یکی از مسائلی که وهابیت تکفیری، خلاف قرآن و سنت بیان می‌کنند، این است که مشرکین بت‌ها را رب نمی‌دانستند، ولی در عین حال آن‌ها را عبادت می‌کردند؛ در حالی‌که عبادت بدون اعتقاد به ربوبیت بت، معنا ندارد. لذا خداوند در آیات متعدد بیان کرده که مشرکین از بت‌های خودشان عزت، نصرت، رزق و ... می‌خواستند.

یکی از امور مشروعی که سیره مسلمانان بوده و از صدر اسلام تاکنون بدان پایبند بوده‌اند مساله توسل به پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله) و اولیاء الهی است؛ همواره مشاهده می‌شود که مردم در کنار قبر پیامبر و یا اهل‌بیت ایشان جمع شده و به این ذوات مقدسه متوسل می‌شوند و با واسطه قرار دادن ایشان حاجاتشان را از خداوند مطالبه می‌‌کنند.

یکی از تقسیمات بدعی و شرکی که وهابیت تکفیری انجام دادند این است که آن‌ها امور را به «آنچه غیر خدا هم به آن قادر است» و «آنچه غیر خدا به آن قادر نیست» تقسیم کردند؛ در حالی‌که با مراجعه به آیات قرآن مشاهده می‌شود که هیچ امری را بدون اذن خدا، کسی قادر نیست و اگر عبدی بر آن قادر است به اذن الله قادر است.

پیامبر گرامی اسلام (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله) هدایت کننده بشریت به سوی بندگی خدا است و از هر نوع پلیدی و گمراهی مبرا است و این نه در دوران بعثت، بلکه قبل از بعثت نیز در حق ایشان اثبات شده است و فریقین بر آن اتفاق نظر دارند.

وهابیون هرگونه خضوع و خشوعی در برابر مخلوقات را از مصادیق عبادت غیرالله و شرک به خدا دانسته‌اند؛ حال آن‌که به تصریح مرحوم کاشف الغطاء (رحمه‌الله‌علیه) تحقق عبادت، وابسته به نیات افراد است و تا زمانی که انسان در نیت افعالی که انجام می‌دهد، قصد عبادت نداشته باشد، مرتکب عبادت غیرالله نشده است.

وهابیت خطاب غیر خداوند با لفظ «یا» را شرک می‌داند؛ باید گفت: هر خطابی با الفاظ ندا شرک نیست؛ بلکه به نیت ندا کننده بستگی دارد؛ اگر ندا کننده، او را مستقل در برآوردن حاجت نداند، شرک نیست؛ معنی سخن وهابیت این است که خدا قدرت ندارد، و نمی‌تواند به کسی اجازه واسطه شدن بدهد؛ با این فکر، قدرت خدا را انکار کرده و مطابق عقیده یهود می‌شود.