بدعت
پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ عمر بن خطاب، برای اینکه مردم نمازهای مستحبی شب‌های ماه رمضان را به جماعت بخوانند، شخصی را به عنوان امام جماعت نماز تراویح مشخص کرد.
پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ در صحیح بخاری از عبدالرحمن نقل شده که یکی از شب‌های ماه رمضان با عمر بن خطاب وارد مسجد شدیم؛ مردم در مسجد پراکنده و متفرق بودند، بعضی‌ها تنها مشغول نماز خواندن بودند، بعضی‌ها هم چند نفری، نماز جماعت می‌خواندند.
پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ شخصی از عبدالله بن عمر پرسید: در ماه رمضان، نماز تراويح را با جماعت بخوانم؟ عبدالله بن عمر گفت: قرآن خواندی؟ گفت: بله. عبدالله بن عمر گفت: مگر می‌خواهی مثل الاغ، ساكت بمانی و حمد و سوره نخوانی؟! برو در خانه‌‌ات این نماز را بخوان!
پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ نماز تراویح همان نمازهای نافله و مستحبی است که در شب‌های ماه رمضان، خوانده می‌شود؛ همه مذاهب اسلامی، (شیعه، حنفی، مالکی، شافعی و حنبلی) معتقدند که نمازهای خاصی در ماه رمضان مستحب است.
یکی از عبادات مستحب مورد اتفاق مسلمانان، نافله شب است که همه مسلمانان خواندن آن را در شب‌های ماه رمضان، از سنت‌های مؤکد اسلامی می‌دانند و اهل سنت آن را به جماعت می‌خوانند؛ تعداد رکعات نماز تراویح، 11، 20، 21، 23، 24، 28، 34، 36، 38، 39، 40، 41 و 47 رکعت گفته شده و اتفاقی در این زمینه بین اهل سنت وجود ندارد.
پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ وهابیت تأکید می‌کنند که باید به روش گذشتگان و زندگی مانند زمان پیامبر برگشت و با هر نوع پیشرفت علمی، فرهنگی، اقتصادی و تکنولوژی مخالفند و آن‌ها را بدعت می‌دانند.
برخلاف نظر عموم مسلمانان که تلقین میت را مجاز و مفید برای مرده می‌دانند، بزرگان معاصر وهابی این عمل را بدعت می‌دانند که در پاسخ به اشکال آنان می‌توان گفت که گروهی از صحابه ازجمله ابوامامه و واثله و دیگر مسلمانان، به تلقین میت عمل کردند؛ مردم شام، مردم مدینه، خراسان و قرطبه، از صدر اسلام تاکنون بر این سنت پایبند بودند و طبق نقل ابن‌تیمیه، پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله آن را انجام داده و به امتش دستور انجام آن را داده است.
برخلاف نظر عموم مسلمانان که تلقین میت را مجاز و مفید برای مرده می‌دانند، بزرگان معاصر وهابی، این عمل را به علت بی‌فایده بودن، ممنوع می‌دانند. در پاسخ به اشکال آنان باید گفت که این اشکال، ناشی از اعتقادشان به نشنیدن مردگان است، در حالی که اهل‌سنت مطابق احادیث صحیحشان معتقدند که مرده صدای کفش تشییع‌کنندگان را نیز می‌شنود. بنابراین، علمای اهل سنت شنیدن را منوط به روح می‌دانند نه جسم و لذا اصرار به فایده داشتن تلقین برای مرده دارند.
جشن گرفتن مسلمانان براى میلاد پیامبر(ص) و خواندن شعر در فضایل آن حضرت برای بزرگداشت ایشان است و به ذهنشان هم خطور نمى‌کند که این کارها براى عبادت ایشان باشد؛ شرک وقتی است که انسان کسی را در سرنوشت خود و جهان موثر بداند و او را به عنوان معبود عبادت کند یا عملی که دین آن را تایید نکند، در دین وارد نسازد.
برخلاف نظر عموم مسلمانان که تلقین میت را مجاز و مفید برای مرده می‌دانند، بزرگان معاصر وهابی، این عمل را بدعت خوانده و حدیث نقل شده در این زمینه را جعلی می‌دانند. در پاسخ به اشکال آنان می‌توان گفت که نمی‌توان بدون دلیل، روایتی را ساختگی نامید. این حدیث طبق قاعده‌ای در علوم حدیث، صحیح و حتی متواتر دانسته می‌شود.
برخلاف نظر عموم مسلمانان که تلقین میت را مجاز و مفید برای مرده می‌دانند، بزرگان معاصر وهابی، این عمل را بدعت خوانده و حدیث نقل شده در این زمینه را جعلی می‌دانند؛ در پاسخ به اشکال آنان می‌توان گفت که نمی‌توان بدون دلیل روایتی را ساختگی نامید؛ این حدیث مورد تأیید علمایی مانند ابن‌حجر، ملاعلی قاری، ابن‌ملقن است و سند آن را حسن و بدون مشکل می‌دانند؛ چنین حدیثی را نمی‌توان جعلی خواند.
ابن‌تیمیه با اینکه معتقد به حیات ارواح در عالم برزخ است و می‌پذیرد که پیامبران و صالحان در قبر زنده‌اند و قادرند برای زنده‌ها دعا کنند، اما می‌گوید کسی حق ندارد از آنان طلب دعا کند، زیرا هیچ یک از سلف این کار را انجام نداده‌اند؛ ولیکن باید گفت در منابع معتبر اهل‌سنت، موارد بسیاری از توسل سلف به قبر پیامبر اکرم صلی‌الله‌علیه‌وآله یافت می‌شود که این استدلال ابن‌تیمیه را مخدوش می‌کند.
دشمنان قسم خورده اهل بیت (ع) شبهاتی را در بحث عزاداری و گریه بر سالار شهیدان مطرح می كنند، ازجمله اینكه گریه كردن و عزاداری برای امام حسین (ع) بدعت است؛ در پاسخ باید گفت: از مصادیق بدعت نیست؛ زیرا شكی نیست كه برپایی عزاداری و شادی، امری است فطری كه از ابتدا میان تمام ملّتها و اقوام رواج داشته و ادیان الهی نیز بر اصل آن صحه گذاشته‌اند.