حادثه دلخراش کربلا یک لکه تاریک در تاریخ اسلام است که دل هر انسان آزاده را به درد می‌آورد. آنچه که این حادثه را تلخ‌تر می‌کند این است، کسانی در این نبرد در مقابل امام ایستادند که حضرت را به خوبی می‌شناختند و می‌دانستند که او فرزند رسول خدا بود و زشت‌تر اینکه برخی از قاتلان، از صحابه بودند و بارها امام حسین را در کنار پیامبر دیده بودند.

طبری و ابن‌جوزی از قیس بن اشعث نقل می‌کنند که در کربلا، نزد امام حسین علیه‌السلام آمد و جهت بیعت با یزید وساطت کرد؛ پاسخ امام، نشان می‌دهد که پشت پرده نقشه یزید برای بیعت، قتل امام یا پاک کردن ننگ بندگی بنی‌امیه است.

اربلی، به نقل از کمال الدین می‌نویسد: امام حسین ده فرزند داشت؛ شش پسر و چهار دختر و از دخترها زینب، فاطمه و سکینه را نام می‌برد و چهارمی را نام نمی‌برد.
کشف الغمه، ج2، ص490.

وجود مقدس حضرت رقیه (سلام‌الله‌علیها) یکی از اسناد مظلومیت وجود مقدس سیدالشهداء (علیه‌السلام) است که در منابع تاریخی بارها به وجود ایشان اذعان شده است.

مودت اهل بیت (علیهم‌السلام) مزد رسالت پیامبر خداست که بر تمامی مسلمانان ادای آن واجب است. ابراز زبانی به تنهایی کفایت نمی‌کند و باید هر مسلمانی با عمل خود، مودتش نسبت به اهل‌بیت (علیهم‌السلام) را اعلام کند. این در حالی است که حب امام حسین (علیه‌السلام) هم‌چون حرارتی در قلب هر انسانی موجود است و مصداق آن به طور خاص، در روز اربعین و در طریق‌الحسین (علیه‌السلام) نمود پیدا می‌کند. هر سال بیستم ماه صفر، علاوه بر شیعیان، اهل سنت و حتی مسیحیان نیز به اجتماع عظیم حسینی در کربلا با پای پیاده ملحق می‌شوند.

توبه کردن نیاز به دلیل و نشان دارد و در تاریخ، نشانی از توبه‌ی یزید ثبت نشده است. افزون بر این که در توبه شرایطی هست که یکی از آنها جبران مافات است که چنین چیزی از یزید صورت نگرفته، بلکه او انبوه جنایت‌ها را تا پایان عمر انجام داده است.