اسناد
ابن عساکر می نویسد: «عبدالرحمن بن ملجم با شمشير زهرآگين بر على (علیه‌السلام) ضربت زد، در حاليكه او در حال خواندن نماز صبح بود.»
تاریخ مدینه دمشق، ابن عساکر، ج42، ص557.
احمد بن حنبل روايت می كند: «عبدالرحمن بن ملجم با شمشير زهرآگين بر على (علیه‌السلام) ضربت زد، در حاليكه او در حال خواندن نماز صبح بود.»
سند این روایت صحیح است.
کتاب فضائل الصحابه، احمد بن حنبل، ج2، ص558.
ابن عبدالبر می گويد: «اهل علم، اختلاف دارند كه آيا ضربتى كه بر على بن ابی طالب (علیه‌السلام) زده شد، در هنگام نماز بود؟ يا قبل از نماز بود؟ و اينكه اگر ضربت در هنگام نماز بود، آيا كسى به جاى على (علیه‌السلام) نماز را تمام كرد؟ يا خود على با همان حال نمازش را ادامه داد؟
ماوردى می نويسد: «هنگامى كه (على بن ابی طالب) از سجده برخاست، در سجده بعدى بر سر او ضربت زد.» (ضربت هنگامى زده شد كه مولا در سجده نماز بود)
الحاوی الکبیر، ماوردی، ج13، ص113.
پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) فرمود: حسن و حسین (علیهماالسلام) سرور جوانان اهل بهشت هستند.
ترمذی این حدیث را حسن صحیح می‌خواند؛ ممکن است منظورش این باشد که چند سند داشته، یکی از اسناد این حدیث حسن و سند دیگری صحیح باشد.
سنن ترمذی، ج5، ص656.
پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) فرمود: حسن و حسین (علیهماالسلام) سرور جوانان اهل بهشت هستند.
البانی این حدیث را که در سنن ابن ماجه آمده، صحیح خوانده است.
صحیح سنن ابن ماجه، البانی، ج1، ص57.
پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) فرمود: حسن و حسین (علیهماالسلام) سرور جوانان اهل بهشت هستند.
محقق کتاب این حدیث را صحیح می‌داند و راویان آن را به جز یکی از افراد مورد وثوق، از راویان صحیحین می‌شمرد.
مسند احمد، احمد بن حنبل، ج5، ص31.
پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) فرمود: حسن و حسین (علیهماالسلام) سرور جوانان اهل بهشت هستند.
المصنف، ابن ابی شیبه، ج5، ص163.
فیلم: «امام حسن (ع) و امام حسین (ع) سرور جوانان اهل بهشت»
عمار در جنگ صفین می گوید: سوگند به خدا كه اينان (معاویه و یارانش) اسلام را نپذيرفته اند، بلكه تسليم شده اند و كفر را در دل نهان داشته اند و چون يارانى بيابند، آشكارش سازند.
هیثمی می‌گوید: این روایت در معجم الکبیر طبرانی آمده و شرح حال یکی از راویان آن (سعد بن حذیفه) را نیافتم.
امیرالمؤمنین (علیه‌السلام) هنگام جنگ صفین به ياران خود فرمود: سوگند به كسى كه دانه را شكافته و جانداران را آفريده، كه اينان (معاویه و یارانش) اسلام را نپذيرفته اند، بلكه تسليم شده اند و كفر را در دل نهان داشته اند و چون يارانى بيابند، آشكارش سازند.
از ابن عباس نقل شده است که امیرالمؤمنین (علیه‌السلام) در حیات رسول الله (صلی‌الله‌علیه‌وآله) همواره می فرمود: به خدا قسم من برادر، ولی، پسر عمو و وارث پیامبر اکرم (صلی‌الله‌علیه‌وآله) هستم.
مجمع الزوائد، هیثمی، ج9، ص134.
هشام بن سالم گفت: بعد از شهادت امام صادق (عليه‌السلام) نزد عبداللّه بن جعفر (عبداللّه افطح) رفتم در حالی که ادعای امامت داشت؛ از او پرسيدم زكات دويست درهم چقدر است؟ گفت: پنج درهم. گفتم: درصد درهـم چطور؟ گفت: دو درهم و نيم. گفتم: شخصی از مسلمانان هم چنين چيزى نمى‌گويند.
عمروعاص به معاویه گفت: حسن بن علی (علیهماالسلام) را وادار کن تا با مردم سخن بگوید و کاستیهای او بر مردم آشکار شود. معاویه دنبال امام (علیه‌السلام) فرستاد و از حضرت خواست به منبر برود؛ حضرت بالای منبر رفت و پس از سپاس و ستایش خداوند، فرمود: ای مردم!
مردی نزد امام مجتبی (علیه‌السلام) آمد و ابراز نیازمندی کرد. امام (علیه‌السلام) برای اینکه کمک رو در رو نباشد تا سبب شرمندگی آن مرد نگردد، فرمود: آنچه را می‌خواهی در نامه ای بنویس و برای ما بفرست تا نیازت برآورده شود. آن مرد رفت و نیازهای خود را در نامه ای برای امام فرستاد.