اهل سنت
زیارت قبور از جمله اموری است که بعضی از مذاهب اسلامی در مقابل شیعیان به شدت با آن مخالفت می‌کنند تا جایی که آن را شرک دانسته و برچسب مشرک بودن را نسبت به شیعیان روا می‌دارند، اما پیروان سنت پیامبر به آن سفارش کرده و از زیارت نرفتن نکوهش می‌کنند.
از جمله سبب‌هایی که باعث اختلاف میان بعض فرق اسلامی با شیعیان گردیده که در نهایت توهین و استهزاء شیعیان را نیز از جانب ایشان به دنبال داشته، بحث حاجت خواستن شیعیان از امامان خود و پیامبر عظیم الشان اسلام (صلی‌الله‌علیه‌وآله) است؛ این عقیده را اهل سنت نیز دارند و در کنار قبر بزرگانشان از خداوند درخواست خود را می‌خواهند.
صبحی منصور از مبلغان قرآنیان اهل‌سنت با دو دلیل در صدد انکار سنت نبوی است. ابتدا وی تنها وظیفه رسول را ابلاغ وحی و در ادامه رسول را همان قرآن کریم دانسته است. در حالیکه آیات قرآن وظیفه رسول را منحصر در ابلاغ وحی نمی‌داند، بلکه تبیین، داوری و... برای آن برشمرده شده است.
صبحی منصور (از مروجان فرقه اهل‌سنت قرآنیان) مدعی است که با توجه به آیات قرآن، تنها قرآن راه مستقیم است و در نتیجه احادیث پیامبر، مسیری ناصحیح است. این در حالی است که آیات قرآن بر این اعتقاد خط بطلان می‌کشد.
گروه قرآنیون توسط احمدخان در شبه قاره هند تاسیس شد. ایشان ضمن انکار احادیث پیامبر، قرآن را با نگاه مادی گرایانه تفسیر کرده و در پی خوانش تجربی از معارف وحیانی هستند.
ماتریدیه از فرقه‌های اسلام‌گرای اهل‌سنت است که نقش امام را تنها به امور دنیوی تنزیل داده و از جایگاه وی در تقرب الهی غفلت کرده است. این در حالی است که از دیدگاه شیعه، امام هم در امور دنیوی و هم در امور اخروی دارای نقش است.
علت همراهی وهابیت با اهل سنت در چند دهه اخیر راهبرد کوتاه مدت وهابیت است، تا ابتدا شیعه را از بین ببرد و بعد به سراغ اهل سنت برود و آنان را نیز نابود کند.
در منطق اسلام کسانیکه حق را بیان دارند، جایگاه ویژه‌ای دارند، اما اگر این حقایق، به ضرر فرقه و مذهبی خاص باشد، یقیناً مورد هجمه و سب و ناسزا قرار می‌گیرد، آن شخصی که انصاف را بیان داشته است، که ابن ابی الحدید یکی از این افراد است.
شیعیان در روایات صریح پیامبر ذیل برخی از آیات، به کسانی اطلاق می‌شود که دارای مناقب و فضائلی هستند، ازجمله اینکه این گروه، از پیروان اهل بیت پیامبر و در رأس آنان، حضرت علی(علیه‌السلام)، کسانی هستند که در دنیا و خصوصاً در آخرت جایگاه ویژه‌ای دارند.
اهل‌سنت با توجه به روایت فرقه ناجیه و استدلال به عبارت "جماعت" در انتهای روایت، خود را گروه نجات‌یافته می‌دانند. این در حالی است که معانی کلمه "جماعت" بر این ادعای اهل‌سنت خط بطلان می‌کشد. افزون بر این باید بیان داشت که چگونه اهل‌سنت که خود به گروه‌های مختلف تقسیم می‌شوند، یک فرقه بوده و ناجیه هستند.
مساله‌ی لفظ قرآن از عجیب‌ترین گرفتاری‌های مسلمانان در طول تاریخ بوده است؛ گروهی قائلند لفظ قرآن، مخلوق خداوند است و همه‌ی مخلوقات، حادث و غیر ازلی‌اند، پس لفظ قرآن نیز حادث و مخلوق است. در این میان، چون بخاری پیرو یکی از این دو نظریه (حادث و مخلوق بودن) بوده، لذا از سوی علمای مخالف به شدت مورد طعن و بدگویی قرار گرفته است.
اهل سنت واژه‌ای است که در دوران معاصر، هر مذهبی از آن به نفع خود استفاده می‌برد. سلفیه و وهابیت، فقط خود را اهل سنت می‌نامند، در حالیکه اشاعره و ماتریدیه نیز فقط خود را اهل سنت می‌دانند. بنابراین واژه اهل سنت دارای کاربردهای متعددی است.
تقیه یعنی ابراز عقیده یا انجام دادن کاری بر خلاف نظر قلبی شخص که با دلایلی خاص که صورت می‌گیرد. در دین اسلام ادله قرآنی، روایی و عقلی بر جواز تقیه دلالت دارند. بحث تقیه در سده‌ی نخستین دین اسلام یکی از مباحث متداول کلامی و فقهی بوده است. همچنین بعد از آن هم مثلاً در ماجرای محنت در عصر مأمون، بنا به نقل مورخان اسلامی به سبب تهدید و ارعاب خلیفه انجام می‌شد.
مذهب تشیع هیچ‌گاه در اعتقادات خود دچار انحراف نگشته است، چرا که تابع و دنباله رو عقاید اهل بیت پیامبر است و اشتباه اعتقادی در این مذهب به مراتب کمتر از فرق و مذاهب دیگر اسلامی است. این مذهب در برخی از اعتقاداتش با دیگر مذاهب اسلامی اختلاف اساسی دارد، که آن در اکثر مسائل اصول دین نیست، بلکه در برخی از آن و در فروع دین است و در رأس آن می‌توان به موضوع امامت و ولایت اشاره کرد که از مباحث بسیار داغ و مهم در این مقوله است.