اهل سنت
حضرت حمزه (ع) شخصیتی است که با بذل جان گرانقدر خود به دفاع از رسول خدا (ص) و دین اسلام پرداخت و از خود نامی بزرگ به یادگار گذاشت. مشرکان مکه در روز نبرد بدر هنگامی که پهلوانان خود را به میدان فرستادند، هیچگاه فکر آن را نمی‌کردند که به دست حضرت حمزه و امیرمؤمنان (ع) کشته شوند؛ اما تجربه تلخ شکست، آتش کینه را در دل مشرکین شعله‌ور کرد و حضرت حمزه (ع) را در جنگ احد به شهادت رساندند.
شهادت حضرت حمزه (ع) یکی از حوادث ناگواری است که قلب هر انسان مؤمنی را به درد می آورد؛ اما اگر در علت این حادثه تحقیق شود می توان سه عامل دنیا گرایی، سستی در اطاعت پذیری، نزاع با یکدیگر و کینه و بغض دشمن از فرمانده میدان را برای آن برشمرد.
شهادت امیرالمؤمنین (علیه السلام) به دست شقی ترین مردم آخرالزمان یعنی ابن ملجم مرادی، از بزرگترین حوادث تلخی شمرده می شود که بر امت اسلامی تحمیل شده است. عده ای با خیال واهی ادعا کرده اند که حضرت در سخنان خود و در وصیتی که به اطرافیان خود فرموده اند امر به بخشودگی و گذشت از قصاص را داده اند. این در حالی است که بر اساس مستندات تاریخی و روایی، انتساب این ادعا به امیرالمؤمنین (علیه السلام) صحیح نیست.
شخصیت مبارک امام مجتبی (ع) به عنوان سبط رحمت و هادی امت، همان نور مقدسی است که فضایل بی شمارش در منابع معتبر فریقین بیان شده است. تشابه حضرت به رسول خدا (ص) و علاقه زیاد پیامبر (ص) به سبط اکبر خود، سبب شده تا مسلمانان شیفته کرامت ایشان گردند.
مناقب و فضایل بی شمار امام مجتبی (ع) بارها در منابع معتبر فریقین بیان شده است. در منابع معتبر اهل سنت میزان و معیار خشنودی خداوند از بندگانش، به رضایت و خشنودی امام حسن مجتبی (ع) مشروط شده است. ورع، کرامت و بخشش های مکرر حضرت در زمان حیات طیبه شان، سبب شده تا علمای اهل سنت به ثبت و ضبط آن بپردازند.
پیروان ابوحنیفه معتقدند او یکی از ائمه چهارگانه اهل سنت بوده و فتاوای او برگرفته از قرآن و سنت است. این ادعا در حالی بیان می شود که ابوحنیفه با صدور فتاوایی بر خلاف آیات قرآن کریم، خلاف ادعای پیروانش را اثبات می کند. او معتقد است اگر کسی زنا انجام دهد، حدود شرعی بر او جاری نمی شود. در حالیکه خدای رحمان در سوه مبارکه نور، به وجوب حکم حد شرعی برای زناکاران دستور داده است.
حضرت خدیجه کبری (سلام الله علیها) بانوی بزرگوار رسول خدا (صلّی الله علیه و آله) اولین بانویی هستند که به حضرت ایمان آوردند. دوران حیات طیبه ایشان، همواره در دفاع و یاری پیامبر اکرم (صلّی الله علیه و آله) سپری شد، تا آنجا که از ایشان باید به عنوان یاور و مدافع رسالت یاد کرد. تاریخ گواهی می‌دهد، حضرت خدیجه (سلام الله علیها) با بذل مال و ثروت خود از دین اسلام و همسر گرامی خود دفاع کردند. از منظر علمای اهل سنت، حضرت خدیجه (سلام الله علیها) ریشه و مصدر اهل بیت (علیهم السلام) هستند.
وحدت شیعه و اهل سنت در اصل موضوع مهدویت، یکی از مهمترین اشتراکات اعتقادی بین مذاهب اسلامی است. آنچه مهم است و باید بیشتر مورد توجه قرار گیرد آن است که مهدی موعود، آخرین نفر از دوازده خلیفه رسول خدا (ص) است که از عترت و ذریه حضرت زهرا (س) است. حضور حضرت عیسی (ع) در لشکر حضرت و یاری رساندن به مهدی موعود (عج) مهمترین مبحث در روایات اهل سنت است.
مهدویت و انتظار مهدی موعود (عج) امری مشترک در میان مذاهب اسلامی است و مسلمانان از هر مذهب و فرقه ای، منتظر آمدن حضرتش و تشکیل دولت الهی او هستند. در بعضی از منابع اهل سنت به میلاد حضرت در نیمه شعبان اشاره شده است.
مهدویت و انتظار مهدی موعود (عج) امری مشترک در میان مذاهب اسلامی است و مسلمانان از هر مذهب و فرقه ای منتظر آمدن حضرتش و تشکیل دولت الهی او هستند. انتشار عدل و گسترش آن مهمترین ویژگی دولت حضرت مهدی (عج) است که علاوه بر شیعیان، علمای اهل سنت نیز در منابع معتبر خود به آن اشاره کرده اند.
کتاب «امامت و ولایت، روح دیانت» به قلم آیت الله حسینی قزوینی در هفت بخش تهیه و تنظیم شده است. نویسنده در این کتاب، با نقد عقاید اهل سنت، به بررسی نحوه انتخاب خلفای سه گانه پرداخته است. بررسی واقعه‌ی غدیر خم و روایات آن در منابع اهل سنت، مهمترین بخش در این کتاب به حساب می آید و نیز با جمع آوری احادیث و روایات مختلف از منابع اهل سنت، به اثبات خلافت امیرالمؤمنین (علیه‌السلام) پرداخته شده است.
امام سجاد (ع) یادگار کربلای معلی، شخصیتی بودند که در زمان حیاتشان به خداترسی و خداشناسی و زهد و تقوا شهرت داشتند. حضور در قیام کربلا، چهره ای شجاع و دلاور از امام زین العابدین (ع) به ثبت رسانده است. حضرت صاحب فضائلی بودند که هر کدام از آنها به تنهایی، دریایی از معارف را در دل خود جای داده است.
امام علی بن الحسین (ع) شخصیتی الهی است که در دوران حیات طیبه خود با سلاح دعا و علم و زهد و عبادت، دین مبین اسلام را از طواغیت جاهلیت، محافظت کردند. میلاد امام زین العابدین (ع) سبب آن شد تا مخلوقات خدای رحمان، روح عبادت و بندگی را در دعاها و سخنان و کلام حضرتش حس و درک کنند.
کرامات و فضائلی که از حضرات معصومین (ع) در زمان حیات طیبه آنان اتفاق اتفاده، به دست علمای شیعه و اهل سنت ثبت و ضبط شده است. فضائل و کرامات مذکور از اهل بیت (ع) سبب شده که تا زمان کنونی، بسیاری از مسلمانان از دریای بیکران فضائل اهل بیت (ع) استفاده کنند. ابونعیم اصفهانی در کتاب خود به برخی از این فضائل اشاره کرده است.