پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ وجود مبارک امام حسین (علیه‌السلام) شخصیتی آسمانی است که به وسیله‌ ایشان ابواب هدایت و سعادت به روی مخلوقات عالم هستی گشوده شد. با میلاد حضرت به عنوان خامس آل کسا، دومین سبط رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌وآله) پا به عرصه‌ی کرامت و امامت گذاشت. شیعیان همواره معتقد بوده و هستند که دوستی با اهل بیت (علیهم‌السلام) دوستی با رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌‌وآله) است و اگر کسی به دشمنی حضرات معصومین (سلام‌الله‌علیهم) اقدام کند، با پیامبر خاتم (صلی‌الله‌علیه‌وآله) به دشمنی پرداخته است.
جالب آنجاست که بنا بر روایات علمای مشهور اهل سنت، معیار حلال‌ زادگی، به تبعیت و ابراز محبت به آن انوار طیبه و مقدس است. با بررسی در منابع معتبر اهل سنت، این امر مهم به وضوح مشخص می‌ شود. محب الدین طبری به نقل از ابوبکر در کتاب خود می‌ نویسد که او گفت: «روزی رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌وآله) را دیدم که در ورودی خیمه‌ ای بودند، در حالی که به کمان عربی تکیه زده بودند و در آن خیمه، علی و فاطمه و حسن و حسین (علیهم‌السلام) حضور داشتند. پیامبر خدا (صلی‌الله‌علیه‌وآله) در این هنگام فرمودند: «ای مسلمانان! من با کسانی که در صلح و سازش با اهالی این خیمه هستند، در صلح و سازش هستم و با کسانی که با آنان در جنگ و محاربه هستند، در جنگ هستم. فقط کسانی که خوشبخت و سعادتمند هستند و نطفه‌ی آنها پاک بوده و حلال ‌زاده‌اند، اهالی این خیمه را دوست دارند و فقط افراد بسیار بدبخت و کسانی که حرام ‌زاده‌اند، از آن انوار طیبه (علیهم‌السلام) متنفرند.»[1]
بر اساس روایتی که راوی آن خلیفه‌ اول اهل سنت بود، مشخص می‌ شود که دشمن حضرات اهل بیت (سلام‌الله‌علیهم) حرام زادگانی هستند که بغض و نفرت خاندان رسالت را در دل خود دارند. آنچه مهم است در روایت مذکور صلح و سازش با امام حسین (علیه‌السلام) به منزله‌ صلح با رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌‌وآله) است و دشمنی با ایشان به منزله دشمنی با پیامبر اکرم (صلی‌الله‌علیه‌وآله) است. مهمتر آنکه کسانی دوستدار وجود مقدس سیدالشهداء (علیه‌السلام) می‌‍‌شود که حلال زادگیش آشکار و مشخص باشد و آن کسی که بغض امام حسین (علیه‌السلام) را در دل خود داشته باشد، طهارت ولادتش مخدوش است.
علمای اهل سنت در منابع روایی خود به سیادت سبطین رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌وآله) بر اهل بهشت اذعان کرده‌ اند. ترمذی در سنن خود به نقل از رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌وآله) می‌ نویسد که حضرت فرمودند: «همانا حسن و حسین (علیهماالسلام) سروران اهل بهشت هستند.»[2]

پی‌نوشت:
[1]. محب الدین طبری، الرياض النضرة فی مناقب العشرة، ج3، ص154، چاپ دوم، دار الكتب العلمية. «وعن أبي بكر ... رديء الولادة.» جهت مشاهده تصویر کتاب کلیک کنید.
[2]. ترمذی، سنن الترمذی، ج5، ص656، شركة مكتبة ومطبعة مصطفى البابی الحلبی – مصر، چاپ دوم، 1395 ق. «عَنْ أَبِي سَعِيدٍ الخُدْرِيِّ ...  سَيِّدَا شَبَابِ أَهْلِ الجَنَّةِ»

محمدجواد مهریار