پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ مبلّغ بهائی و پژوهشگری در زمینه‌ی بهائیت، موضوع تحصیل کودکان بهائی در مدارس غیر را به عنوان یکی از تناقضات آموزه‌ی ترک تعصب در بهائیت، مورد بررسی قرار دادند:
پژوهشگر: مگر پیشوایان شما خود را پیشرو در زدودن تمامی تعصبات (از جمله تعصبات دینی) نداسته‌اند؟! 
مبلّغ بهائی: بله، ترک تعصب یکی از اساسی‌ترین پایه‌های آیین ما هست و پیشوایان ما تعصّب را عامل نابودی نوع بشر برشمرده‌اند: «تعصب، مخرّب اساس نوع بشر است، از هر قبيل باشد»[1]
پژوهشگر: پس چرا پیشوای شما عبدالبهاء، کودکان بهائی را از تحصیل در مدارس غیر نهی کرده است: «اطفال احباب در سائر مكتب‌های ملل مختلفه فرستادن و تربيت نمودن سبب جمودت و خمودت گردد».[2] آیا این نشان بر تعصب شما نیست؟!
مبلّغ بهائی: مگر جمودت و خمودت چه معنای بدی دارد؟!
پژوهشگر: «خمودت» به معنی افسردگی، سستی و ضعف؛ «جمودت» هم به معنی جامد و بی‌روح شدن؛ همچنان که عبدالبهاء در جایی دیگر، هیچ آفتی را بزرگ‌تر از این‌دو ندانسته است: «ای ياران حقيقی آفتی أعظم از خمودت و جمودت نيست زيرا موت (: مرگ) مجسم است »[3] با این حال چطور می‌توانید شعار زدودن تعصبات سر دهید و در عین حال، هم‌نشینی کودکان خود با دیگران را مرگ مجسم بدانید؟!

پی‌نوشت:
[1]. عباس افندی، خطابات، لانگنهاین آلمان غربی: لجنه‌ی ملّی نشر آثار امری به زبان‌های فارسی و عربی، 127 بدیع، ج 2، ص 147.
[2]. عباس افندی، منتخباتی از مکاتیب، آلمان: مؤسسه‌ی ملّی مطبوعات امری، بی‌تا، ج 6، شماره: 451.
[3]. همان، ج 6، شماره: 7