وقتی با دقت به مقوله وهابیت پرداخته ‌شود، می توان دریافت که شایسته نیست آن را یک جریان فکری خاص قلمداد کرد. بلکه بیشتر به صورت یک حزب قدرت طلب خودنمایی می‌‌‌کند.
برای اثبات این مسئله که وهابیت کنونی دنباله‌رو منافقانی هستند که به ظاهر ادعای اسلام داشتند ولی در باطن به دنبال از بین بردن آن بودند و در دشمنی خود با اسلام و قرآن و پیامبرصلی الله علیه و آله و اهل بیت او بسیار سرسخت عمل می‌کردند، دو شاهد می‌آوریم:

قرآن یگانه کتاب آسمانی تحریف نشده است که هم اکنون به همان صورت اولیه در اختیار همه مسلمانان جهان قرار دارد. قرآن تنها کتابیست که سراسر آن صحیح است و غیر از آن، همه کتاب‌ها بدون استثناء قابل نقد و بررسی هستند. قرآن سند عقیده و شریعت است که باید مسلمانان هر دو این‌ها را از آن کتاب دریافت کنند.

در آیه 30 سوره محمد، خداوند مى‌فرمايد: اگر بخواهيم منافقین را به تو نشان مى‌دهيم، تا آنها را با قيافه‌هايشان بشناسى! در چهره هاى آنها علامتى مى‌گذاريم كه با مشاهده آن علامت، از نفاقشان آگاه شوى، و به (رأى العين) آنها را ببينى. سپس مى‌افزايد: هر چند الآن هم مى‌توانى از طرز سخنانشان آنها را بشناسى، «وَلَوْ نَشَاءُ لَأَرَيْنَاكَهُمْ فَلَعَرَفْتَهُمْ بِسِيمَاهُمْ وَلَتَعْرِفَنَّهُمْ فِي لَحْنِ الْقَوْلِ...

علت همراهی وهابیت با اهل سنت در چند دهه اخیر راهبرد کوتاه مدت وهابیت است، تا ابتدا شیعه را از بین ببرد و بعد به سراغ اهل سنت برود و آنان را نیز نابود کند.

محمد بن عبدالوهاب افکار ابن تیمیه را برگزید، چون وی بر خلاف حنابله در مسئله قبور، راه تکفیر را برگزیده بود و محمد بن عبدالوهاب با انتخاب تفکر ابن تیمیه، سلاح تکفیر را به دست گرفت تا مسلمانان را تکفیر کند.

اهل سنت واژه‌ای است که در دوران معاصر، هر مذهبی از آن به نفع خود استفاده می‌برد. سلفیه و وهابیت، فقط خود را اهل سنت می‌نامند، در حالیکه اشاعره و ماتریدیه نیز فقط خود را اهل سنت می‌دانند. بنابراین واژه اهل سنت دارای کاربردهای متعددی است.