متن مقاله
پیدایش، گسترش و نفوذ گروه تکفیری وهابیت در منطقه، در سایه شمشیرهایی بود که خون هزاران مسلمان را با تکیه بر فتواهای نابخردانه محمد بن عبدالوهاب و وارثان وی ریخت؛ اگر زورِ شمشیر و فتواهای محمد بن عبدالوهاب نبود، هیچ مسلمانی راضی نمی‌شد با رضایت قلبی و طیب خاطر، به این فرقه گمراه روی بیاورد و آن را بپذیرد، جنایات و کشتارهای بی‌رویه وهابی‌ها در پیشبرد اهداف و تثبیت خود در منطقه جزیرة العرب، امری روشن و پذیرفته شده است که بسیاری از تاریخ نگاران، این ایام را روزهایی سیاه برای مسلمانان منطقه حجاز شمرده‌اند.
وهابیون نه تنها شیعیان منطقه حجاز، بلکه اهل سنت حنبلی مذهب را نیز از دم تیغ ظلم خود می‌گذراندند؛ از جنایات و طغانگری‌های این گروه سفاک، تاریخ نگاران بسیاری نوشته‌اند؛ برای نمونه، ناصر السعید، در کتاب تاریخ آل سعود، بخشی از جنایت‌ها و کشتارهای وهابیت که در راستای تثبیت قدرتشان در مناطق نجد انجام داده‌اند را بیان کرده است، برای نمونه به برخی از این موارد اشاره می‌گردد:
1) ذبح 3970 نفر از اهالی منطقه شعبیة در حالی‌که در شب بیست و هفتم رمضان در مسجد در حال عبادت و نماز بودند.
2)  ذبح 410 نفر از اهالی آل اسلم از قبیله شمر.
3) ذبح 513 نفر از قبیله عنزة.
4) ذبح 411 نفر از اهالی حائل.
5) ذبح 375 نفر از منطقه غوطه از توابع حائل.[1]
نکته مهمی که در تصریحات ناصر السعید دیده می‌شود این است، که وی می‌گوید وهابی‌ها اهل شهادتین را و حتی کسانی‌که در شب قدر (بیست و هفتم ماه رمضان) در مسجد جمع شده بودند را نیز کشته‌اند، و دیگر این‌که کشتار مسلمانان به نحو قتال در میدان مبارزه نبوده، بلکه به صورت ذبح بوده؛ بدین صورت که وهابی‌ها بعد از محاصره شهرها و اسیر کردن مسلمانان، ایشان را ذبح می‌کردند، و این در واقع، همان راهی است که قبل از این، توسط گروه سفاک خوارج انجام گرفته است و وهابیت رهرو همان راه هستند و در عصر حاضر نیز متأثرینِ از این اندیشه، در قالب گروه موسوم به سلفیه جهادی، در ممالک اسلامی انجام می‌دهند و در سایه فتواهای بزرگان وهابیت، خون مسلمانان را مباح دانسته و ایشان به قتل می‌رسانند.

پی‌نوشت:

[1]. ناصر السعید، تاریخ آل سعود، ص325. جهت مشاهده تصویر کتاب کلیک کنید.

نویسنده: علی اکبر لطفی