پذیرش شهادت حضرت، نسبت بیغیرتی به امیرالمؤمنین علیهالسلام است؛ در حالی که چند هجوم به خانه بوده و موارد نقل شده، هر کدام، قطعهای از یک هجوم اخذ شده و در کنار هم، این استبعاد را به وجود آورده است.
برخی از جریانات ضد شیعی، منکر هجوم و آتش زدن درب خانه حضرت زهرا سلاماللهعلیها توسط برخی از صحابه هستند؛ در پاسخ به این افراد باید گفت، بسیاری از پژوهشگران اهل سنت، در کتابهای خود اقرار کردهاند که هجوم به خانه حضرت زهرا سلاماللهعلیها واقع شده است.
ابن عبدربّه میگوید: اما آنان که از بیعتِ با ابوبکر سرپیچی کردند، علی علیهالسلام، عبّاس، زبیر و سعد بن عباده بودند؛ امّا علی علیهالسلام، عبّاس و زبیر، در خانه فاطمه سلاماللهعلیها تحصّن کردند تا جایی که ابوبکر، عمر بن خَطّاب را به سراغ آنان فرستاد تا ایشان را از خانه فاطمه سلاماللهعلیها بیرو
ابن ابیالحدید مینویسد: «در مورد هجوم به خانه حضرت فاطمه علیهاالسّلام و چیزی که در اینباره گفته شد، آنچه سید مرتضی و شیعه روایت کردهاند، صحیح است و حق با ابوبکر است در اینکه پشیمان شود و اظهار ندامت کند (بر آنچه در آخر عمر، از او نقل شده، ازجمله اینکه گفت ای کاش هتک خانه حضرت زهرا نمیکردم، ..