متن مقاله
برخی از علمای اهل‌سنت بر خلاف وهابیت، برپایی مراسم جشن به مناسبت میلاد پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) را ستایش کرده و آن را از اعمال نیک و مستحب برشمرده‌اند که در ذیل به تعدادی از آن‌ها اشاره می‌کنیم.

- قسطلانی در «المواهب اللدنیة» می‌نویسد: «در طول تاریخ، مسلمانان در ماه میلاد پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) جشن برپا کرده و به مردم اطعام داده و به انواع صدقات، مستمندان را یاری می‌دهند و با اظهار سرور و توجه به قرائت مولودی آن حضرت، به او اظهار ارادت می‌کنند، ... خداوند رحمت کند کسانی را که به این عمل عظیم دست می‌زنند.»[1]

- سیوطی می‌گوید: «مولودی خوانی در ماه ربیع الأول مورد سؤال واقع شده که آیا از حیث شرع، امری پسندیده است یا مذموم؟ آیا کسی‌که انجام می‌دهد، به او ثواب داده می‌شود یا خیر؟ جواب این است که اصل مولودی خوانی که عبارت است از اجتماع مردم و قرائت مقداری از قرآن و خواندن روایات در شأن پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) و در پایان نیز ظرف‌های غذا آورده می‌شود و بین مردم توزیع می‌گردد، عملی است نیکو، که بانی و شرکت کننده آن مأجور بوده و به آنان ثواب داده می‌شود؛ زیرا با این عمل، قدر و منزلت پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) تعظیم شده و در ولادت آن حضرت اظهار شادی می‌شود.»[2]

- دیار بکری می‌گوید: «همیشه در طول تاریخ، اهل اسلام در ماه ولادت پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) جشن برپا می‌کنند، و ولیمه آماده می‌سازند و در شب‌های این ماه به انواع صدقات تصدّق می‌دهند، و اظهار سرور کرده و کارهای خیر را زیاد می‌کنند، و اعتنا و اهمیت به قرائت مولود شریف حضرت می‌دهند، و لذا از کرامات حضرت هر فضیلت عظیمی بر آنان ظاهر می‌گردد.»[3]

- ابوشامه مقدسی می‌گوید: «و از جمله کارهای خوبی که در زمان ما پیدا شده، عملی است که در روز موافق با روز ولادت پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) از قبیل صدقات و کارهای خیر، به ظاهر کردن زینت و اظهار سرور، انجام می‌دهند. این کارها علاوه بر این‌که در آن احسان و نیکی به فقرا است، شعار و اعلان محبت به ایشان نیز هست.»[4] هم‌چنین شیخ عبدالله هروی معروف به «حبشی» می‌گوید: «برپایی مراسم و یادبود پیامبر اکرم (صلی‌الله‌علیه‌وآله) از کارهای نیکوست، و دلیلی بر انکار آن وجود ندارد، بلکه سزاوار است که آن را سنّت حسنه بنامیم.»[5]

پی‌نوشت:

[1]. المواهب اللدنیّة، قسطلانی، المکتب الاسلامی، بیروت، ج 1، ص 148. جهت مشاهده تصویر کتاب کلیک کنید.
[2]. الحاوی للفتاوی، سیوطی، ج 1، ص 189 و 197. جهت مشاهده تصویر کتاب کلیک کنید.
[3]. تاریخ الخمیس، دیاربکری، دار صادر، بیروت، ج 1، ص 323. جهت مشاهده تصویر کتاب کلیک کنید.
[4]. السیرة الحلبیة، حلبی شافعی، ج 1، ص 83 و 84. جهت مشاهده تصویر کتاب کلیک کنید.
[5]. الروائح الزکیة، شيخ الإسلام الهرري، ص 33. جهت مشاهده تصویر کتاب کلیک کنید.