تبرک به قبور اولیاء الهی، امری مشروع است که مورد تایید بزرگان فریقین است، اما در مورد قبر امام حسین (علیه‌السلام) در منابع تاکید ویژه‌ای شده است و بسیار مشاهده شده است که افراد زیادی با تبرک جویی از تربت پاک ایشان شفا یافته‌اند.

وهابیت بر این باور است که نام پدر امام زمان (علیه‌السلام)، عبدالله است؛ این در حالی است که احمد بن حنبل و دیگر علمای اهل‌سنت، در کتب روایی خود، از این کلام حرفی به میان نیاورده‌اند.

از امور شایع بین مسلمانان، تبرک به قبر و آثار اولیاء است که از صدر اسلام شایع بوده و کسی با آن مخالفت نداشت، تا این‌که ابن تیمیه حرانی با فهم غلط از دین، این امر را شرک دانست و شاگردانش نیز اندیشه وی را ترویج دادند، تا این‌که با روی کار آمدن فرقه گمراه وهابیت بدترین برخوردها را با تبرک‌جویان داشتند، در حالیکه بعد از مرگ وی، مریدانش به آب غسل و کفنش تبرک می‌جستند و آب غسلش را از باب تبرک به خانه‌هایشان بردند.

وهابی‌ها مدعی هستند که تنها گروه مدافع سلف امت و پیرو حقیقیشان، آنها هستند، از این رو خود را سلفیه می‌نامند؛ اما در عمل، وقتی فتاوا و عملکرد آنها مورد بررسی قرار می‌گیرد، روشن می‌گردد که فقط اندیشه ابن تیمیه حرانی است و تطبیقی بین معتقدات آنها و سلف امت نمی‌توان یافت؛ با این وجود نباید آنها را سلفی بدانیم، بلکه تیمی هستند.

ابن‌تیمیه به عنوان یک عالم به ظاهر مسلمان، همین رویه را در پیش گرفته و در صدد تطهیر شخصیت یزید است. او بر خلاف اسناد تاریخی، مدعی است زمانی که خبر شهادت امام حسین (ع) به یزید داده شد، یزید ضمن اظهار ناراحتی، برای او مراسم گریه برپا کرد!

ابن تیمیه می‌گوید: هر کسی که از حاکم چیزی بخواهد، حاکم به او ندهد، برای نرسیدن به دنیا غضبناک می‌شود، و این صفت، صفت منافقین است؛ بنابراین یا باید بگویید حضرت زهرا به خلیفه غضب نکرده، و یا باید بپذیری که او شبیه منافقان شده، چون وقتی به منافقین عطا نشود، خشمگین می‌شوند