آجری بغدادی عالم اهل سنت می نویسد:

روزی خلیفه دوم خدمت پیامبر رسید و گفت: «یا رسول‌الله! من با برادری از بنی قریظه نشست داشتم و بخشی از تورات را نوشتم؛ آیا بر شما عرضه کنم؟» رنگ رخسار پیامبر تغییر کرد. راوی به او گفت: خداوند عقلت را زائل کند، آیا رخسار رسول خدا را نمی‌بینی؟ ...
مسند احمد بن حنبل، ج14، ص142.

بیهقی نقل می کند: «در زمان خلیفه دوم قحطی آمد، مردی كنار قبر پيامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) عرضه داشت: يا رسول الله! امت تو نابود شدند، از خدای عالم برایشان باران بطلب! پيامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) به خوابش آمد و فرمود: برو پيش عمر و سلام مرا به او برسان و به او خبر بده كه باران رحمت نازل خواهد شد و

مردم مدینه دچار قحطی شدیدی شدند؛ از این مشکل به عایشه شکایت بردند؛ او گفت: بالای قبر رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌وآله) از سقف حجره حضرت، دریچه‌ای به سوی آسمان باز کنید، تا بین آن و آسمان مانعی نباشد؛ چنین کردند و به حدی باران بارید که گیاهان رویید و شتران چاق شدند؛ آنقدر که پوست آنها از چاقی ترک خورد

روایت حسنی را ابوداود از پیامبر اکرم (صلی‌الله‌علیه‌وآله) نقل کرده است که «هنگامی که از دفن میت فارغ گشتید، بایستید و برای برادرتان طلب مغفرت کنید و از خداوند بخواهید که او را ثابت قدم بدارد؛ زیرا هم اکنون از او سؤال می‌شود.»

ابن تیمیه حرانی به اشتیاق عمر بن خطاب برای شنیدن اسرائیلیات کعب الاحبار اذعان می کند و می نویسد: «عمر بن خطاب، هنگامی که در دستان کعب الاحبار نسخه‌ای از تورات می‌دید، به او می‌گفت: ای کعب!