امام حسین

محمدعلی طاهری رهبر فرقهی حلقه، طی اظهار نظری گفت: «ببینید اگر صورت مجادله باز شود، میبینیم که یزید هم صورتی از مجادله من است، باید طلب رحمت بکنیم، اما در دید کلنگر میگوید اگر یزید نبود امام حسین(سلاماللهعلیه) ارزشی نداشت و یا اگر یزید نبود عظمت امام مشخص نمیشد.»

دشمنان مکتب تشیع میگویند: در زمان پیامبر و اهل بیت، فرهنگی به نام عزاداری برای اباعبدالله الحسین مطرح نبوده است و این شیعیان هستند که عزاداری را مرسوم کردهاند. در پاسخ میگوییم فرهنگ عزاداری در کتابهای حدیثی شیعه به قدری نقل شده است که به جرأت میتوان ادعای تواتر کرد. حتی پیامبر گرامی اسلام نیز عزاداری کرده است.

امام حسین (علیه السلام) نیز مانند باقی اهل بیت پیامبر، امیرالمؤمنین و حضرت زهرا و امام حسن (علیهم السلام) به حدیث غدیر استناد و استدلال نمود و این زمانی بود که در موسم حج در میان اقوام و قبائل دیگر مسلمین، آن هنگامی که جمع بودند خطاب به مردم آنها را قسم داد و جریان غدیر خم و حدیث پیامبر را برایشان بازگو نمود.

مذهب تشیع با پیوند عمیقی که با اهل بیت پیامبر و امامان و پیشوایان معصوم دارند در مباحث اعتقادی و باورهای دینی با دلایل عقلی و نقلی چنان پیشتاز در علوم الهی توسط این حضرات معصومین شدند که دیگر مذاهب و فرق اسلامی را توان مقابله با دیدگاههای محکم و مستدل این مذهب نیست و به خاطر همین انسانهای ره یافته قبول این مذهب میکنند.

یکی از حوادث تلخ تاریخ وهابیت، حمله این جماعت خونخوار به شهر کربلا با اسم دین است. جماعتی که چیزی از دین نمیدانند و حتی از انسانیت دور بوده و بربریت را در عمل نشان دادهاند. عبدالجواد کلیددار از خادمان حرم حسینی در زمان حمله وهابیت است. از او سخنان و بیاناتی در نحوه عملکرد خونخواران سعودی به ما رسیده است.

لوئیس دوکورانسی یکی از افرادی است که درباره تاریخ وهابیت دارای تالیفاتی است. او با نوشتن برخی از فجایع وهابیت، پرده از اعمال ننگین وهابیت بر میدارد. یکی از وقایعی که به عنوان سند محکمی در خونآشامی وهابیت در آثار لوئیس دوکورانسی بیان شده است، واقعه کربلا است. او از جنایات وهابیت در حمله به این شهر سخن گفته است.

امروزه در فرهنگ انسانها هر نوع نسلکشی و تجاوز به حیات نوع انسانی خود نمونه یک بیقانونی و بیاخلاقی در جهان بهشمار میرود. جامعه انسانی هرگز در هیچ آیین و مرامی این را نمیپذیرد که نسل بشر در معرض یک کشتار دسته جمعی قرار بگیرد. حقوق و قانون نیز با این حکم عقلانی همراه است. موضوعی که وهابیت با آن در تعارض است.

علیرغم اینکه اصحاب پیامبر بعد از رحلت پیامبر در مقابل غاصبین خلافت به کمک اهل بیت نیامدند و خلافت را از آنان دور شد و مسیر اسلام ناب را به بیراهه کشانده شد، ولی از آنجایی که حق همیشه آشکار است، دشمنان اهل بیت داعیه دار حکومت، خود اقرار به این موضوع میکردند و همدیگر را سرزنش مینمودند که حق با اهل بیت بود، نه خودشان.

بر خلاف همه مسلمانان که یزید را مسئول شهادت امام حسین (علیه السلام) میدانند، و حتی او را لعن میکنند، وهابیت برای دفاع از یزید و تبرئه وی، وقایع عاشورا را تحریف میکند. ابنتیمیه يکي از تئوريسينهاي اصلي وهابيت، بر خلاف نظر همه علماء اهلسنت، میگوید: «یزید امر به کشتن حسین و حمل سر او در مقابلش نکرد»

بر خلاف همه مسلمانان که یزید را مسئول شهادت امام حسین (علیه السلام) میدانند، و حتی او را لعن میکنند، وهابیت برای دفاع از یزید و تبرئه وی، وقایع عاشورا را تحریف میکند. ابنتیمیه يکی از تئوريسينهای اصلی وهابيت، بر خلاف نظر همه علماء اهلسنت، میگوید: «يزيد به هيچ وجه دستور به قتل امام حسين (علیه السّلام) نداد.»

علاقه مردم ایران نسبت به اهل بیت سابقه دیرینه ای دارد به همین سبب دشمنان ایشان که تاب تحمل این علاقه را نداشتند با استناد به برخی منابع تاریخی بر آن شدند تا شبهه حضور حسنین را در فتح ایران مطرح کرده و ایشان را در قتل عام ایرانیان مجرم معرفی کنند.

تربت سیدالشهداء (علیه السّلام) به واسطهی عزیزی که در آن مدفون است از چنان احترام و جایگاهی برخوردار است که رعایت نکردن آن، عواقب دردناکی برای مرتکب آن خواهد داشت. روایات اهلبیت (علیهم السّلام) در منابع شیعی در این باب فراوان است، امّا از کتابهای اهلسنت و مورد قبول وهّابیت نیز روایات صحیح السند در این باره فراوان است.

این شبهه که میگوید امام از شهر و دیار خود برای در امان ماندن از خطرات جانی و تامین امنیت خود و خانوادهاش مهاجرت کرد توسط مخالفان شیعه و بعضا برخی از شیعیان مطرح میگردد. مطرح شدن این شبهه توسط مخالفان به نیت کم اهمیت جلوه دادن قیام آن حضرت است. اما مطرح شدن آن توسط برخی از شیعیان در زمان حاضر جنبه سیاسی به خود میگیرد.

وهابیت، روایاتی که از اهلبیت (علیهم السّلام) پیرامون خوردن مقدار کمی از تربت سیدالشهداء (علیه السّلام) به عنوان شفاء (استشفاء) وارد شده را مورد استهزا و تمسخر قرار داده و با زشتترین تعابیر به اهانت پرداخته و حتی نسبت به بوسیدن، به چشم کشیدن و هر گونه تبرّک از آن نیز همان سخنان را تکرار مینمایند. مطالبی که در ادامه میآید، پاسخی به این...