اسناد
از مالک بن انس نقل شده است که در بقیع، ده هزار صحابی مدفونند؛ شایسته است که به آنها سلام بدهیم، برای آنان دعا کنیم و به وسیله آنها به سوی خداوند توسل بجوییم.
إرشاد السالك إلى أفعال المناسك، إبراهيم بن فرحون مدنی مالكی، ص796.
مروان حکم که هیچگاه از آزار امام حسن (علیه‌السلام) فروگذار نمی‌کرد، به هنگام رحلت ایشان، در تشییع جنازه شرکت کرد، امام حسین (علیه‌السلام) فرمود: تو به هنگام حیات برادرم، هر چه از دستت برآمد انجام دادی، اما اینک در تشییع جنازه او شرکت کردی؟!
ابن تیمیه در دشمنی با امیرالمؤمنین (علیه‌السلام) به قصد تخریب شخصیت و عدم تأثیر ایشان در پیشبرد اسلام، اقرار می کند که امیرالمؤمنین (علیه‌السلام) پس از پیامبر (صلیاللهعلیهوآله) در جنگ ایران و روم شرکت نکردند.
منهاج السنة، ابن تیمیه، ج8، ص90.
ابن تیمیه در دشمنی با امیرالمؤمنین (علیه‌السلام) به قصد تخریب شخصیت و عدم تأثیر ایشان در پیشبرد اسلام، اقرار می کند که امیرالمؤمنین (علیه‌السلام) پس از پیامبر (صلیاللهعلیهوآله) در فتوحات شرکت نکردند.
منهاج السنة، ابن تیمیه، ج7، ص199.
فخر رازی می نویسد: درباره مقام محمود در آیه 79 سوره اسراء، چند قول است: قول اول شفاعت است؛ واحدی می گوید اجماع مفسرین بر این است که این مقام همان مقام شفاعت است و روایت نبوی در اثبات آن وجود دارد.
قرطبی قول طبری در آیه 79 سوره اسراء را می‌آورد که گفته: «مقام محمود همان مقامی است که حضرت رسول (صلیاللهعلیهوآله) در کنار خداوند بر عرش می‌نشیند و روایتی به این مضمون از مجاهد نقل کرده است؛ سپس در نقد نظر طبری آورده است: «این قول درست نیست؛ زیرا اصل و صحیحِ حدیث این است که خداوند با انبیاء و
قرطبی می نویسد: درباره مقام محمود در آیه 79 سوره اسراء، 4 قول است: قول اول و صحیح ترین آنها مقام شفاعت برای مردم در روز قیامت است و در تأیید آن حدیث از صحیح بخاری و مسلم و سنن ترمذی می‌آورد.
ابن تیمیه در دشمنی با امیرالمؤمنین (علیه‌السلام) به قصد تخریب شخصیت و عدم تأثیر ایشان در پیشبرد اسلام، فضایلشان را منکر شده، در ضمن اقرار می کند که امیرالمؤمنین (علیه‌السلام) پس از پیامبر (صلیاللهعلیهوآله) فقط در سه جنگ جمل، صفین و نهروان شرکت کردند.
ابن قدامه گفته است: «جماعت خواندن تراویح را به خلیفه دوم نسبت داده‌اند؛ زیرا مردم را مأمور ساخت با ابیّ بن کعب به جماعت بخوانند و او چنین کرد.»
المغنی، ابن قدامه، ج1، ص798.
مقاله: «آیا تراویح واجب است؟»
قسطلانی می گوید: «جماعت خواندن نماز تراویح را خلیفه دوم بدعت نامید؛ زیرا پیامبر (صلیاللهعلیهوآله) دستور نداده بود که به جماعت بخوانند و همچنین در عهد خلیفه اول، در اول شب نبود و همه شب اقامه نمی شد و عدد رکعات آن این مقدار نبوده است.»
ارشاد الساری، قسطلانی، ج3، ص426.
ابن کثیر نقل می کند که پیامبر (صلیاللهعلیهوآله) فرمود: منظور از مقام محمود در آیه 79 سوره اسراء، مقامى است که من در آن براى امتم شفاعت مى کنم.
تفسیر القرآن العظیم، ابن کثیر، ج5، ص110.
مفسران متفقند مراد از غنیمت در آیه خمس اموال کفار است که در جنگ با آنها مسلمانان به پیروزی رسیده اند؛ در حالی که لغت اقتضای این تخصیص را ندارد.
الجامع لاحکام القرآن، قرطبی، ج10، ص5.
از جبیر بن مطعم نقل شده است که در جنگ خیبر پیامبر (صلیاللهعلیهوآله) سهم ذی القربی را به بنی هاشم و بنی مطلب داد و به بنی نوفل و بنی عبد شمس [که این 4 تن (هاشم، مطلب، نوفل و عبد شمس) از فرزندان عبدمناف بودند] چیزی نداد. من و عثمان بن عفان نزد پیامبر رفتیم و گفتیم: ما منکر فضل بنی هاشم نیستیم.
نمایندگان قبیله عبدالقیس به پیامبر (صلیاللهعلیهوآله) گفتند که بین ما و شما، مشرکینﹺ قبیله مضر قرار دارند و ما نمی توانیم به خدمت شما برسیم، مگر در ماه‌های حرام؛ پس مطالبی بفرمایید که با عمل به آن، داخل در بهشت گردیم.