خداوند متعال می‌فرماید: «مسلّماً خداوند رحمت خود را شامل حال پیامبر و مهاجران و انصار، که در زمان عسرت و شدّت از او پیروی کردند، نمود؛ بعد از آنکه نزدیک بود دلهای گروهی از آنها از حقّ منحرف شود سپس خدا توبه آنها را پذیرفت، که او نسبت به آنان مهربان و رحیم است.» برخی این آیه را دلالتی برای عدالت صحابه می‌دانند.

همان‌طور که پیامبر اکرم (صلى‌الله‌عليه‌وآله) حضرت علی (علیه السلام) را در موارد فراوان به عنوان خلیفه و جانشین خود انتخاب فرمود، در مورد غسل و کفن و دفن پیکر پاک خود نیز علی (علیه السلام) را وصی خود قرار داد، که با وجود روایات فراوان در این خصوص باز هم برخی از معاندان مانند ابن‌تیمیه حرانی این فضیلت را منکر می‌شوند.

«محمد بن ایوب زرعی دمشقی»، از شاگردان سرشناس ابن تیمیه، در مورد وی کلماتی را به رشته تحریر درآورده است که شبیه آن را شیعیان در مورد رسول خدا- و اهل‌بیت او نقل می‌کنند. وی می‌نویسد: «از تیزبینی شیخ الاسلام، ابن تیمیه! امور عجیبی را دیدم، و آنچه من ندیدم، بزرگ‌تر و بزرگ‌تر است، و اگر تنها بخواهیم در مورد پیش‌بینی‌های وی سخن بگوییم...

چرا شیعیان کارهای خدا را محدود دانسته، می‌گویند: خدا از باید و نبایدها پیروی می‌کند؟ وهابیون می‌گویند: یکی از اشکالات عقیدتی شیعیان این است که خدا را محدود می‌دانند و می‌گویند که خدا نمی‌تواند هر کاری خواست، انجام بدهد، و به جای اینکه قوانین را با خدا تطبیق کنند، خدا را با قوانین تطبیق می‌کنند و به عنوان مثال می‌گویند: «فرستادن امام برای راهنمایی مردم...

چرا وهابیون، فضایلی را که در مورد اهل‌بیت، مورد تأیید بزرگ‌ترین علمای اهل سنت قرار گرفته است، رد می‌کنند؟! «محمد بن ابی یعلی»، صاحب کتاب «طبقات الحنابله» با سندی که تمام روات آن از علمای سرشناس اهل سنت و ثقه هستند، از «احمد بن حنبل» چنین روایت می‌کند که گفت: «برای هیچ کس به اندازه فضایل علی بن ابی‌طالب فضیلت نقل نشده است! شخصی به احمد بن حنبل...

یکی از تهمت‌هایی که مفتیان وهابی به شیعیان می‌زنند این است که شیعیان در مورد امامانشان غلو می‌کنند و در مورد آنان مطالبی را می‌گویند، که برخلاف آیات قرآن و روایات معتبر است؛ به عنوان مثال این حدیث را از منابع شیعه مطرح می‌کنند: «عندنا علم ما کان و ما هو کائن إلی أن تقوم الساعة.[1] و نزد ماست علم هر آنچه اتفاق افتاده و هر آنچه تا روز قیامت...