اسلام ناب
به‌عنوان مسیحی معتقد، فکر می‌کنم که همه ما مسیحیان وهمه انسان‌ها باید درباره اسلام بیشتر و بهتر بدانیم؛ وی در تلاش است با آموزش این ارزش‌های انسانی و اخلاقی، امکان فهم بهتر اسلام را برای جامعه غربی فراهم کند.
«مایکل کوک» مورخ و اسلام‌شناس انگلیسی، پس از آگاه شدن از واقعه تعرّض به یک زن در یکی از ایستگاه‌های قطار شهری شیکاگو در منظر عام و بی‌تفاوتی مردم نسبت به این گونه حوادث، می‌گوید: ما احساس می‌کنیم، یک نوع وظیفه‌ای داریم، علاوه بر آن که خود باید به شایستگی رفتار کنیم، دیگران را هم نیز باید از ارتکاب کارهای کاملاً ناپسند نسبت به همنوعان خود، باز داریم».
روایات و احادیث فراوانی از ائمه معصومین در نفی غلو وارد شده است که مشخص می‌کند که اهل بیت علاوه بر اینکه به این عقاید باور نداشتند، معتقدین به اینگونه افکار را از خود دور می‌کردند و به پیروان و اطرافیان و نزدیکان خود هشدار می‌دادند تا در دام آنها گرفتار نگردند.
در فرهنگ قرآن به کسی «مرده» گفته می‌شود که با خدا و ولی خدا، آشنا نباشد، هر چند از حیات ظاهری برخوردار باشد و نفس بکشد. از این‌رو امام معصوم می‌فرماید: اگر انسانی بمیرد در حالی‌که امام زمان خود را نشناسد تا مطیع ولیّش باشد، به مرگ جاهلی از دنیا رفته است، زیرا در حقیقت چنین فردی هم اکنون مرده و از حیات بی‌بهره است.
در پاسخ به سوال از علت غیبت امام زمان (علیه‌السلام) باید گفت: غیبت آن حضرت به دستور خداوند حکیم است و ما به درستی آن را نمی‌دانیم، اما آماده نبودن فضای جهانی و ترس از کشته شدن قبل از انجام رسالت جهانی خود یکی از مهمترین موانع ظهور است، چنانکه شناخته شدن مومن از منافق و آمادگی ما برای جانفشانی در رکاب او از مقدمات ظهور اوست.
خواهد آمد روزی که مردم، خداوند و توحید را نمی‌شناسند، به گونه‌ای که موجبات خروج دجال فراهم آید، در این هنگام خداوند حضرت عیسی (ع) را از آسمان فرستاده و دجال به دست او کشته می‌شود. سپس عیسی با اینکه از پیامبران اولوالعزم است، بر مردی از ما اهل بیت در نماز اقتدا می‌کند، که این افضلیت اهل بیت بر پیامبران را نشان می‌دهد.
سلفیه، شیعه را متهم به غلو می‌کند، چون ائمه را بر انبیا برتر می‌داند، این در حالی است که برتری ائمه بر انبیا اعتقادی روایی و قرآنی است.
سلفیه به شیعه اتهام غلو می‌زنند در حالی که منابع روایی شیعه احادیث بسیار زیادی در مذمت غلو دارد. چگونه ممکن است که شیعه غالی باشد و روایاتی در مذمت غلو بیان کند.
یکی از موضوعات مهم در دوران حاضر موضوع وحدت است. وحدت یعنی در عین اصرار بر تفاوت ها در برابر دشمن متحد بودن.
روند اندیشه فلسفی در مکتب تشیع به صورت تکاملی بوده است. در ابتدا روایات دسته بندی شده و به عنوان پشتوانه اعتقادی مد نظر قرار گرفته است. پس از آن خاندان نوبختی در زنده کردن اندیشه فلسفی نقش بسزایی داشتند و همین رویه در کتاب شاخص خواجه نصیر الدین طوسی به چشم می‌خورد.
با توجه به ادله عام و خاصی که در باب عزای سیدالشهداء وارد شده، گریبان چاک زدن در این مورد استثنا شده است. از جمله روایتی که با سند معتبر از معاویه بن وهب از امام صادق در جواز هر جزع و فزع در عزای سیدالشهداء وارد شده که می‌فرماید: «هر گونه جزع و فزع و گریه‌ای در مصیبت، مکروه است، جز آن که در عزای امام حسین باشد.»
ابن تیمیه بر خلاف اکثریت عالمان مسلمان می‌گوید اصلا آیه ولایت در حق علی (علیه‌السلام) نازل نشده است. وی می گوید علی (علیه‌السلام) فقیر بود و پولی نداشت که بتواند زکات بدهد تا این آیه در حق او نازل شده باشد!
یکی از بهترین راهکارها برای برخورد با مخالفین «تقیه» است. تقیه راهکاری عقلانی برای زندگی مسالمت آمیز است که قرآن و روایات به آن سفارش کرده اند. سیره علما و فقهای شیعه بر تقیه استوار است تا از این طریق بتوانند بر گسترش وحدت اقدام کنند.
در برخورد با مخالف سه دیدگاه وجود دارد. دیدگاهی افراطی و دیدگاهی تفریطی و دیدگاه سوم که در روایات از آن تعبیر به تقیه شده است. طرفداران دیدگاه سوم معتقدند که باید حقایق را گفت، اما بیان حقایق باید به گونه‌ای باشد که به شیعه آسیبی وارد نشود.