اسناد
ابن کثیر نقل می کند که پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) فرمود: منظور از مقام محمود در آیه 79 سوره اسراء، مقامى است که من در آن براى امتم شفاعت مى کنم.
تفسیر القرآن العظیم، ابن کثیر، ج5، ص110.
مفسران متفقند مراد از غنیمت در آیه خمس اموال کفار است که در جنگ با آنها مسلمانان به پیروزی رسیده اند؛ در حالی که لغت اقتضای این تخصیص را ندارد.
الجامع لاحکام القرآن، قرطبی، ج10، ص5.
از جبیر بن مطعم نقل شده است که در جنگ خیبر پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) سهم ذی القربی را به بنی هاشم و بنی مطلب داد و به بنی نوفل و بنی عبد شمس [که این 4 تن (هاشم، مطلب، نوفل و عبد شمس) از فرزندان عبدمناف بودند] چیزی نداد. من و عثمان بن عفان نزد پیامبر رفتیم و گفتیم: ما منکر فضل بنی هاشم نیستیم.
نمایندگان قبیله عبدالقیس به پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) گفتند که بین ما و شما، مشرکینﹺ قبیله مضر قرار دارند و ما نمی توانیم به خدمت شما برسیم، مگر در ماه‌های حرام؛ پس مطالبی بفرمایید که با عمل به آن، داخل در بهشت گردیم.
پیامبر خدا (صلی‌الله‌علیه‌وآله) افرادی را برای گرفتن خمس به مناطق مختلف می فرستاد، مثلاً علی بن ابی طالب (علیه‌السلام)، عمرو بن حزم و معاذ بن جبل را برای جمع آوری خمس به سوی یمن فرستاد یا محمیه را به سوی بنی زبید فرستاد.
صحیح مسلم، ج2، ص754.
پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) در نامه هایی که به قبائل می فرستادند به موضوع خمس اشاره می کردند؛ مالک بن مراره فرستاده حاکم حمیر از طرف او نامه و اسلام آوردنشان را در ماه رمضان سال نُهم خدمت پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) رساند. پیامبر اکرم (صلی‌الله‌علیه‌وآله) به حارث و نُعیم بن عبد کلال، نعمان قَ
بخاری از ابوهریره از قول پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) نقل می کند: «چیزی که توسط حيوانی تلف شود، صاحب حیوان ضامن آن نیست؛ کارگر چاه که در آن بیفتد و جان خود را از دست بدهد، کسی در قبال آن ضامن نیست؛ کسی که در معدن کار می کند و جان خود را در آن از دست می دهد، کسی ضامن آن نیست و در گنج هایی که پی
ابن جوزی می‌گوید: «قرآن تبیان برای هر چیزی است، ولی این تبیان بودن، یا به نص قرآنی است، یا به‌وسیله سنت پیامبر و اجماع مسلمانان.»
زادالمسیر فی علم التفسیر، ابن جوزی، ص790.
مقاله: «قرآنیان چه کسانی هستند؟»
شوکانی نوشته است: «معنای «تبیانا لکل شیء» این است که در قرآن بسیاری از احکام بیان گردیده است، اما بیان آن احکام، به پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) واگذار شده و مردم هم مامور به پیروی از آن حضرت شده‌اند.»
از يحيی بن سعيد درباره نماز خواندن امير پشت سر امام سؤال شد. وی در پاسخ گفت: روايتی به ما نرسيده است كه عمر و عثمان در ماه رمضان با مردم در مسجد پشت سر امام ايستاده باشند.
المدونة الکبری، مالک بن أنس، ج1، ص224.
عده ای بر این عقیده هستند که خواندن نماز نافله رمضان (نماز تراویح) به صورت فرادا در خانه افضل است؛ چرا که پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) همیشه آن را فرادی می‌خواند و در دوران خلافت ابوبکر و ابتدای خلافت عمر نیز امر بر همین منوال بود تا آنکه در سال چهاردهم هجرت و دوران خلافت عمر بدعت ایجاد شد و خود ع
بخاری از ابوهریره از قول پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) نقل می کند: «چیزی که توسط حيوانی تلف شود، صاحب حیوان ضامن آن نیست؛ کارگر چاه که در آن بیفتد و جان خود را از دست بدهد، کسی در قبال آن ضامن نیست؛ کسی که در معدن کار می کند و جان خود را در آن از دست می دهد، کسی ضامن آن نیست و در گنج‌هایی که پید
روایات شیعه امام زمان (علیه‌السلام) را از نسل امام حسین (علیه‌السلام) می دانند، اما روایات اهل سنت ایشان را از نسل امام حسن (علیه‌السلام) یا عباس عموی پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) می دانند.
زمخشری می گوید: قول مشرکین به اینکه اگر خدا نمی خواست، ما بتها و فرشتگان را نمی پرستیدیم، خود دو کفر است که بر سه کفر دیگر مشرکین اضافه می شود. یک کفر، پرستش ملائکه پرستش غیر خداوند است و کفر دیگر اینکه عبادت آنها خواست خداوند است.