ابن مردویه در کتاب مناقب امام علی بن ابی طالب (علیهماالسلام) از زبان حضرت می نویسد: «به خدا سوگند! آنچنان بر حقانیت خود در شورا استدلال می‌کنم که نه عرب، نه عجم، نه مشرک و نه هم پیمان نتواند یک فضیلت از آن فضایل من را انکار کند.»

با سند صحیح از ابوصالح حنفی نقل شده است كه ديدم علی بن أبی طالب (عليه‌‌السلام) را كه قرآن را می‌گرفت و بر سر می‌گذاشت؛ تا جایی كه من صدای حركت ورقهای آن را می‌شنيدم. سپس می‌فرمود: خدايا آنها مانع شدند كه من در ميان امت، حكومت کنم؛ پس خدايا ثواب آن را به من عطا فرما!

با سند صحیح از ابوصالح حنفی نقل شده است كه ديدم علی بن أبی طالب (عليه‌‌السلام) را كه قرآن را می‌گرفت و بر سر می‌گذاشت؛ تا جایی كه من صدای حركت ورقهای آن را می‌شنيدم. سپس می‌فرمود: خدايا آنها مانع شدند كه من در ميان امت حكومت کنم؛ پس خدايا ثواب آن را به من عطا فرما!

فرزند ابوفضاله انصاری می گوید با پدرم به عیادت امیرالمؤمنین (علیه‌السلام) که مریض شده بودند، رفتیم؛ پدرم به امیرالمؤمنین (علیه‌السلام) عرض کرد: «در این شهر (کوفه) اقامت نکنید که اگر از دنیا بروید، غیر از اعراب جهنی، دوستی ندارید و اگر به مدینه بروید، دوستان زیادی دارید.»

ابویعلی نقل می کند: «عبدالله بن سبع می گوید: امیرالمؤمنین (علیه‌السلام) شنیدم که در سخنرانی خود با قسم به خداوند فرمود: این از این (ریشم از خون سرم) خضاب خواهد شد؛ پس آن شقی، منتظر چیست؟ گفتند: پس به ما خبر بده، خویشانش را آگاه کن! فرمود: در این هنگام، به خدا غیر قاتلم را می‌کشند.

در کتب حدیث اهل سنت روایات مختلفی نقل شده به این مضمون که پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) خطاب به امیرالمؤمنین (علیه‌السلام) فرمود: «یا علی! در قوم من افرادی هستند که ادعای محبت شما را دارند، آنها عیبی دارند که به آنها رافضه می‌گویند. روافض را بکشید که آنها مشرک هستند.»