تحصیل بهائیان
تشکیلات بهائی تصویب مصوبه ای در شورای عالی انقلاب فرهنگی را مانع تحصیل بهائیان در دانشگاه های کشور می داند! اما بر فرض وجود چنین مصوبه ای، آن دسته از بهائیانی که به جای اجرای سیاست های تشکیلات نامشروع بهائیت، سیره عملی پیشوایان خود را پیش می گیرند، هیچ محدودیتی ندارند! پس مانع تحصیل عالی بهائیان نه مصوبه، بلکه خود تشکیلات بهائی است.
در حالی ورود به دانشگاه غیربهائی برای بهائیان ممنوع و تحصیل علوم دانشگاهی از نظر بهائیت، صوری و بی فایده است، تشکیلات بهائی به دروغ، مدعی محرومیت بهائیان از تحصیل در دانشگاه، بخاطر باور تنها به بهائیت می شوند!
پیشوایان بهائیت، بر خلاف شعار وحدت انسان و تربیت یکسان خود، فرزندان بهائی را از سایرین مستثنی کرده و تحصیل آن‌ها در مدارس غیربهائی نهی کرده‌اند. اما جالب است بدانیم که بر خلاف این شعار، شوقی افندی در بهترین مدارس غیربهائی تحصیل کرده و بار دیگر عمل نکردن پیشوایان بهائی به احکام ساختگی‌شان را به رُخ کشیده است!
پیشوایان بهائی بر خلاف شعار لزوم تعلیم و تربیت یکسان برای تمامی انسان‌ها، فرزندان بهائی را از تحصیل در مدارس غیربهائی منع کرده‌اند. اما به راستی اگر پیش‌نیاز تحقق وحدت عالم انسانی تربیتی یکسان است، پس چرا پیشوایان بهائی فرزندان خود را از آن ممتاز کرده‌اند و در این صورت، شعار وحدت عالم انسانی چه معنا خواهد داشت؟!
پیشوایان بهائی ترک تعصب را یکی از اساسی‌ترین پایه‌های آیین خود برشمرده و مدعی نابودی تعصبات هستند. این در حالیست که بر خلاف این ادعا، عبدالبهاء، کودکان بهائی را بخاطر ابتلا به مرگ مجسم، از تحصیل در مدارس غیر نهی کرده است. با این حال چگونه می‌توان شعار زدودن تعصبات سر داد و از هم‌نشینی کودکان خود با دیگران منع کرد؟!
بر اساس دیدگاه عبدالبهاء، کودکان بهائی حق ورود به مدارس غیربهائی را ندارند. اما به راستی چگونه بهائیان می‌توانند با قرار دادن کودکان خود تحت آموزش‌های فشرده و شست‌شوی مغزی، از همان دوران کودکی، عملاً راه تحری حقیقت و انتخابی بی‌طرف را بر آن‌ها سد کرده و در عین حال خود را مبتکر شعار تحری حقیقت، تربیت واحد و اُلفت و محبت جلوه دهند؟!