اسلام ناب
پیشوایان معصوم، در ترویج فرهنگ اسلامی و آموختن آن به انسان‌های تشنه معرفت، تلاش کرده و در عید فطر در آزادی جسم آنان کوشیده، بلکه افکار و اندیشههای آنان را نیز از بند جهل و غفلت و خرافه‌پرستی رها میساختند؛ سیره امام سجاد (علیه‌السلام) شاگردانی برای امامان بعدی با لقب «مولی علی بن الحسین» ایجاد کرد.
در روایتی از پیامبر اکرم (صلی‌الله‌علیه‌وآله) نقل شده است که حضرت موسی، به خدا عرضه داشت: نزديكی به تو، رحمتت، رضایتت، جواز عبور از صراط، رسیدن به بهشت و رهایی از جهنم می‌خواهم؛ خداوند فرمود: تقربم در بيداری شب قدر، رحمتم در ترحم به مساكين در شب قدر، رضایتم در خواندن دو ركعت نماز در شب قدر، عبور از صراط، صدقه دادن در شب قدر، رسیدن به بهشت، در گرو تسبيح گفتن در شب قدر، نجات از دوزخ، استغفار در شب قدر است.
امام باقر (ع) به پیروان خود فرمودند: «با سوره مبارکه قدر بر امامت ما احتجاج کنید و بدانید که در بحث و استدلال، پیروز می‌شوید؛ چون پس از رسول اکرم (ص)، حجت خدا بر خلق او همین سوره است. این سوره سرور دین و بزرگ‌ترین دلیل مذهب شما و نهایت داشتن ماست.»
"انس بن مالک" از پیامبر (ص) نقل کرده که فرمودند: ماه مبارک رمضان به شما رو آورده است و در این ماه شبی است که برتر از هزار ماه است و هر کس از فیض شب قدر محروم گردد، از تمام خیرات بی‌نصیب مانده است و محروم نمی‌ماند از برکات شب قدر، مگر کسی که خویشتن را محروم کرده است.
ندای آسمانی که گفته شده در شب بیست و سوم ماه رمضان اتفاق می‌افتد از علائم حتمی قبل از ظهور امام زمان (عج) است که در روایات با اختلاف اندکی آمده است، اما اشاره به حقانیت امام زمان (عج) دارد و چنان روشن است که همگان خواهند شنید و خواهند فهمید ولی کسی آن را قبول می‌کند که از قبل به آن اعتقاد داشته باشد.
مغفرت الهی پاداشی است که خداوند برای روزه‌داران، در روز آخر ماه رمضان عطا خواهد کرد؛ ماه رمضان گناهان را مى‌سوزاند و پذیرایی معنوی خداوند در ماه رمضان، گشودن درهای رحمت و مغفرت و مضاعف کردن اجر و ثواب اعمال خیر بندگان است. باید از این پاداش الهی بهره بریم که هر كس در ماه رمضان آمرزیده نشود، تا رمضان آینده آمرزیده نگردد، مگر آن‌كه در روز عرفه در عرفات حاضر شود.
لقب امیرالمؤمنین طبق نظر شیعه، از القاب خاص حضرت علی (ع) است و فرد دیگری حتی سایر ائمه (ع) را به این لقب نمی‌خوانند. برخی علمای اهل سنت نیز این لقب را برای حضرت به کار برده و در آثار خود، ایشان را به این لقب خوانده‌اند ولی مانند شیعه انحصار آن را در مورد شخص حضرت علی (ع) نمی‌دانند.
معروف‌ترین روایات شیعه، شب قدر را در یکی از شب‌های ۱۹، ۲۱ یا ۲۳ ماه رمضان دانسته و قرائن موجود در این روایات، احتمال وجود این شب را در دهه آخر ماه رمضان بیشتر می‌کند؛ برخی روایات نیز بر شب ۲۳ رمضان تأکید مضاعفی دارد و با اینکه ظاهر روایات مخفی بودن زمان این شب را می‌رساند، برخی از روایات شب بیست و سوم را به عنوان شب قدر مشخص می‌کند.
آیات قرآن کریم بیانگر این است که شب قدر در ماه رمضان قرار دارد؛ اما اینکه شب قدر در کدامیک از شب‌های این ماه قرار دارد، در قرآن کریم به آن تصریح نشده است و روایاتی كه از اهل‌بیت (ع) در خصوص تعیین شب قدر نقل شده، را می‌توان به پنج دسته تقسیم کرد.
رهبر معظم انقلاب در مورد فواید استغفار می‌فرمایند: «فایده بزرگ استغفار این است که ما را از غفلت نسبت به خود خارج می‌کند؛ همچنین استغفار با نیّت صادقه، صفایی ایجاد می‌کند که باعث جلب رحمت الهی می‌گردد.» ایشان در مورد گستره تأثیر استغفار فرمودند: «در همه میدان‌های زندگی، این استغفار اثر دارد، ازجمله در جنگ، ثبات قدم و نصرت که مسئله عمومی و ملّی است.»
برخی از پیروان باستان گرایی بر این باور هستند که دین اسلام دین محدودیت‌هاست و حق آزادی را از انسان ها در پوشش و نحوه زندگی و ... سلب کرده است. این درحالی است که می‌بینیم همین قوانینی که آنها را محدودیت می‌نامند، جزء قوانین اصلی ایران باستان بوده است.
برخی از پیروان باستان گرایی بر این باور هستند که دین اسلام، حق آزادی را از انسان‌ها سلب کرده است. این درحالی است که می بینیم همین قوانینی که آنها را محدودیت می نامند، جزء قوانین اصلی ایران باستان بوده و همانند اسلام، این قوانین را برای جلوگیری از انحراف مردان و زنان و در نتیجه سعادت جامعه خویش وضع کرده اند. قوانین و مجازاتهایی که حتی بسیار سختگیرانه تر از اسلام بوده است.
در کتب مورخان، دانشمندان و مشاهیر غربی مثل نیچه و ویل دورانت و ... می‌بینیم که از پوشیدگی زنان ایران باستان و محدودیت شدید ارتباط بین زنان و مردان ایرانی سخن گفته و از ممنوعیت نگاه به زنان و وجود مجازات های بسیار سخت و شدید برای خاطیان نوشته‌اند.
از چه چیز استغفار کنیم؟ یک دسته از گناهان، خلاف‌هایی است که انجام داده‌ایم، گناهانی به تعبیر رهبر انقلاب، گناهان چارواداری (مثل دروغ، غیبت، نگاه حرام، لمس حرام، غصب و امثال اینها)؛ یک بخش، گناهان باطنی، (گناهان پنهان) و یک دسته هم گناهان ترک فعل (کاری را باید انجام می‌دادیم، اقدامی باید می‌کردیم، امضایی باید می‌کردیم، بایستی یک حرکتی انجام می‌دادیم، امّا انجام ندادیم.)