جشن گرفتن مسلمانان براى میلاد پیامبر(ص) و خواندن شعر در فضایل آن حضرت برای بزرگداشت ایشان است و به ذهنشان هم خطور نمى‌کند که این کارها براى عبادت ایشان باشد؛ شرک وقتی است که انسان کسی را در سرنوشت خود و جهان موثر بداند و او را به عنوان معبود عبادت کند یا عملی که دین آن را تایید نکند، در دین وارد نسازد.

برخی از علمای اهل سنت، بر اساس مبانی و اعتقادات اهل سنت، عقیقه کردن مجدد پیامبر اکرم از طرف خودش پس از گذشت چهل سال از زمان تولد را دلیل مشروعیت و جواز برگزاری مراسم جشن و سرور در ولادت نبی مکرم اسلام را اثبات کرده‌اند.
سبل الهدی و الرشاد فی سیرة خیر العباد، صالحی شامی، ج1، ص445.

پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ در صحیح بخاری از عبدالرحمن نقل شده که یکی از شب‌های ماه رمضان با عمر بن خطاب وارد مسجد شدیم؛ مردم در مسجد پراکنده و متفرق بودند، بعضی‌ها تنها مشغول نماز خواندن بودند، بعضی‌ها هم چند نفری، نماز جماعت می‌خواندند.

پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ نماز تراویح همان نمازهای نافله و مستحبی است که در شب‌های ماه رمضان، خوانده می‌شود؛ همه مذاهب اسلامی، (شیعه، حنفی، مالکی، شافعی و حنبلی) معتقدند که نمازهای خاصی در ماه رمضان مستحب است.

پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ وهابیت تأکید می‌کنند که باید به روش گذشتگان و زندگی مانند زمان پیامبر برگشت و با هر نوع پیشرفت علمی، فرهنگی، اقتصادی و تکنولوژی مخالفند و آن‌ها را بدعت می‌دانند.

برخلاف نظر عموم مسلمانان که تلقین میت را مجاز و مفید برای مرده می‌دانند، بزرگان معاصر وهابی، این عمل را به علت بی‌فایده بودن، ممنوع می‌دانند. در پاسخ به اشکال آنان باید گفت که این اشکال، ناشی از اعتقادشان به نشنیدن مردگان است، در حالی که اهل‌سنت مطابق احادیث صحیحشان معتقدند که مرده صدای کفش تشییع‌کنندگان را نیز می‌شنود. بنابراین، علمای اهل سنت شنیدن را منوط به روح می‌دانند نه جسم و لذا اصرار به فایده داشتن تلقین برای مرده دارند.