پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ یکی از مسائلی که مورد اختلاف، بین شیعیان و وهابیت است، وجود فرزندی به نام محسن، برای حضرت زهرا سلام‌الله‌علیها است. شیعه معتقد است که حضرت محسن علیه‌السلام، بر اثر ضربه‌ای که به پهلوی حضرت زهرا سلام‌الله‌علیها اصابت کرده است، به شهادت رسیده است؛ ولی وهابیت منکر این امر هستند و برای سرپوش گذاشتن بر این فاجعه جانسوز، شبهاتی را مطرح می‌کنند.

ما در این مقاله درصدد پاسخ‌گویی به شبهات وارده نیستیم، بلکه هدفمان این است که با استناد به منابع مورد اعتماد وهابیت، وجود حضرت محسن بن علی، که مورد انکار وهابیت هست را اثبات کنیم.
ابتدا به چند روایت صحیح السند از منابع مهم شیعه اشاره می‌کنیم و سپس برای اسکات مخالفین، به منابع آن‌ها نیز استناد می‌نماییم.

منابع شیعه
1) شیخ مفید در کتاب الاختصاص، روایتی از امام صادق علیه‌السلام نقل می‌کند که فرمودند: «فَخَرَجَت فاطِمَة سلام‌الله‌علیها وَ الكِتاب معَها، فَلَقيها عُمَر فقال: يا بِنتَ مُحمَّد ما هذَا الكِتاب الذي مَعَك، فَقالَت: كِتابٌ كُتِبَ لي أبوبَكر بِرَدِّ فَدَك، فَقال: هَلميهِ إليَّ، فَأَبَت أَن تَدفَعَه إليه، فَرَفَسَها بِرِجلِه وَ كانَت حامِلَةً بِابن إسمُهُ المُحسِن فأسقَطَت المُحسِن مِن بَطنِها، ثُمَّ لَطِمَها، فكأنّي أنظُر إلي قَرط في أُذُنِها حينَ نَقَفَت.[1] فاطمه سلام‌الله‌علیها بیرون آمد، در حالی‌كه نوشته همراه ایشان بود. پس عمر ایشان را دید و گفت: ای دختر محمد! این نوشته‌ای كه همراه داری چیست؟ حضرت فرمودند: نوشته‌ای است كه ابوبكر در مورد بازگشت فدك برای من نوشته است. پس گفت: آن را به من بده؛ حضرت از رد آن امتناع كردند، پس عمر در حالی لگد به سینه ایشان زد كه حامله به فرزندی به نام محسن بودند و در نتیجه‌ی آن لگد، محسن سقط گردید.»

2) شیخ صدوق در کتاب امالی روایتی از رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله نقل کرده است: «أمّا إبنَتی فاطِمَة فَإنَّها سَيدَةُ نِساءِ العالَمين مِن الأوَّلينَ وَ الآخِرين… وَ كَسَرَت جَنَبتها وَ أسقَطَت جَنينِها… فأقوُل عِندَ ذلِك أللُّهم العَن مَن ظَلَمَها… وَ خَلَدَ فی نارِكَ مَن ضَرَبَ جَنبَيها حَتّي ألقَت وَلدِها.[2] دخترم فاطمه سلام‌الله‌علیها، سرور زنان دو عالم از اولین تا آخرین آنهاست... و پهلویش را خواهند شکست و جنینش را سقط می‌نمایند...».
و روایات بسیار دیگر که در منابع شیعه وجود دارد و اثبات کننده وجود حضرت محسن است.

در ادامه برای پاسخ‌گویی به یاوه‌گویی‌های وهابیت، به منابع مهم اهل سنت که مورد اعتماد وهابیت است، اشاره می‌کنیم:
منابع اهل سنت
1) ابن‌قتیبه دینوری در کتابش تحت عنوان «بنات علی رضی‌الله‌عنه» پس از بیان نام دختران حضرت، در مورد فرزندان پسر امیرالمؤمنین علیه‌السلام می‌نویسد: «... و أمّا مُحسِن بنِ عَليّ، فَهَلَك وَ هُوَ صغير.[3] محسن بن علی از دنیا رفته است در حالی‌که صغیر بوده است.»
لازم به ذکر است که ابن‌قتیبه، مورد وثوق رجالیون اهل سنت است و خطیب بغدادی او را با تعبیر «ثقة دیناً فاضِلاً.[4] مورد وثوق در دین، و فاضل» خطاب کرده است.

2) سیوطی در کتابش نوشته است: «فاطِمَةُ الزَّهراء رضی‌الله‌عنها، رَزَقت مِن الأولاد خَمسَة؛ الحَسَن، وَ الحُسَين، وَ مُحسِن، وَ أم‌كُلثوُم، وَ زينَب، فَأمّا مَحسِن فَدَرَجَ سَقطاً.[5] حضرت زهرا سلام‌الله‌علیها، پنج فرزند داشته است؛ حسن، حسین، محسن، زینب، ام‌کلثوم و اما محسن سقط شده است».

3) جوینی که استاد ذهبی است در کتابش روایتی از رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله نقل می‌کند: «عَن إبن‌عَباس، قالَ: أن رَسوُل الله كانَ جالِساً ذاتَ يوُم فَقالَ: وَ إنّي لمّا رَأيتُها ذَکَرتُ ما يَصنَعُ بِها بَعدي، کَأنّي بِها، وَ قَد دَخَل الذّل فی بِيتِها وَ انتُهکَت حُرمتُها و غُصِبَ حقّها و مُنِعَت إرثُها وَ کَسَر جَنبِها وَ أسقَطَت جَنينها وَ هي تُنادي: يا مُحَمداه، فَلا تُجاب وَ تَستَغيث فَلا تُغاث.[6] ابن‌عباس می‌گوید: روزی پیامبر نشسته بود؛ سپس فرمود: هرگاه كه فاطمه را می‌بینم، به یاد می‌آورم آن‌چه بعد از من برایش اتفاق می‌افتد، گویی كه آن‌جا هستم؛ و همانا حقش را غصب می‌كنند و از ارث خود منع و پهلویش را می‌شكنند و جنینش را سقط می‌كند و حال آن‌كه ندای یا محمداه سر می‌دهد و جوابی نمی‌شنود و طلب یاری می‌كند ولی كسی یاریش نمی‌دهد…»
وجود حضرت محسن در منابع دیگری از اهل سنت نیز آمده است.

حال چرا وهابیت درصدد انکار این ماجرا هستند، جای بحث دارد. آیا به غیر از این است که پذیرفتن وجود شخصی به نام حضرت محسن و کشته شدن او، به واسطه لگد بر پهلو، منجر به پذیرش ماجرای هجوم به بیت حضرت زهرا سلام‌الله‌علیها یا جنایت‌های دیگری که بر ایشان وارد شد، خواهد گردید؟

پی‌نوشت:
[1]. الإختصاص، شيخ مفيد، الموتمر العالمى لالفية الشيخ المفيد، ص185.
[2]. أمالی، شیخ صدوق، مؤسسة البعثة، ص176.
[3]. المعارف، ابن‌قتيبه، دارالمعارف، ص211.
[4]. تاریخ بغداد او مدینة السلام، خطیب بغدادی، دارالکتب العلمیة، ج10، ص168.
[5]. الحاوی للفتاوی، سیوطی، دارالفکر، ج2، ص37.
[6]. فرائد السمطين فی فضائل المرتضی و البتول و الائمه من ذريتهم، جوینی، مؤسسه محمودی، ج2، ص35.

نویسنده: محمد یاسر بیانی