دورویی پیشوایان بهائی در موضع‌گیری کلامی و عملی نسبت به مخالفینشان، حتی موجب حیرت پیروان این فرقه شده است. لذا آنان در پاسخ به این دورویی خود، منظور از ترک معاشرت را با شبهه افکنان تفسیر کرده‌اند. این در حالیست که با مطالعه‌ی آثار بهائی درمی‌یابیم که آنان با مشرک نامیدن تمام غیربهائیان، از ملاقات پیروانشان با ایشان نهی کرده‌اند.

بهائیان مدعی‌اند آیه‌ی 129 سوره‌ی نساء که عدالت میان همسران را غیرممکن دانسته در واقع به عنوان شرط محال آیه‌ی 3 این سوره است که حکم به جواز چندهمسری داده است. این در حالیست که عدالت مذکور در آیه‌ی 3 این سوره که شرط جواز چند همسری است، عدالت در برخورد است؛ حال آن‌که عدالت در آیه‌ی 129 به معنای مودت قلبی است، که شرط این جواز نیست.

پیامبرخوانده‌ی بهائیت حجاب زن‌ها را مانع از پیشرفت و ترقی آن‌ها دانسته است. این در حالیست که اولاً: با توجه به پیشرفت زنان مسلمان در بسیاری از عرصه‌ها، حجاب را نمی‌توان مانع پیشرفت دانست. ثانیاً: اگر حجاب مانع پیشرفت است، پس چگونه دختر پیامبرخوانده‌ی بهائیت توانست با رعایت حجاب، (در مدتی کوتاه) به رهبری بهائیان اشتغال یابد؟!

علمای اسلامی خصوصاً علمای جلیل‌القدر شیعه که همواره در صف اول مبارزه با عقاید باطل بهائیت بوده‌اند، آماج توهین‌ها و هتاکی‌های پیشوایان بهائی قرار گرفته‌اند. این در حالیست که پیشوایان این فرقه در ظاهر، از هرگونه فحاشی منع کرده و همچنین، از دوستی واقعی (و نه نمایشی و مزورانه) با دشمنان دم می‌زدند. اینست حکایت کوران مشعل‌دار بهائیت!

در پی بازداشت تعدادی از بهائیان در یمن به جرم تبلیغ بهائیت و جاسوسی برای رژیم صهیونیستی، تشکیلات بهائی، بعلاوه‌ی جلب حمایت‌های سازمان ملل از وابستگان خود در یمن، اقدام به انتشار هشتگ‌هایی با محتوای آزادی بهائیان در یمن نمود. این در حالیست که این اقدام تشکیلات بهائیت، با تعالیم بهائی و توصیه‌ی ظلم‌پذیری پیشوایانش در تضاد است.

بیت العدل در گوشه‌هایی از پیام نوروزی، ضمن توصیه‌ی بهائیان به تلاش برای آبادانی ایران، خود را دعاگوی مردم "شریف" ایران دانست. اما با گذری کوتاه در سخنان پیشوایان بهائی درمی‌یابیم که همواره ایران و ایرانی، آماج نوک پیکان توهین‌ها، جسارت‌ها و تحقیرهای پیشوایان بهائیت بوده‌اند و این سخنان، تنها جنبه‌ی تبلیغاتی و عوام‌فریبی دارد.