مفتیان وهابی با استناد به زیارت اربعین سیدالشهداء (ع) به گریه آسمانها و زمین بر حضرت ایراد گرفته و این واقعه را محال می دانند. آنان با انکار گریه اهل جهنم در کلام امام صادق (ع) در این زیارت، این اتفاق را از خرافات شیعه می‌دانند؛ در حالی که در قرآن کریم به افسوس و حزن اهل جهنم بر اعمال گذشته خود و آرزوی بازگشت به دنیا اشاره می‌کند.

حضرت علی اکبر (ع) امام زاده عظیم الشأنی بودند که در صفات و ویژگی‌ ها تالی تِلو امام حسین (ع) و امام زین العابدین (ع) بوده‌ اند. حضور ایشان در واقعه کربلا و بذل جان خود در راه دفاع از ولایت و امامت، مهمترین ویژگی حضرت در دوران عمر با برکتشان بوده است. اقرار و اذعان دشمنان اهل بیت (ع) به ویژگیهای جناب علی اکبر (ع) بیانگر اهمیت شخصیت حضرت است.

قیام عاشورا الگویی است الهام بخش که حق‌خواهان را در برابر کفر و ظلم رهبری می‌کند؛ قیامی که فراتر از زمان و مکان، همه ساله در ایام محرم در اعماق جان حسینیان و آزادگان جهان تجلّی یافته و مایه‌ی جاودانگی دین و مکتب می‌گردد. در این باره از باب یادآوری به برخی از فضایل آن حضرت در منابع اهل‌سنت اشاره می‌کنیم...

مقام شامخی که از جانب خدای رحمان به امام حسین (ع) عنایت شده، قطعاً مقامی الهی است که خدای رحمان به بعضی از بندگان برگزیده خود عنایت کرده است. سیادت و سروری بر اهل بهشت قطره‌ ای از دریای بیکران فضائل سیدالشهداء (ع) است. تنها کسانی می‌ توانند محبت حضرت را در دل خود داشته باشند که بنابر روایت رسول خدا (ص) حلال زاده باشند و سعادت شامل حالشان شده باشد.

از شبهات دشمنان اهل بیت (ع) ادعای دشمنی امام حسین (ع) با ایرانیان است. باستان‌گرایان ادعا می‌کنند که در منابع شیعه، امام حسین (ع) امر به اسارت و بردگی ایرانیان داد. با مراجعه به منابع روایی و تاریخی شیعه مشخص می‌شود، تکریم و احترام اهل بیت (ع) نسبت به ایرانیان در طول تاریخ، به دفعات اتفاق افتاده است.

همچنانکه وجود مبارک پیغمبر اسلام وسیله و محور وحدت بین مسلمین است، و همچنانکه قرآن و کعبه‌ی شریف، محور اتّحاد مسلمین است، محبّت اهل بیت هم می‌تواند محوری باشد برای اتّحاد مسلمین و دلها را به هم نزدیک کند. عالمان بابصیرت اهل سنت باید در عمل، محبت به اهل بیت را نشان دهند تا سند محکمی برای اثبات ارادت آنها به اهل بیت و سد محکمی برنفوذ وهابیت باشد.