طرفداران افراطی جریان «تشیع لندنی» همواره در مورد رهبران خود غلو می‌کنند؛ به عنوان مثال برای آنان القاب مهم به کار می‌برند یا الفاظی با دارای بار علمی زیاد همچون آیت‌الله، علامه و مرجع تقلید را برای نااهلان و کم سوادان در این جریان، به کار می‌برند.

حیدرعلی قلمداران از سران جریان قرآن بسندگی است که به دلیل برخورد گزینش با آیات قرآن بسیاری از اعتقادات شیعه از جمله اعتقاد به علم غیب نبی و اولیاء خدا را انکار کرده است؛ درحالی‌که آیات مورد استناد ایشان، علم غیب ذاتی را نفی می‌کند، نه علمی که بخشش از طرف خداوند است؛ مثل آیه 102 سوره یوسف و آیه 25 و 26 سوره جن.

در کتاب‌های مختلفی که به نام سید ابوالفضل برقعی منتشر شده، به بیان برخی تأییدیه‌های بزرگان پرداخته و از این طریق سعی دارد که از خود، رفع اتهام کند؛ این در حالی است که این تأییدات، مربوط به دوره اول حیات ایشان و عدم انحراف او است.

حیدرعلی قلمداران یکی از عناصر شاخص جریان قرآن بسندگی معاصر شیعی معتقد است که حضرت علی (ع) به وجود نص بر خلافت خود اشاره نکرده است؛ در حالی که حضرت علی (ع) در موارد متعددی راجع به موضوع امامت خود، صراحتاً بیاناتی را با استدلال به آیات قرآن فرموده‌اند.

«سید ابوالفضل برقعی» کسی است که رسانه‌های وهابیت با بزرگنمایی در مورد شخصیتش، از وی با عناوینی همچون علامه و مرجع یاد می‌کنند و می‌گویند علامه برقعی، از جمله علمای مذهب شیعه اثناعشری و از مجتهدین اعلامشان محسوب می‌شد؛ در حالی‌که برقعی شخصی است که هیچ‌گاه به درجه مرجعیّت نرسید و اطّلاعات او از اسلام، بسیار سطحی بود.

در مورد زمینه‌های شکل‌گیری انجمن حجتیه و فلسفه وجودی آن، دو نظریه مطرح است: گروهی معتقدند که پس از مطرح شدن بهائیت و حمایت‌های همه جانبه حکومت پهلوی از آن‌ها، انجمن ضد بهائیت (انجمن حجتیه) توسط یک روحانی به نام «شیخ محمود ذاکرزاده تولایی» مشهور به شیخ محمود حلبی، تشکیل شد و فعالیت‌های خود را علیه بهائیت آغاز کرد و گروهی نیز درباره زمینه‌های پیدایش انجمن حجتیه معتقدند قدرت‌های استعمارگر، انجمن حجتیه را ساختند.