احمد بصری در کتاب خویش برای اثبات حجیت خواب در تشخیص حجت الهی، به خواب وهب نصرانی استناد کرده؛ در حالی که چنین داستانی در منابع معتبر تاریخی نقل نشده و فقط در کلام خطبای عراقی برای اولین‌ بار نقل شده است.

مبلغین جریان انحرافی احمداسماعیل بصری معتقدند که بر حدیث وصیت، هیچ اشکالی وارد نیست؛ این ادعا در حالیست که بر این حدیث، اشکالات سندی و محتوایی وارد است، به گونه‌ای که چنین حدیثی با مبانی شیعی سازگاری ندارد.

یکی از مبلغین جریان انحرافی احمداسماعیل بصری، برای تضعیف جایگاه عالمان شیعه، کتاب‌های ارزشمند ایشان در مباحث مهدویت را فقط حاوی جمع روایات و بدون انجام کاری عمیق در این زمینه عنوان کرده است. اما بر خلاف این ادعا، با مطالعه کتاب‌های عالمان شیعه، علمیت و تلاش آنها در مقابله با جریان انحرافی روشن خواهد شد.

عباس فتحیه با مغالطه‌ای آشکار بیان می‌کند که برخلاف تصور عموم، آن کسی که در بین رکن و مقام با او بیعت می‌شود، احمد بصری است؛ درصورتی که آن کسی که بین رکن و مقام با او بیعت می‌شود، کسی است که زمین را پر از عدل و داد می‌کند و به اعتراف احمد بصری، این وظیفه توسط حجت بن الحسن(ع) انجام می‌شود.

احمد اسماعیل بصری مدعیست، اولین شخصی است که به حدیث وصیت استناد کرده و این نشان حقانیت اوست. اما با اندک تأملی روشن می‌شود که پیش از او محمدکریم‌خان کرمانی (از رهبران شیخیه) و علیرضا پیغان برای اثبات ادعای باطل خویش از این روایت استفاده نموده‌اند.

در این روایات، شخصی که برپاکننده عدل است را امام زمان حجت بن الحسن العسکری (ع[) معرفی می کنند. سوالی که از اتباع احمدالحسن باید پرسید این است که آیا از این غصب صفات امام توسط احمدالحسن بصری نتیجه ای غیر از این باید گرفت که وی کذّاب و مفتر است؟