براى به دست آوردن نظر امام (علیه‌السلام) در مسأله خلافت، نباید تنها بر یک یا دو خطبه تکیه کرد؛ بلکه باید همه کلمات آن حضرت را در این موضوع، کنار هم بچینیم و نتیجه گیرى کنیم؛ امیرالمؤمنین بارها در نهج البلاغه در موارد متعددى در مسأله خلافت، تکیه بر نص فرموده‌اند.

فرقه دراویش نعمت‌اللهی گنابادی ادعا می‌کنند که تمام اقطاب و مشایخ ذکر شده در سلسله آن‌ها که به ائمه اطهار (علیهم السلام) منتهی می‌شود، همگی از شیعیان هستند. درحالی‌که موسس این سلسله، شاه نعمت الله ولی در رساله خود، ابوبکر را خلیفه اول و جانشین رسول خدا (ص) می‌داند و مذهب اهل سنت را نزدیک‌ترین راه به خدا می‌داند.

متاسفانه شبکه‌های وهابی به گونه‌ای وانمود می‌کنند که گویا شیعیان، اهل‌سنت را ناصبی دانسته‌اند. این در حالی است که با مراجعه به کتب اهل‌سنت، خود ایشان به علمای خود همچون بخاری و ذهبی نسبت نصب داده‌اند و ایشان را ناصبی دانسته‌اند.

یکی از اصول اعتقادی که اهل سنت برای خود معرفی کرده‌اند، تقلید از یکی از ائمه چهارگانه (ابوحنیفه، مالک، احمد بن حنبل، شافعی) است، چنانچه کسی پایبند به این تقلید باشد، از اهل سنت به‌شمار می‌رود؛ ولی اگر تقلید نداشته باشد، از دایره اهل سنت خارج و به عنوان غیر مقلد و متسلف شناخته می‌شود و نمی‌توان عنوان اهل سنت را به وی داد.

برای شناخت یک شخص اهل‌سنت از یک وهابی، کافی است که از او در مورد تقلید سؤال شود؛ اگر خود را پایبند به یکی از مذاهب حنفی، مالکی، شافعی و یا حنبلی دانست، او اهل‌سنت است و اگر گفت که ما تابع کتاب و سنت هستیم؛ او وهابی و یا دست‌کم، وهابی زده است.

در قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران، اقلیت‌های دینی و مذهبی دارای حق شهروندی هستند که باید به آن‌ها رسیدگی شود. برادران اهل‌سنت باید دقت کنند که در انتخابات، فردی را انتخاب کنند که مسئولیت‌پذیر باشد. به گذشته فرد نگاه کنید که پایبند به قانون اساسی باشد و به تمام آحاد جامعه از جمله اقلیت‌ها خدمت کند. نه این‌که صرفا دی پی شوآف باشد.