ابن تیمیه
ابوزرعه و ابوحاتم از عالمان اهل سنت، به دلیل عقاید بخاری، که آن را غلط می‌پنداشتند، از او نقل نمی‌کردند، سبکی این شیوه را در جرح و تعدیل نکوهش می‌کند؛ بخاری نیز در صحیحش از همین شیوه استفاده کرده و کسی را به خاطر اعتقادش رد نکرده است و از ناصبی و خوارج و منافق و دشمن اهل بیت روایت نقل کرده، ولی از امام صادق (علیه‌السلام) هیچ روایتی نقل نکرده است.
ابن تیمیه یکی از نواصب است که ضمن انتقاد شدید از عملکرد امام حسین (علیه‌السلام) چنین می‌گوید: «و در خروج او (حسین بن علی) نه مصلحت دین بود و نه مصلحت دنیا؛ بلکه این ظالمین سرکش بر ضد نوه رسول خدا (صلیاللهعلیهوآله) قدرت پیدا کردند، تا این که...
بر پژوهشگران روشن است که ابن تیمیه بارها مقام پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) را تا حد انسان‌های معمولی تنزل داده است. اکنون نیز به یکی دیگر از نظریات موهن وی درباره‌ی پیامبر مکرم اسلام اشاره می‌رود. اینکه پیامبران پس از بعثت معصومند بر کسی پوشیده نیست و همه‌ی فرق مسلمین بر این مساله اتفاق نظر دارند. اما قبل از بعثت در این قضیه بین فرق...
از عمده ویژگی‌هایی که باعث شکل‌گیری عقاید کلامی مکتب وهابیت گردیده، اخذ به ظواهر آیات و روایات، همچنین نفی هرگونه تفسیر و تأویل در باب فهم معانی آن‌ها است. به عنوان مثال سردمدار وهابیت ابن تیمیه حرّانی، سفر برای زیارت قبور، تبرک جستن، بوسیدن و دست مالیدن به قبور حتی قبر پیامبر اکرم را حرام می داند.
از عمده ویژگی‌هایی که باعث شکل‌گیری عقاید کلامی مکتب وهابیت گردیده، اخذ به ظواهر آیات و روایات، همچنین نفی هرگونه تفسیر و تأویل در باب فهم معانی آن‌ها است. به عنوان مثال سردمدار وهابیت ابن تیمیه حرّانی، سفر برای زیارت قبور، تبرک جستن، بوسیدن و دست مالیدن به قبور را حرام می‌داند که علمای بزرگ اهل سنت با این نظر مخالفت کرده‌اند.
ابن تیمیه گفته چیزی از علوم نزد شیعه نیست؛ می‌توان وی را به کتاب‌های الذریعه و تأسیس الشیعه رهنمون کرد. ابن تیمیه گفته شیعیان دور از علم حدیثند؛ باید به او گفت که شیعیان به حدی به سند آگاهی داشته و به آن اهمیت می‌دادند، که احمد بن محمد بن عیسى اشعرى، رئیس شهر قم و از راویان بزرگ شیعه، احمد بن محمد بن خالد برقی، راوی حدیث شیعه را به جهت نقل روایات مرسل و روایاتى از ضعفا از شهر قم بیرون کرد.
اکثر اهل سنت پذیرفته‌اند که ممکن است یکی از مصادیق آیه ولایت حضرت علی (علیه‌السلام) باشد، ولی ابن‌تیمیه با رد این سخن می‌گوید زکات دادن در نماز، فعل کثیر است و نماز را باطل می‌کند.
ابن تیمیه با انکار فضائل اهل بیت، آن روایات را دروغ می‌شمارد، اما زمانی که به روایات فضائل دیگر صحابه می‌رسد، سکوت می‌کند؛ وی نقل می‌کند ابوبکر سه نفر را به خانه برد و در حالی‌که از باقی‌مانده غذا موجود در ظرف طعام، هر سه نفر را سیر کرد و در عین حال غذا از اول هم بیشتر شده بود، همین غذا را نزد پیامبر برد و در آن‌جا نیز گروه فراوانی از این غذا خوردند و سیر شدند.
یکی از دلایل مورد ادعای اهل سنت بر خلافت ابوبکر ادّعای امامت جماعت وی از سوی پیامبر اکرم در واپسین روزهای حیات آن حضرت است. در این زمینه ابن‌تیمیه اعتراف کرده است: «این‌گونه نیست که هر کس در زمان حیات، شایستگی نیابت از کسی را داشت پس از وفات او هم صلاحیت جانشینی او را دارا باشد.» گذشته از اینکه امامت جماعت ابوبکر، از جهت سندی اثبات شده نیست.
تبلیغات سبب است که امروزه چهره‌ای متفاوت از ابن‌تیمیه به جوانان مسلمان ارائه شود. چهره‌ای که ابن‌تیمیه را اندیشمند و مبین معارف اسلامی معرفی کرده و او را شیخ الاسلام می‌خواند. این در حالی است که عالمان اهل‌سنت به اشتباهات گوناگون وی اعتراف داشته‌اند.
ابن تیمیه فرار از جنگهای صدر اسلام را توجیه می‌کند و می‌گوید: گاهی شجاعت شمشیر زدن در میدان نبرد است، و گاهی دعا کردن است؛ وی همچنین گفته است: شجاعت مورد نیاز رهبران، شجاعت قلبی است، از این‌رو بدون شک ابوبکر از عمر شجاع‌تر و عمر از عثمان، و عثمان از علی و طلحه و زبیر شجاع‌تر بوده است؛ او اقرار خلفا و کلام علمای اهل سنت در مورد فرار خلفا از جنگها را نخوانده یا خود را به غفلت زده است.
ابن تیمیه تمام زائرین بیت الله الحرام را که برای زیارت قبر شریف پیامبر (صلیاللهعلیهوآله) به مدینه می‌روند را کافر دانسته و به ایشان توصیه می‌کند از گناه خود توبه کنند!
قرآن یگانه کتاب آسمانی تحریف نشده است که هم اکنون به همان صورت اولیه در اختیار همه مسلمانان جهان قرار دارد. قرآن تنها کتابیست که سراسر آن صحیح است و غیر از آن، همه کتاب‌ها بدون استثناء قابل نقد و بررسی هستند. قرآن سند عقیده و شریعت است که باید مسلمانان هر دو این‌ها را از آن کتاب دریافت کنند.
تکریم و احترام از اهمیت بالایی در دین اسلام برخوردار است و خداوند در قرآن مجید موارد متعددی را به صورت خاص در بیان جایگاه افراد بیان کرده که باید حرمت و احترام ایشان نگه داشته شود. اما در فضیلت بخشی به افراد نیز باید نکاتی رعایت شود و آن اینکه هر کس را به اندازه جایگاه خودش مورد ستایش قرار داد.