پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ شهادت حضرت زهرا سلام‌الله‌علیها و آتش‌ کشیدن خانه آن حضرت، از مُسلّمات نزد شیعیان است، ولی برخی از جریانات ضد شیعه، منکر هجوم و آتش زدن در خانه آن حضرت توسط برخی از صحابه هستند و می‌گویند چگونه ممکن است که صحابه رسول الله صلی‌الله‌علیه‌وآله دست به چنین اقدام وحشتناکی بزنند و به حضرت فاطمه سلام‌الله‌علیها که پاره تن رسول الله صلی‌الله‌علیه‌وآله است، جسارت کنند و آن حضرت را به شهادت برسانند.

در پاسخ به این شبهه، باید بگوییم: شهادت حضرت فاطمه زهرا سلام‌الله‌علیها و هجوم ناجوانمردانه برخی از صحابه به خانه او، از مُسلّمات تاریخ است كه منابع حديثی و تاريخ شيعه و سنی، بر آن گواه است که متأسفانه برخی به علت عدم آشنایی با حديث و تاريخ، در اين واقعيت ترديد کرده‌اند؛ از اين‌رو گوشه‌ای از شواهد اين مصيبت بزرگ را، تنها از منابع معتبر اهل سنت، تقديم جوینگان حق و حقيقت می‌‌کنيم.

از جمله این شواهد و قرائن، روایت اقرار خلیفه اول است که توسط ابن‌زنجويه در کتاب الأموال، ابن‌قتيبه دينوری در الإمامة و السياسة، طبری در تاريخش، ابن عبدربه در العقد الفريد، مسعودی در مروج الذهب، طبرانی در المعجم الكبير، مقدسی در الأحاديث المختاره، شمس الدين ذهبی در تاريخ الإسلام و ... نقل شده است. این اعتراف، با اندک اختلافی نقل شده كه متن آن را از كتاب الأموال ابن‌زنجويه، از دانشمندان قرن سوم اهل سنت بیان می‌گردد: «عبدالرحمن بن عوف، به هنگام بيماری ابوبكر به ديدارش رفت و پس از سلام و احوال‌پرسی، با او گفتگوی كوتاهی داشت. ابوبكر به او چنين گفت: من در دوران زندگی، بر سه چيزی كه انجام داده‌ام، تأسف می‌خورم، دوست داشتم كه مرتكب نشده بودم، يكی از آنها هجوم به خانه فاطمه زهرا سلام‌الله‌علیها بود، دوست داشتم خانه فاطمه سلام‌الله‌علیها را هتک حرمت نمی‌كردم؛ اگرچه آن را برای جنگ بسته بودند...»[1]

پی‌نوشت:
[1]. ابن زنجويه، الأموال، مركز الملك فيصل للبحوث والدراسات الإسلامية، ج1، ص301. «عَبْدَالرَّحْمَنِ بْنَ عَوْفٍ، دَخَلَ عَلَى أَبِی‌بَكْرٍ، فِی مَرَضِهِ الَّذِي قُبِضَ فِيهِ، ... قَالَ: وَالْحَمْدُ لِلَّهِ مَا تَأْسَى عَلَى شَيْءٍ مِنَ الدُّنْيَا، فَقَالَ: أَجَلْ إِنِّی لَا آسَى مِنَ الدُّنْيَا إِلَّا عَلَى ثَلَاثٍ فَعَلْتُهُنَّ وَدِدْتُ أَنِّي تَرَكْتُهُنَّ، وَثَلَاثٍ تَرَكْتُهُنَّ وَدِدْتُ أَنِّی فَعَلْتُهُنَّ، وَثَلَاثٍ وَدِدتُ أَنِّی سَأَلْتُ عَنْهُنَّ رَسُولَ اللَّهِ صَلَّى‌اللهُ‌عَلَيْهِ‌وَسَلَّمَ، أَمَّا اللَّاتِی وَدِدْتُ أَنِّی تَرَكْتُهُنَّ، فَوَدِدْتُ أَنِّی لَمْ أَكُنْ كَشَفْتُ بَيْتَ فَاطِمَةَ عَنْ شَيْءٍ، ...»
ابن‌قتیبه دينوری، الإمامة والسياسة، تحقيق: شيری، ج1، ص36. «... وثلاث تركتهن ليتنی فعلتهن، ... فليتنی تركت بيت علی ...»
طبری، تاريخ الطبری، دار التراث، ج3، ص430. «ثلاث فعلتهن وددت انى تركتهن، ... فوددت انى لم اكشف بيت فاطمه عن شیء و ان كانوا قد غلقوه على الحرب، ...»
ابن عبدربه اندلسی، العقد الفريد، دار الكتب العلمية، ج5، ص21. «... ثلاث فعلتهن، و ودت أنی تركتهن، ... فوددت أنی لم أكشف بيت فاطمة عن شیء؛ و إن كانوا أغلقوه على الحرب؛ ...»
مسعودی، مروج الذهب، مکتبة العصریه، ج2، ص238. «الثلاث التی فعلتها، و وددت انی ترکتها وددت انی لم اکن فتشت بیت فاطمة، و ذکر فی ذلک کلاماً کثیراً، ...»
طبرانی، المعجم الكبير، مكتبة ابن تيمية، ج1، ص62. «... ثَلَاثٍ فَعَلْتُهُنَّ، وَدِدْتُ أَنِّی لَمْ أَفْعَلْهُنَّ، ... فَوَدِدْتُ أَنِّی لَمْ أَكُنْ كَشَفْتُ بَيْتَ فَاطِمَةَ وَتَرَكْتُهُ، وَأَنْ أَغْلِقَ عَلَيَّ الْحَرْبَ، ...»
عاصمی مكی، سمط النجوم العوالی فی أنباء الأوائل والتوالی، دار الكتب العلمية، ج2، ص465. «... ثَلَاثٍ فَعَلْتُهُنَّ، ... وَدِدْتُ أَنِّی لَمْ أَكُنْ كَشَفْتُ بَيْتَ فَاطِمَةَ، وَتَرَكْتُهُ، وَأَنْ أَغْلِقَ عَلَيَّ الْحَرْبَ، ...»