اسناد
مردی نزد امام مجتبی (علیه‌السلام) آمد و ابراز نیازمندی کرد. امام (علیه‌السلام) برای اینکه کمک رو در رو نباشد تا سبب شرمندگی آن مرد نگردد، فرمود: آنچه را می‌خواهی در نامه ای بنویس و برای ما بفرست تا نیازت برآورده شود. آن مرد رفت و نیازهای خود را در نامه ای برای امام فرستاد.
روزی معاویه از همنشینان در مجلسش پرسید، گرامی ترین و بزرگوارترین مردم از حیث پدر و مادر، و جدّ و جدّه، عمو و عمّه، دایی و خاله کیست؟
بزرگان اهل سنت از بخشش های بی سابقه و انفاق بی نظیر امام حسن (علیه‌السلام) بسیار یاد می کنند.
روایت شده که امام حسن (علیه‌السلام) غلام سیاهی را دید که گرده نان در پیش خود نهاده و لقمه‌ای از آن می‌خورد و لقمه دیگری را به سگی که آن‌جا بود می‌داد، امام حسن (علیه‌السلام) وقتی آن منظره را دید به او فرمود: انگیزه تو در این کار چیست؟
از امام صادق (علیه‌السلام) روایتی صحیح به چند طریق در کتاب کافی نقل شده است که آداب زیارت نبی مکرم (صلی‌الله‌علیه‌وآله) در مدینه را بیان می دارد.
از مالک بن انس نقل شده است که در بقیع، ده هزار صحابی مدفونند؛ شایسته است که به آنها سلام بدهیم، برای آنان دعا کنیم و به وسیله آنها به سوی خداوند توسل بجوییم.
إرشاد السالك إلى أفعال المناسك، إبراهيم بن فرحون مدنی مالكی، ص796.
مردی از اهل شام به مدینه آمد و شخصی را دید که بر استری زیبا و لباسی زیباتر در حرکت است، از مردم پرسید این شخص کیست؟
گستره عفو و گذشت امام حسن (علیه‌السلام) آن قدر پردامنه بود که حتی قاتلش را هم در برگرفت، به طوری که امام حسین (علیه‌السلام) وقتی از حضرت پرسید: چه کسی شما را مسموم کرد؟ فرمود: از چه رو می‌پرسید؟ می‌خواهید او را بکشید؟ حساب او را به خداوند واگذار کردم.
مروان حکم که هیچگاه از آزار امام حسن (علیه‌السلام) فروگذار نمی‌کرد، به هنگام رحلت ایشان، در تشییع جنازه شرکت کرد، امام حسین (علیه‌السلام) فرمود: تو به هنگام حیات برادرم، هر چه از دستت برآمد انجام دادی، اما اینک در تشییع جنازه او شرکت کردی؟!
ابن تیمیه در دشمنی با امیرالمؤمنین (علیه‌السلام) به قصد تخریب شخصیت و عدم تأثیر ایشان در پیشبرد اسلام، اقرار می کند که امیرالمؤمنین (علیه‌السلام) پس از پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) در جنگ ایران و روم شرکت نکردند.
منهاج السنة، ابن تیمیه، ج8، ص90.
ابن تیمیه در دشمنی با امیرالمؤمنین (علیه‌السلام) به قصد تخریب شخصیت و عدم تأثیر ایشان در پیشبرد اسلام، اقرار می کند که امیرالمؤمنین (علیه‌السلام) پس از پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) در فتوحات شرکت نکردند.
منهاج السنة، ابن تیمیه، ج7، ص199.
فخر رازی می نویسد: درباره مقام محمود در آیه 79 سوره اسراء، چند قول است: قول اول شفاعت است؛ واحدی می گوید اجماع مفسرین بر این است که این مقام همان مقام شفاعت است و روایت نبوی در اثبات آن وجود دارد.
قرطبی قول طبری در آیه 79 سوره اسراء را می‌آورد که گفته: «مقام محمود همان مقامی است که حضرت رسول (صلی‌الله‌علیه‌وآله) در کنار خداوند بر عرش می‌نشیند و روایتی به این مضمون از مجاهد نقل کرده است؛ سپس در نقد نظر طبری آورده است: «این قول درست نیست؛ زیرا اصل و صحیحِ حدیث این است که خداوند با انبیاء و
قرطبی می نویسد: درباره مقام محمود در آیه 79 سوره اسراء، 4 قول است: قول اول و صحیح ترین آنها مقام شفاعت برای مردم در روز قیامت است و در تأیید آن حدیث از صحیح بخاری و مسلم و سنن ترمذی می‌آورد.