ابن‌تیمیه امور مورد استغاثه را به دو قسم: «اموری که غیرالله نیز می‌توانند آن را انجام بدهند» و «اموری که غیر الله، توانِ انجام آن را ندارند» تقسیم کرده است؛ ولی در واقع، نوع سومی نیز هست که آن را «کرامات اولیاء الهی» می‌نامند و استغاثه در این امور هیچ منعی ندارد، چون خدا، قدرت انجام آن را به اولیاء خودش داده است.

از بن باز وهابی سؤال شد ذکرهایی مانند «لا اله الا الله» «الله اکبر» که در تشییع جنازه گفته می‌شود، مشروع است؟ پاسخ گفت: هیچ اصل و اساسی نداشته و در عادت گذشتگان هم نبوده؛ در حالی‌که در مسند احمد آمده پیامبر در تشییع جنازه‌ها، چهار یا پنج مرتبه این اذکار را مورد استفاده قرار می‌داد.

ابن‌عبدالوهاب پایه‌گذار فرقه گمراه وهابیت، کسی است که بذر تفرقه و تکفیر را در جامعه‌ی اسلامی کاشت؛ او با فتواهای تکفیری‌اش مسلمانان بی‌گناه بسیاری را به کشتن داد، اثرات سوء اندیشه افراطی وی، در بین گروه‌های زاییده از اندیشه‌اش همچون داعش و القاعده و ... دیده می‌شود؛ وی اصلا جایگاه علمی بین علمای هم عصرش نداشت.

علم غیب داشتن پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله) امری مسلم نزد مسلمانان است و تا قبل از وهابیت همه آن را پذیرفته بودند، اما با پیدایش فرقه گمراه وهابیت، این مساله از امور منافی با اسلام قلمداد شد، تا جایی که معتقد به آن را کافر و مشرک دانستند؛ با این وجود بزرگان سلفیه که وهابیت جیره‌خواران سفره ایشان هستند، علم غیب را برای انسان‌های عادی پذیرفته بودند.

شناخت عالمان سنی مذهبی که بر علیه وهابیت، قلم زده‌اند، ضروری و لازم است. یکی از این عالمان، عبدالفتاح یافعی، ازعلمای شافعی مذهب یمن است که آثار متعددی را در جهت نقد تفکرات وهابیت، در فضای اینترنت منتشر کرده، تا محققین و پژوهشگران بیشتری بتوانند از آن‌ها بهره ببرند.

شفابخش بودن تربت مطهر حرم امام حسین (علیه‌السلام) از جمله اعتقادات مسلمانان به ویژه شیعیان، بوده است. در این میان، عده‌ای وهابی مسلک، همانند عبدالرحمن دمشقیه، سعی در خُرافی نشان دادن چنین اعتقادی دارند؛ حال آن‌که مویدات متعددی بر مشروعیت اعتقاد به شفابخش بودن تربت کربلا وجود دارد.