در نقد این سخنان پوچ ذکر چند نکته الزامی است:
نکته اول: ابن تیمیه این عبارت را درباره یزید به‌کار برد که: «بر فرض اين‌كه فاسق شده باشد» این عبارت به این معنا است که، یزید با کشتن امام حسین (علیه السلام) و یارانش، فاسق نشده است. در حالی‌که در قرآن می‌خوانیم که: «وَ مَنْ يَقْتُلْ مُؤْمِناً مُتَعَمِّداً فَجَزاؤُهُ جَهَنَّمُ خالِداً فيها وَ غَضِبَ اللَّهُ عَلَيْهِ وَ لَعَنَهُ وَ أَعَدَّ لَهُ عَذاباً عَظيماً.[نساء/93] و هر كس، فرد با ايمانى را از روى عمد به قتل برساند، مجازاتِ او دوزخ است؛ در حالى‌كه جاودانه در آن مى‏‌ماند؛ و خداوند بر او غضب مى‏‌كند؛ و او را از رحمتش دور مى‌‏سازد؛ و عذاب عظيمى براى او آماده ساخته است‏». با توجه به این آیه چرا یزید افراد مظلومی را بدون عذر به‌قتل رساند؟ آیا جایگاه چنین فردی چیزی جز آتش جهنم است؟
نکته دوم: یزید چه کار مثبتی در زندگی انجام داده است، که ابن تیمیه گفت که: «خداوند او را به‌خاطر انجام كارهای خوب و بزرگش می‌بخشد»؟ ما منتظر هستیم که وهابیت یک سند معتبر تاریخی بیاورد و در آن ثابت کند که یزید در طول زندگی خود، امری خیر انجام داده باشد.
نکته سوم: ابن تیمیه گفت: «معصيت و گناه عمر سعد، خيلی كمتر از گناه مختار بن ابی‌عبيده است». در رد این سخن خنده‌دار باید گفت: اگر اعمال گذشته عمر سعد و مختار را بر فردی عرضه کنیم، که نه امام حسین (علیه السلام) را می‌شناسد و نه مختار و نه عمر سعد را؛ این فرد عمر سعد را نفرین و مختار را تحسین می‌کند. گویا ابن تیمیه از فطرت انسانی به دور شده است که این چنین حکم می‌کند.

پی‌نوشت:

[1]. ضیایی، رحمت‌الله، کالبد شناسی عقاید وهابیت، مشخصات نشر : تهران: نشر مشعر، ۱۳۹۰، ص 157
مجموع الفتاوی ابن تیمیه، ج 3، ص 413.
[2]. «ومن المعلوم أن عمر بن سعد أمير السرية التي قتلت الحسين مع ظلمه وتقديمه الدنيا على الدين لم يصل في المعصية إلى فعل المختار بن أبي عبيد الذي أظهر الإنتصار للحسين وقتل قاتله بل كان هذا أكذب و أعظم ذنبا من عمر بن سعد.» ابن تیمیه، منهاج السنة النبوية، دار النشر: مؤسسة قرطبة - 1406، الطبعة الأولى ، تحقيق: د. محمد رشاد سالم، ج2 ص 70. جهت مشاهده تصویر کتاب کلیک کنید.