تعصب در بهائیت
بهائیان در حالی ادعای ابداع آموزه‌ی ترک تعصب را از جانب پیشوایان خود دارند که پیش از آن‌ها، آیات و روایات اسلامی، از تعصب کور نهی کرده‌اند. از طرفی پیشوایان بهائی، در این زمینه پا را فراتر نهاده و به مقابله‌ی فکری با تعصبات پسندیده ملّی، مذهبی پرداخته‌اند؛ مقابله‌ای که با هدف هموارسازی راه سلطه‌ی حامیان بهائیت صورت می‌گیرد.
در تبلیغات بهائیت، مساوات و برابری میان بشر، از آموزه‌های پیشوایان این فرقه معرفی می‌شود. این در حالیست که پیشوایان بهائی بر خلاف این شعار، تساوی انسان‌ها را از جهات مادی و معنوی محال دانسته‌اند. با این حال، چه توجیهی برای این تناقض گویی‌های پیشوایان بهائی، غیر از تمسک به دروغ و عوام‌فریبی برای پیشبرد تبلیغات‌شان وجود دارد؟!
پیامبرخوانده‌ی بهائی بر خلاف تفسیری که از قیامت ارائه داده و آن را به ظهور پیامبران تعبیر کرده، به مخالفین خود وعده‌ی آتش جهنم داده است. لذا در حالی که پیامبرخوانده‌ی بهائی تأویل گفتار خود را نهی کرده، چه توجیهی برای این تناقض وجود دارد؟! از طرفی چگونه ادعای زدودن تعصبات دینی با لایق آتش دانستن مخالفین خود قابل جمع است؟!
پیشوایان بهائی ترک تعصب را یکی از اساسی‌ترین پایه‌های آیین خود برشمرده و مدعی نابودی تعصبات هستند. این در حالیست که بر خلاف این ادعا، عبدالبهاء، کودکان بهائی را بخاطر ابتلا به مرگ مجسم، از تحصیل در مدارس غیر نهی کرده است. با این حال چگونه می‌توان شعار زدودن تعصبات سر داد و از هم‌نشینی کودکان خود با دیگران منع کرد؟!
مبلّغ بهائی مدعی شد که پیشوایانش با ردّ قاطع نژادپرستی، به برابری و تساوی انسان‌ها در جمیع جهات تأکید کرده‌اند. این ادعا در حالیست که پیشوایان بهائیت از یک‌سو برخی اقوام و نژادها را پست دانسته و از سویی دیگر ملّت و مردم خود را (بخاطر جذب و فریب و یا از روی تعصب نژادی) برتر از سایر اقوام و لایق ستایش دانسته‌اند!
مبلّغ بهائی با استدلال به گفته‌ی عبدالبهاء، عامل مذموم برشمردن هرگونه تعصب در بهائیت را دوری از حقیقت دانست. این در حالیست که اگر تعصب ناپسند است، پس چرا پیامبرخوانده‌ی بهائی، منطق مخالفینش را سَمّ مهلک دانسته و از هم‌نشینی پیروانش با مخالفین، به شدّت نهی کرده است؟! آری؛ اینست فاصله‌ی گفتار تا عمل در فرقه‌ی بهائیت!
در یکی از شبکه‌های مجازی وابسته به تشکیلات بهائیت، با خشک‌مذهب خواندن مردم مسلمان ایران، به بررسی آموزه‌های ترک تعصب در بهائیت پرداخته شده است. اما گذشته از مطالب متعصبانه‌ی بی‌شمار موجود در کلام و رفتار پیشوایان بهائی، باید گفت که اسلام، بر خلاف کلّی‌گویی بهائیت در خصوص موضوع تعصبات، دیدگاه صادقانه و متعادلی دارد.