مباحث کلامی
یکی از واژه‌های رایج و پُرکاربردی که در بین وهابیت بسیار مورد استفاده قرار می‌گیرد، موضوع بدعت است. عالمان وهابی درصدد برآمدند تا مفهوم «بدعت» را توسعه داده و آن را شامل هر امری که جدید است معرفی کنند، این رویکرد منفی، باعث شده است به دلایل واهی بسیاری از افراد به دلیل ایجاد بدعت در دین محکوم به شرک و سپس به مرگ و فنا شوند.
عالم سنی: سیّد محمّد بن علوی مالکی در نقد وهابیت نسبت به میلاد رسول اکرم(ص) می‌نویسد: منظور ما از جشن مولودی یعنی گردهمایی مسلمانان برای شنیدن سیرت آن اسوه‌ی حسنه و الگوي کامله و صلوات و سلام فرستادن بر آن جناب مستطاب و گوش دادن به مدایح و وصف‌های است که در حق حضرتش سروده شده است.
صحابه نقش به‌سزایی در حادثه‌ی عاشورا داشتند، برخی یاور امام، برخی رویاروی امام و برخی دیگر بی‌طرف بودند. اما از یاران امام از بین صحابه، که قریب به ده نفر بودند، در این مقاله اعتراف ابن حجر را در مورد شش صحابه پرداخته‌ایم: حبیب بن مظاهر، انس بن حارث، طریف بن ابان، عبدالله بن بقطر، عمار بن ابی سلامه، و یزید بن مغفل.
اهل سنت نیز مانند شیعیان اهل بیت را دوست دارند. اما سوال این‌جاست که اگر اهل سنت محب اهل بیت هستند، پس چرا در شادی و عزای اهل بیت خوشحال یا ناراحت نیستند! به نظر می‌رسد که تقصیر و کوتاهی از علمای اهل سنت است، که حقایق را برای مسلمانان بازگو نکرده‌اند، زیرا امام حسین از همه مسلمانان است و فقط اختصاص به شیعیان ندارد.
برخی عالمان اهل سنت، اقرار کرده‌اند، قاعده قبح تقدیم مفضول بر افضل را قبول ندارند؛ مثل ابن ابی‌الحدید که می‌گوید: «حمد خدای را که شخص ناشایست را بر شایسته‌ترین افراد مقدم داشت.» ابن حجر هیثمی نیز می‌گوید: «اهل سنت اجماع دارند بر صحت رهبری شخص ناشایست در حالی‌که فرد شایسته‌ای میان جامعه اسلامی هست، چرا که اجماع دارند خلافت عثمان، صحیح است.»
عبدالعزیز دهلوی می‌گوید اگر حدیثی به حد تواتر برسد در حکم آیه قرآن است. با توجه به این سخن حدیث غدیر متواتر است پس عمل به مقتضای آن مانند عمل به قرآن واجب است.
پس از آنکه خداوند خود را مالک روز جزا نامید، برای آگاه نمودن مردم از دقیق بودن حساب و کتاب الهی، آیات متعددی را بیان فرمود و برای رسیدن به بهشت برین خداوند عبور از روی پل صراط را شرط گذاری کرد.
ابن حبان شافعی از علمای قرن چهارم هجری در رابطه با زیارت امام رضا می‌نویسد: من به‌دفعات قبر امام رضا (علیه السلام) را زیارت کرده‌ام، زمانی‌که در طوس بودم هر مشکلی برایم رخ می‌داد، قبر علی بن موسی‌الرضا را (درود خدا بر جدش و خودش باد) زیارت و برای برطرف شدن مشکلم دعا می‌کردم و دعایم مستجاب و مشکلم حل می‌شد.
حاکم نیشابوری می‌گوید: از ابوالحسین بن ابی‌بکر فقیه شنیدم که می‌گفت: هر دعایی که نزد قبر علی بن موسی الرضا (علیه السلام) داشته‌ام خداوند آن را اجابت کرده است. تا جایی که فرزندار نمی‌شدم و در نزد قبر علی بن موسی (علیه السلام) از خداوند خواستم که فرزندی به من عطا بفرماید و خداوند فرزندی به من روزی فرمود.
با آمدن دین اسلام، تمامی مردم باید به دین اسلام بگروند و بعد از آن نیز دین جدیدی نخواهد آمد؛ چرا که پیامبر خاتم حضرت محمد (صلی‌الله‌علیه‌وآله) به عنوان آخرین مرسل، آورنده دین اسلام بود و اگر قرار بود دین جدیدی پس از آن به مردم ابلاغ شود، می‌بایست خاتمیت نیز به پیامبر بعدی می‌رسید که چنین چیزی به اتفاق همه فرق محال و غیرممکن است.
غلو کنندگانی که همواره بر شیعیان نسبت به شرافت اصحاب خاصه‌ای همچون امیرالمومنین (علیه‌السلام) اتهام به بزرگ‌نمایی و غلو را نثار می‌کنند، برای فضیلت بخشی به احمد بن حنبل او را فدایی اسلام معرفی می‌کنند. «اسحاق بن راهویه می‌گوید: اگر احمد بن حنبل جان خودش را فدای اسلام نمی‌کرد، دین اسلام از بین می‌رفت.
از جمله غلوهایی که در فضیلت‌تراشی نسبت به احمد بن حنبل گفتند این‌که: حضرت خضر (علیه‌السلام) به احمد بن حنبل سلام رسانده و می‌گوید: ساکنان آسمان و ملائکه (به خاطر تسلیم نشدن در مقابل حکومت) از تو راضی هستند.
غلو حامیان احمد بن حنبل و روایت سلمه بن شبیب: شخصی چهارصد فرسخ راه را پیمود و نزد احمد بن حنبل آمده و می‌گوید: در خواب به من گفتند: نزد احمد بن حنبل برو و به او بگو: خداوند و ملائکه آسمان‌ها و زمین از تو راضی هستند.
حنابله بر خلاف آنچه درباره غلو و زیاده‌گویی به شیعیان نسبت می‌دهند، خود پا در این ورطه گذاشتند و در راستای فضیلت تراشی برای احمد بن حنبل به داستان سرایی و دیدن خواب تمسک جستند.