پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ ظهور امام زمان (عجل‌الله‌تعالی‌فرجه) و برپایی عدل و داد از وعده های الهی است که قطعا رخ خواهد داد. مسئله مهم در مواجهه با ظهور امام زمان (عجل‌الله‌تعالی‌فرجه) شناخت ایشان پس از ظهور است. مدعیان دروغین از این مسئله نهایت استفاده را کرده اند تا بیشترین بهره را ببرند.

عدم اطلاعات کافی و ضعف ایمان در بعضی افراد باعث می شود که امر ظهور برای آن ها مشتبه شده و پیروان مدعیان دروغین شوند. اگر افراد شناخت کافی نسبت به روایات معصومین (علیهم‌السلام) در باب ظهور داشته باشند، مدعیان دروغین هیچ وقت نخواهند توانست دام های خود را پهن کرده و از این آب گل آلود ماهی صید کنند.

در روایات نشانه های ظهور امام زمان (عجل‌الله‌تعالی‌فرجه) ذکر شده است؛ خروج سفیانی، خروج یمانی، خسف بیدا، قل نفس الزکیه، صیحه آسمانی از نشانه های حتمی ظهور می باشند و با رخ دادن این مسائل در عالم باید منتظر ظهور در نزدیکی آن وقایع بود.

از طرفی امام زمان (علیه‌السلام) دارای خصوصیت‌هایی است که کاملاً ایشان را با افراد دیگر یا همان مدعیان دروغین تمیز خواهد داد. مثل عِلم امام، معجزات ایشان، عدم تناقض در گفتار ایشان و غیره. در روایات، امام زمان (علیه‌السلام) بسیار روشن بوده است و از آن تعبیر به روشن تر از خورشید شده است و هر شخص طالب حقیقتی به راحتی خواهد توانست صحت وی را تشخیص دهد.

امام صادق (علیه السلام) فرمودند: «كُنْتُ عِنْدَ أَبِي عَبْدِ اَللَّهِ ع وَ عِنْدَهُ فِي اَلْبَيْتِ أُنَاسٌ فَظَنَنْتُ أَنَّهُ إِنَّمَا أَرَادَ بِذَلِكَ غَيْرِي فَقَالَ أَمَا وَ اَللَّهِ لَيَغِيبَنَّ عَنْكُمْ صَاحِبُ هَذَا اَلْأَمْرِ وَ لَيَخْمُلَنَّ هَذَا حَتَّى يُقَالَ مَاتَ هَلَكَ فِي أَيِّ وَادٍ سَلَكَ وَ لَتُكْفَؤُنَّ كَمَا تُكْفَأُ اَلسَّفِينَةُ فِي أَمْوَاجِ اَلْبَحْرِ لاَ يَنْجُو إِلاَّ مَنْ أَخَذَ اَللَّهُ مِيثَاقَهُ وَ كَتَبَ اَلْإِيمَانَ فِي قَلْبِهِ وَ أَيَّدَهُ بِرُوحٍ مِنْهُ لَتُرْفَعَنَّ اِثْنَتَا عَشْرَةَ رَايَةً مُشْتَبِهَةً لاَ يُدْرَى أَيٌّ مِنْ أَيٍّ قَالَ فَبَكَيْتُ فَقَالَ مَا يُبْكِيكَ يَا أَبَا عَبْدِ اَللَّهِ فَقُلْتُ جُعِلْتُ فِدَاكَ كَيْفَ لاَ أَبْكِي وَ أَنْتَ تَقُولُ اِثْنَتَا عَشْرَةَ رَايَةً مُشْتَبِهَةً لاَ يُدْرَى أَيٌّ مِنْ أَيٍّ قَالَ وَ فِي مَجْلِسِهِ كَوَّةٌ تَدْخُلُ فِيهَا اَلشَّمْسُ فَقَالَ أَ بَيِّنَةٌ هَذِهِ فَقُلْتُ نَعَمْ قَالَ أَمْرُنَا أَبْيَنُ مِنْ هَذِهِ اَلشَّمْسِ.[1] مفضل بن عمر گويد: خدمت امام صادق (عليه‌السلام) بودم، و در اتاق مردم ديگری هم نزدش بودند، كه من گمان كردم روی سخنش با ديگری است، امام فرمود، همانا بخدا كه صاحب الامر از ميان شما پنهان شود و گمنام گردد، تا آنجا كه گويند، او مرد، هلاك شد، در كدام دره افتاد، و شما مانند كشتی گرفتار امواج دريا، متزلزل و واژگون شويد، و نجات نيابيد جز كسی كه خدا از او پيمان گرفته و ايمان را در دلش ثبت كرده و او را با روحی از جانب خود تقويت نموده، و همانا دوازده پرچم مشتبه بر افراشته گردد كه هيچ يک از ديگري شناخته نشود(حق از باطل مشخص نگردد) زراره گويد: من گريه كردم، امام فرمود: چه ترا بگريه آورد، ای ابا عبد الله؟ عرض كردم، قربانت چگونه نگريم كه شما می فرماييد: دوازده پرچم مشتبه است و هيچ يک از ديگری شناخته نشود، زراره گويد: در مجلس آن حضرت سوراخی بود كه از آنجا آفتاب می تابيد، حضرت فرمود: اين آفتاب آشكار است؟ گفتم: آری، فرمود: امر ما از اين آفتاب روشن تر است.»

حال یک سوال از پیروان مدعیان دروغین، آیا افرادی مثل احمد اسماعیل بصری، علی محمد باب، حسینعلی نوری و ... که همه ادعای مهدویت کرده اند، امرشان به چنین آشکاری است؟

پی نوشت:

[1]. الکافی (ط - الإسلامیة)، کلینی، ج 1، ص 338.