ابن تیمیه می‌گوید: هر کسی که از حاکم چیزی بخواهد، حاکم به او ندهد، برای نرسیدن به دنیا غضبناک می‌شود، و این صفت، صفت منافقین است؛ بنابراین یا باید بگویید حضرت زهرا به خلیفه غضب نکرده، و یا باید بپذیری که او شبیه منافقان شده، چون وقتی به منافقین عطا نشود، خشمگین می‌شوند

از آنجا که تمام تلاش ابن تیمیه در کتاب «منهاج السنة» بر آن است تا به هر قیمتی شده با دلایل اقامه شده از سوی علامه حلّی در کتاب «منهاج الکرامة» مبنی بر ولایت امیرمؤمنان (علیه السّلام) مخالفت نماید، او و دیگر شاگرد مکتبش «ابن کثیر دمشقی» در مورد آیه «اکمال» با نادیده انگاشتن ابتدایی‌ترین شرایط تحقیق و گفتار علمی به روایتی...

ابن تیمیه یکی از نواصب است که ضمن انتقاد شدید از عملکرد امام حسین (علیه‌السلام) چنین می‌گوید: «و در خروج او (حسین بن علی) نه مصلحت دین بود و نه مصلحت دنیا؛ بلکه این ظالمین سرکش بر ضد نوه رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌وآله) قدرت پیدا کردند، تا این که...

از عمده ویژگی‌هایی که باعث شکل‌گیری عقاید کلامی مکتب وهابیت گردیده، اخذ به ظواهر آیات و روایات، هم‌چنین نفی هرگونه تفسیر و تأویل در باب فهم معانی آن‌ها است. به عنوان مثال سردمدار وهابیت ابن تیمیه حرّانی، سفر برای زیارت قبور، تبرک جستن، بوسیدن و دست مالیدن به قبور حتی قبر پیامبر اکرم را حرام می داند.

ابن تیمیه گفته چیزی از علوم نزد شیعه نیست؛ می‌توان وی را به کتاب‌های الذریعه و تأسیس الشیعه رهنمون کرد. ابن تیمیه گفته شیعیان دور از علم حدیثند؛ باید به او گفت که شیعیان به حدی به سند آگاهی داشته و به آن اهمیت می‌دادند، که احمد بن محمد بن عیسى اشعرى، رئیس شهر قم و از راویان بزرگ شیعه، احمد بن محمد بن خالد برقی، راوی حدیث شیعه را به جهت نقل روایات مرسل و روایاتى از ضعفا از شهر قم بیرون کرد.

ابن تیمیه با انکار فضائل اهل بیت، آن روایات را دروغ می‌شمارد، اما زمانی که به روایات فضائل دیگر صحابه می‌رسد، سکوت می‌کند؛ وی نقل می‌کند ابوبکر سه نفر را به خانه برد و در حالی‌که از باقی‌مانده غذا موجود در ظرف طعام، هر سه نفر را سیر کرد و در عین حال غذا از اول هم بیشتر شده بود، همین غذا را نزد پیامبر برد و در آن‌جا نیز گروه فراوانی از این غذا خوردند و سیر شدند.