محمد بن عبدالوهاب با محمد بن سعود پیمانی می‌بندد که از این قرارداد مشخص می‌گردد که همه هدف این دو، رسیدن به حکومت و ریاست دنیا، برای خود و فرزندانشان بوده است.

محمد بن عبدالوهاب ذیل آیه 74 سوره توبه، درباره صحابه مؤمن که منافق هم نبودند، می‌نویسد: آنان کافر شدند، با اینکه در زمان پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله بودند و با پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله به جهاد رفته، نماز می‌خواندند، زکات می‌دادند، حج به جا می‌آوردند، موحد بودند، ولی به خاطر یک کلمه کفرآمیز کافر شد

عقاید محمد بن عبدالوهاب:

محمد انور کشمیری دیوبندی، عالم حنفی در شرح صحیح بخاری می‌گوید: محمد بن عبدالوهاب نجدی، آدم احمق بی‌سواد است که به سرعت حکم کفر می‌داد و عالم به اسباب کفر نبود.

در کتاب الدرر السنیه آورده‌اند که سزاوار نیست کسی از طریقه آل‌شیخ پیروی نکنند و با آنان در اصول دین مخالفت کنند؛ آنها صراط مستقیم بوده و کسی که از طریق آنان عدول کنند، داخل جهنم می‌افتد.

پدر محمد بن عبدالوهاب قبل از نشر عقایدش، با افکار او مخالفت می‌کرد؛ پس از نشر عقایدش، سلیمان بن عبدالوهاب در نقد عقایدش، کتاب نوشت و پس از جنگ‌های مختلف، دامادش نسبت به مشروعیت جنگ با مردم طائف شک کرد که توسط محمد بن عبدالوهاب، حکم به قتل او شد.