در سال‌های اخیر جریان افراطی تشیع انگلیسی با سوء استفاده از عشق و علاقه شیعیان به اهل بیت عصمت و طهارت (ع) و با هدف قرار دادن اقشار مذهبی و فهم نقش هیئات مذهبی در بصیرت افزایی اقدام به مبارزه با خط انقلابی‌گری کرده و در این راه، کمک‌های مالی خود را به جلسات، هیئات مذهبی و مواکب، مشروط به اجرای دستورالعمل‌های سیاسی کرده است.

فرقه شیرازی، جریانی سازمان یافته و یک حزب سیاسی است که اهداف سیاسی خاصی را دنبال می‌کند. این جریان، حزبی سیاسی با شعارها و پوشش دینی است که به دنبال اهداف سیاسی می‌رود و از طرف بیگانگان، حمایت کامل می‌شود. بعضی معتقدند این جریان افراطی، قبل از انقلاب اسلامی، تعصب چندانی نسبت به قمه زنی نداشت و طرفداری افراطی آنها از روی غرض ورزی آغاز شده است.

تشیع انگلیسی با غلو در تبری، اسلام را در تبری دروغین خلاصه می‌کند و تمامی مطالب دینی را به سمت آن سوق می‌دهد؛ از دیدگاه شیعه لندنی، تبری، مخاصمه و مواجهه با اهل سنت و توهین و دشنام به آن‌ها و مقدسات آن‌ها معنا می‌شود، این تفسیر از تبری که حاکی از نگاه بسته و فقط تاریخی به این اصل مترقی و به روز است، نوعی غلو در عقیده را در پی دارد.

تشیع لندنی به مانند جریان انجمن حجتیه که تشکیل حکومت در زمان غیبت را بدعت می‌داند، دارای تفکر جدایی دین از سیاست است. رهبران این جریان افراطی برای دیدگاه خود، استناداتی روایی نقل می‌کنند، در حالی‌که در سند برخی از این روایات، افراد ضعیف و دروغگو هستند و دلالت اخبار آنان با دیگر روایات، در تناقض است.

جریان شیعه انگلیسی بر پایه مبانی و تفکراتی شکل گرفته که با دقت و بررسی در اندیشه‌های شخصیت‌های مهم آن، نوع استدلال‌های آن‌ها قابل برداشت و استخراج است؛ از مهم‌ترین رویکردها و مبانی فکری این جریان عبارت است از مطلق گرایی و انحصار گرایی در دین و اظهار اعتقاد به جدایی دین از سیاست بر خلاف عمل.

جریان شیعه انگلیسی بر پایه مبانی و تفکراتی شکل گرفته که با دقت و بررسی در اندیشه‌های شخصیت‌های مهم آن، نوع استدلال‌های آن‌ها قابل برداشت و استخراج است؛ برخی از مهم‌ترین رویکردها و مبانی فکری این جریان عبارتند از: مخالفت با عقل گرایی و علوم عقلی؛ اخباری گری افراطی (نگاه افراطی به هر روایتی و حدیث گرایی افراطی، بدون بررسی روایات و کار اجتهادی بر اخبار اهل بیت (ع)).