اسناد
ذهبی سال 265 را سال وفات امام زمان (عجل‌الله‌فرجه) اعلام می کند.تا وقتی کسی متولد نشود، وفاتش معنا ندارد؛ پس ذهبی قطعاً قائل به تولد حضرت شده که سال 265 را به عنوان سال وفات حضرت اعلام می دارد.
ذهبی وقتی سخن از امام حسن عسکری (علیه‌السلام) به میان می آورد، او را «والد منتظَر الرافضة» معرفی می کند و سپس می نویسد: «فرزند ایشان محمد بن الحسن که شیعه او را قائم و خَلَف و حجت می خواند، در سال 258 متولد شد و گفته شده که در سال 256 متولد شده است.
سمهودی از ابن عقیل حنبلی، اعتقاد به برتری حجره پیامبر (ص) بر عرش الهی را نقل می کند؛ سپس از قول فاکهی می گوید: گفته اند اختلافی نیست که بقعه پیامبر اکرم (ص) از تمام بقعه های کره زمین حتی کعبه، برتر است و من می‌گویم حتی بر بقعه‌های آسمان‌ها هم برتری دارد، بلکه اگر کسی بگوید تمام بقعه‌های زمین
ابن شبه درباره قبه ذوی القربی معروف بن قبة العباس یا خانه عقیل می نویسد: «عباس بن عبدالمطلب در کنار قبر فاطمه بنت اسد دفن شد که در ابتدای مقبره‌ی بنی‌هاشم و در منزل عقیل است.»
تاریخ المدینة المنوره، ابن شبه نمیری، ص127.
درباره مزار ام حبیبه، زوجه رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌وآله) توسط صحابه آمده است، هنگامیکه عقیل در خانه اش چاهی حفر می کرد، به سنگی برخورد که بر روی آن نوشته شده بود: قبر امّ حبیبه بنت صخر بن حرب. عقیل آن چاله را پر کرد و بر روی آن اتاقی بنا کرد.
سمهودی در مورد ساخت بنا بر قبر پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) گفته است: «سیره نویسان نقل کرده‌اند که مردم از قبر پیامبر (تبرکاً) خاک بر می داشتند؛ عایشه دستور داد دیواری بر قبر بسازند.»
وفاء الوفاء، سمهودی، ج2، ص544.
ابن سعد می‌نویسد: «در عهد رسول الله (صلی‌الله‌علیه‌وآله) بر خانه پیامبر دیواری وجود نداشت (به عقیده مسلمانان قبر پیامبر در خانه‌شان قرار دارد) و اولین کسی که دیواری بر آن ساخت، عمر بود.»
قبور پیامبران زیادی در اطراف بیت‌المقدس از جمله قبر حضرت داود در قدس و قبور حضرت ابراهیم، اسحاق، یعقوب و یوسف در شهر الخلیل قرار دارد.
قبل از فتح این شهرها توسط مسلمانان، روی قبور این پیامبران الهی، بناها و ساختمان های بلندی با سنگ های معمولی ساخته شده بود.
ابن کثیر در مورد قبر ابوایوب انصاری می نویسد: «گفته شده ابوایوب در دیواره‌ی قسطنطنیه مدفون است و بر قبرش مزار و مسجدی است و آن را بزرگ می دارند.»
البدایة و النهایة، ابن کثیر دمشقی، ج11، ص254.
خطیب بغدادی می نویسد: «شیخی از فلسطین برایم نقل کرد که بنایی سفید، پایین حصار قسطنطنیه دیده که می گفتند قبر ابوایوب انصاری، صحابی رسول خداست. لذا من نزد آن بنا رفتم و قبرش را در آنجا دیدم، در حالیکه چراغی با زنجیر بر آن آویزان بود.»
تاریخ بغداد، خطیب بغدادی، ج 1، ص495.
زمخشری در تفسیر آیه 21 سوره کهف می گوید: «تصمیم گرفتند بر درب غار، مسجدی بنا کنند تا مسلمانان در آنجا نماز بخوانند و به محل دفن اصحاب کهف تبرک بجویند.»
الکشاف، زمخشری، ج3، ص574.
طبری ذیل آیه 21 سوره کهف می گوید: «مشرکین گفتند: ما بر روی قبر اصحاب کهف، ساختمان یادبودی بنا می کنیم؛ چون آنان فرزندان اجداد ما هستند و خدا را در آن عبادت می کنیم.
در کتاب الموسوعة الکویتیه که دیدگاه های فقهای مذاهب اهل سنت بیان شده است، درباره زینت دادن قرآن کریم به طلا آمده است: «جمهور فقهای اهل سنت، زینت کردن قرآن به طلا و نقره و غیر آن را جایز می دانند، زیرا موجب تعظیم قرآن و عزت دین می شود.»
الموسوعة الفقهیة الکویتیة، ج23، ص219.
در کتابهای رجال و انساب درباره نسب حضرت امّ‌البنین آمده: «امّ البنین بنت جزام بن خالد بن ربیعة بن الوحید، من بنی کلاب» و نسب شمر چنین است: «شمر بن ذی الجوشن الضبابی بن الأعور بن عمر بن معاویة و هو الضّباب بن کلاب.»